Μόνο με τα φιλικά δεν γίνεται... χωριό

Οταν αγοράζεις ένα καινούργιο κινητό, όσο προηγμένο μοντέλο και αν είναι, πρέπει να το φορτίσεις. Ετσι υπαγορεύει το manual. Ετσι και με τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Ο Ολυμπιακός, χωρίς να ευθύνονται οι παίκτες του και ο προπονητής του γι' αυτό, πήγε κατευθείαν στην «υψηλή τάση» του Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς φορτισμένη μπαταρία.

Η παντελής έλλειψη επίσημων αγώνων στα «ερυθρόλευκα» πόδια φάνηκε από το α' ημίχρονο κιόλας. Από ένα σημείο κι έπειτα δεν υπήρχαν οι κατάλληλες ανάσες και η αρρυθμία κατέληξε σε γκολ των Μαρσεγέζων. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να ανταποδώσει, ώστε να φανεί πιστός στον χρυσό κανόνα του Τσάμπιονς Λιγκ, ότι αν δεν μπορείς να κερδίσεις ένα ματς, φρόντισε τουλάχιστον να μην το χάσεις, αλλά επί του πρακτέου μόνο μία κλασική ευκαιρία με τον Τζεμπούρ και πέραν τούτης ελάχιστα πράγματα.

Οι «Φωκαείς», κακά τα ψέματα, ανταποκρίθηκαν πολύ καλύτερα από τους Πειραιώτες στις απαιτήσεις της πρεμιέρας των ομίλων. Είχαν έναν Σεϊρού που έκανε τα πάντα στο κέντρο, έναν Ντιαρά να συνεπικουρεί ανασταλτικά, τον Αμαλφιτανό πολύ δραστήριο στη δεξιά πλευρά, τον Ντιαβαρά «βράχο» στα μετόπισθεν και τον Λούτσο Γκονζάλες να σφραγίζει τη γενικά καλή παρουσία του με ένα γκολ.

Τι είχε να αντιπαρατάξει στο συγκρότημα του Ντιντιέ Ντεσάν ο Ερνέστο Βαλβέρδε; Εναν Μέλμπεργκ κατά πρώτο λόγο και έναν Αβραάμ Παπδόπουλο κατά δεύτερο. Τελεία. Μόνο με τα φιλικά δεν γίνεται... χωριό. Μπορεί οι Γάλλοι στο Σαμπιονά να έχουν τα προβλήματά τους, πλην όμως ήρθαν «ψημένοι» σε κανονικούς αγώνες και έδρεψαν ένα υπερπολύτιμο «τρίποντο». Απεναντίας, για τον Ολυμπιακό αυτή η ήττα τον βάζει σε δυσχερή θέση μόλις από την πρώτη αγωνιστική. Απομένουν, ωστόσο, άλλες πέντε για να δούμε πόσο θα του στοιχίσει, αν τελικά του στοιχίσει, η κακή εκκίνηση.