Αληθινή ομάδα με δεύτερη σκέψη στο παιχνίδι της

Δεν με ξαφνιάζει η νέα επιτυχία του γυναικείου πόλο. Η χρυσή Ολυμπιονίκης του 2008 Ολλανδία, απλά στον προημιτελικό της Σανγκάης ήταν αδύνατο να κερδίσει αυτά τα κορίτσια με το ελληνικό εθνόσημο.

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Αν υπήρχε βραβείο συνέπειας και προσπάθειας, ειδικά σε μία χώρα που περνάει τα μύρια όσα, αυτές οι κοπέλες θα το έπαιρναν χωρίς αντίπαλο. Είναι ένα άθλημα, η υδατοσφαίριση, που έχει φέρει σε σταθερή βάση επιτυχίες στην Ελλάδα και αυτοί και αυτές που μπαίνουν στο νερό, δικαιούνται (το έχω ξαναγράψει) μεγαλύτερη προσοχή από όλους μας.

Ο αθλητικός Τύπος που σήμερα πάλι κραυγάζει για τον κάθε ποδοσφαιριστή που μαγεύει στα φιλικά οφείλει να ζητά συνέχεια μία συγγνώμη στο πόλο. Και όχι μόνο σε αυτό, αλλά σε όλα τα σπορ ύστερα από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ που για να δουν πρωτοσέλιδα πρέπει να μπαίνουν στον τελικό της διοργάνωσης τους, ενώ αρκεί μία ντρίμπλα του κάθε λεγεωνάριου «μάγου» για να εξασφαλιστεί η δική του παρουσία σε αυτά.

Τι να γίνει, το έχουν πάρει απόφαση αυτές οι κοπέλες πως δεν θα ασχολείται κάποιος μαζί τους παρά μόνο αν κάνουν νίκες. Και αυτό πάλι σχετικό είναι.

Στην ουσία τώρα, η ελληνική ομάδα στην αρχή δεν ξεκίνησε καλά και δέχτηκε εύκολα γκολ. Το 2-4 όμως δεν ήταν σκορ που έδινε στις Ολλανδέζες μαξιλάρι ασφάλειας και επειδή ξέρει να προσαρμόζει το παιχνίδι της σε κάθε αντίπαλο η Ελλάδα (κάτι που αποτελεί ένα από τα βασικότερα ατού της) γύρισε το σκορ σε 8-5 κάνοντας ένα καταπληκτικό δεύτερο οκτάλεπτο. Μετά ξέφυγε και άλλο χάρη στο εξαιρετικό παιχνίδι των Γερόλυμου, Ρουμπέση και Αντωνάκου, αλλά και τα σημαντικά τέρματα που πέτυχε η Τσουκαλά. Εκείνο που έκανε τη διαφορά ήταν η πολύ δυνατή άμυνα μας.

Εκεί φυσιολογικά ήρθε από μία ομάδα με την πείρα της Ολλανδίας η αντίδραση, αλλά ο Γιώργος Μορφέσης μπόρεσε να κρατήσει την ψυχραιμία της ομάδας με σωστές κινήσεις. Η Γερόλυμου πέτυχε το κρίσιμο γκολ που τελείωσε την ιστορία κάνοντας το 12-9 αφού λίγο νωρίτερα η σωστή άμυνα αν και παίζαμε με παίκτρια λιγότερη, ανάγκασε τις Ολλανδέζες να σουτάρουν βιαστικά, στέλνοντας τη μπάλα στο δοκάρι. Σε εκείνο το σημείο αν το 10-5 είχε γίνει 11-10 τα πράγματα για το τελευταίο λεπτό θα γίνονταν δύσκολα και θα ήταν κρίμα. Εκείνο που αντιλαμβανόταν κάποιος βλέποντας το ματς ήταν πως η ελληνική ομάδα είχε και δεύτερη σκέψη στο παιχνίδι της δείγμα της δουλειάς που κάνει χρόνια τώρα.

Πρώτα από όλα όμως ήταν και πάλι αληθινή ομάδα! Η Ολλανδία αντίθετα εμφανίστηκε αφάνταστα μονοδιάστατη κάτι που έχει πάντα σημασία σε ματς που κρίνονται στις λεπτομέρειες. Στα μεγάλα συν της ομάδας μας η καλή παρουσία των περιφερειακών καθώς και τα ποσοστά μας.

Τώρα η τετράδα και μετά ο τελικός. Αυτά τα κορίτσια έμαθαν να κολυμπούν κόντρα στα κύματα της ενοχλητικής αδιαφορίας μας. Ας είναι καλά που δεν το βάζουν κάτω. Λένε πως η ζωή έχει χιλιάδες τρόπους να σε κάνει να κλάψεις. Αυτή η ομάδα δείχνει στην ίδια την ζωή πως υπάρχουν και χιλιάδες τρόποι να σε κάνουν να χαμογελάσεις!