Ενα φαβορί, αλλά για το... Euro 2008 (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η Ολλανδία ακούμπησε το τέλειο τη δεκαετία του '70, αλλά δεν μπόρεσε να πάρει τον τίτλο. Παραμένει, μαζί με την Ουγγαρία, βασίλισσα χωρίς στέμμα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Για μία χώρα που τη δεκαετία του '60 αποκλειόταν από το... Λουξεμβούργο σε μεγάλες διοργανώσεις, το να είναι σταθερά στους μεγάλους εδώ και 30 χρόνια είναι επιτυχία. Η Ολλανδία είναι μοναδική περίπτωση. Καμία άλλη χώρα χωρίς ποδοσφαιρική ύπαρξη πριν από τη δεκαετία του '70 δεν μετρά ανάμεσα στις παραδοσιακές δυνάμεις του αθλήματος.
Η Ισπανία, για παράδειγμα, που δεν έχει επίσης κατακτήσει Μουντιάλ, ήταν πάντοτε υπολογίσιμο μέγεθος. Η Δανία, αν και κατέκτησε το Euro το '92, ποτέ δεν μέτρησε ως σοβαρό μέγεθος. Η Τσεχία, που πήρε την ποδοσφαιρική... κληρονομιά της Τσεχοσλοβακίας (νικήτριας στο Κύπελλο Εθνών το '76), αν και έφτασε τελικό στο Euro το '96 και πάντα έχει υπολογίσιμη ομάδα, δεν λογίζεται στα φαβορί. Εννοείται ότι το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα, παρά τον άθλο της Πορτογαλίας, αλλά και για όποιες άλλες χώρες έκαναν κάποια υπέρβαση.

Η Ολλανδία, όμως; Αν και τη δεκαετία του '80 δεν πήγε σε δύο Μουντιάλ, ήρθε το Ευρωπαϊκό της Γερμανίας το '88 να απονείμει δικαιοσύνη για τη χαμένη ευκαιρία του 1974. Μία από τις πληρέστερες ομάδες όλων των εποχών, με τον Φαν Μπάστεν, τον Γκούλιτ, τον Ράικαρντ, τον Κούμαν, τον Μιούρεν και τον Μίχελς στο τιμόνι, κατέκτησε τον μοναδικό τίτλο των «οράνιε» στην ιστορία τους. Και μετά, στο Μουντιάλ της Ιταλίας, μια απ’ τα ίδια. Πλακώματα, γκρίνιες, μιζέρια και γρήγορος αποκλεισμός.

Με εξαίρεση το 1998 και την τέταρτη θέση της παρέας του Μπέργκαμπ, με τον Γκους Χίντινκ να δίνει μαθήματα προπονητικής, η Ολλανδία αποτελεί κλασική περίπτωση ομάδας που πατά τα κορδόνια της λίγο πριν κάνει κάτι καλό! Τι μπορεί να αλλάξει τώρα στη Γερμανία; Πιθανότατα, τίποτα. Ο Φαν Μπάστεν στην πρώτη προπονητική εμπειρία του δεν πρόκειται να συμβιβαστεί. Αυτό που ήθελε από την πρώτη μέρα ήταν να παίζει η εθνική ομάδα καλή μπάλα! Για να το πετύχει χρειάστηκε να ψάξει πολύ. Να δοκιμάσει περίπου 45 παίκτες. Και όταν ήρθε η ώρα να επιλέξει για τα τελικά, δεν δίστασε να στείλει σπίτι τους τον Ζέεντορφ, τον Ντάβιντς και τον Μακάι. Προτιμά από τα φεγγάρια (όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο πονεμένος με την Ολλανδία Αλέξης Σπυρόπουλος) του χαρισματικού άσου της Μίλαν, ένα νέο παιδί που θα πάρει εμπειρίες. Το ποδόσφαιρο που έπαιξε η Ολλανδία στα προκριματικά ήταν επιτέλους και πάλι καλό. Αρκεί για να κάνεις κάτι καλό σε μια μεγάλη διοργάνωση; Μάλλον όχι... Ο όμιλος-φωτιά ρίχνει τους Ολλανδούς με το «καλημέρα» στα δύσκολα. Ο Μάρκο φαν Μπάστεν διαφωνεί. Πιστεύει ότι απλώς είναι ένας ενδιαφέρων όμιλος, ο οποίος, δεδομένου του ζευγαρώματος με εκείνον του Μεξικού και της Πορτογαλίας, δίνει την ευκαιρία να πας μακριά!

Ο κατά την ταπεινή μου γνώμη κορυφαίος σέντερ φορ όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο έχει την ευτυχία να διαθέτει στο ρόστερ του μερικά από τα καλύτερα νέα ονόματα στην Ευρώπη. Ο Φαν Πέρσι, ο Μπάμπελ, ο Σνάιντερ είναι περιπτώσεις αξιοσημείωτες.

Ο Μαντούρο, που ακόμα δεν έχει πείρα, μπορεί να εξελιχτεί σε εξαιρετικό αστέρι. Και από πίσω έρχεται και η φουρνιά των Ελπίδων, φιναλίστ τώρα στο Ευρωπαϊκό της Πορτογαλίας. Μετά τον αποκλεισμό των Ιταλών ήρθε η ώρα να βγάλουν και τη Γαλλία εκτός. Ο Χούντελααρ, ο Καστελέν και ο Φλάαρ ήταν ήδη γνωστοί, αλλά μας προέκυψαν ο Χοφς, ο Λούιρινκ, ο Σάαρς και ο Αϊσάτι.

Ο Φαν Μπάστεν μπορεί να μην καταφέρει κάτι στη διοργάνωση του σήμερα, που αρχίζει σε λιγότερο από μία εβδομάδα, αλλά το Euro του 2008 πιθανότατα βρήκε από τώρα το πρώτο φαβορί!

Αυτό δεν αποκλείει να κάνει κάτι και η ομάδα που θα παραταχθεί στα γερμανικά γήπεδα. Εχει μερικά σημαντικά στελέχη, με τον Φαν Νιστελρόι στην επίθεση και τον Φαν ντερ Σάαρ κάτω από τα δοκάρια να αποτελούν τις κολόνες. Ομως υπάρχουν ακόμα βασικά ερωτήματα σχετικά με την καλύτερη ενδεκάδα. Εννοείται ότι η Ολλανδία θα παίξει 4-3-3. Και ο Ντιρκ Κάιτ, για παράδειγμα, με τα 50 γκολ της τελευταίας διετίας δεν μπορεί να παίξει δεξιά στην επίθεση. Ο Φαν Μπάστεν, φυσικά, προτιμά τον Φαν Νιστελρόι, αλλά έτσι ο φορ της Φέγενορντ βγαίνει εκτός αγώνα. Αριστερά ο Ρόμπεν μοιάζει με αυτόματη επιλογή, αλλά έχει εντυπωσιακές αυξομειώσεις στην απόδοσή του.

Στα χαφ ποιος θα προτιμηθεί; Ο Φαν ντερ Φάαρτ με την καλή χρονιά στο Αμβούργο ή ο Σνάιντερ, που είναι απρόβλεπτος και ταλαιπωρεί τον αντίπαλο, αλλά και την ίδια την ομάδα του όταν δεν είναι στη μέρα του. Ο Φαν Μπόμελ, που δεν δείχνει να είναι σε καλή κατάσταση, ή ο Λάντζαατ της Αλκμααρ, που έκανε καταπληκτική σεζόν; Μόνος βέβαιος μοιάζει ο Κοκού, ο οποίος μπορεί να δώσει ηρεμία στον ρυθμό...

Στην άμυνα το κεντρικό δίδυμο είναι πολύ καλό. Ο Μπουλαρούζ και ο Ματάισεν είναι δυνατοί στο ψηλό παιχνίδι και ειδικά ο δεύτερος και στο man to man. Στα άκρα όμως υπάρχει πρόβλημα, αφού καμία λύση δεν είναι αληθινά παγκόσμιου επιπέδου. Το τι θα κάνει η Ολλανδία σε αυτό το Μουντιάλ είναι ένα ερώτημα, όπως πάντα γι' αυτή την ομάδα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα δώσει σε κάθε αντίπαλο ένα δύσκολο σταυρόλεξο για λύση.