Να λέω «ευτυχώς» που φεύγει το παιδί μου;

Έχει μήνες να γράψω εδώ. Τονίζω το «εδώ», γιατί στο λάπτοπ ίσως και να μη σταμάτησα να γράφω – ποιητική αδεία! – ούτε στιγμή. Κάθε φορά που έφτανα, όμως, στην τελευταία λέξη, ξαναδιάβαζα το κείμενο και ετοιμαζόμουν να πατήσω το «save», όταν μια δύναμη παράξενη με ωθούσε να πατήσω «delete» και να τα εξαφανίσω όλα.

Διαβάστε όλο το άρθρο του Χρήστου Μιχαηλίδη στο www.aixmi.gr