Σκέφτηκα να μην ξαναβγώ ώσπου να αλλάξει ο κόσμος

Κάποτε στην πλατεία Κεφαλαρίου, πίσω από την εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, υπήρχε ένα ωραίο πάρκο, στο οποίο δέσποζε η λίμνη του με το γεφυράκι της. Γύρω-γύρω υπήρχαν παγκάκια – ακόμα υπάρχουν, αλλά πια δεν κάθεται σχεδόν κανείς. Παλιά, έβλεπες ζευγάρια. Παράνομα και νόμιμα. Ζευγαράκια των άγουρων χρόνων. Αλλά και ζευγαράκια όμορφα σιτεμένα. Η λίμνη, στη μέση, ήταν η αναφορά όλων. Το σημείο συνάντησης. Το παρόν και το παρελθόν. Η αντανάκλαση της ιστορίας του καθένα μας. Οι μικρές και οι μεγάλες μας στιγμές, εκεί. Ο καθρέφτης κάθε ανθρώπου που περνούσε το γεφυράκι και κοντοστεκόταν στη μέση για να κοιτάξει τα νερά. Τον εαυτό του.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Χρήστου Μιχαηλίδη στο www.aixmi.gr.