Η εντεκάδα ευθύνη του Βαλβέρδε

Η τρέχουσα Αρσεναλ δεν είναι η προ διετίας ομάδα, τότε που ο Νικοπολίδης έπιανε και τα... άουτ μέχρι που λύγισε εν τέλει.

Κι ο Φράνκο (Κοστάντσο, όπως μας έχει συστηθεί με τις εμφανίσεις του) δεν είναι Αντώνης, ώστε να έχεις την απαίτηση να σου πιάσει τουλάχιστον τα μισά απ' όσα πάνε μέσα. Επρεπε, λοιπόν, απέναντι σε αυτή την Αρσεναλ να... ρυθμίσουν τις λεπτομέρειες οι υπόλοιποι. Δεν το έκαναν κι ο Ολυμπιακός έχασε.

Ηττήθηκε ο Ολυμπιακός διότι δέχτηκε δύο γκολ «κοιμώμενος» και στις ευκαιρίες που δημιούργησε -και ήταν κάμποσες απέναντι στα προβληματικά μετόπισθεν των γηπεδούχων- δεν λειτούργησε το «φονικό ένστικτο» που πρέπει να διακρίνει τις ομάδες μέσα σε τέτοιες έδρες. Ο Τζεμπούρ, για παράδειγμα, στη χαρακτηριστικότερη φάση του α' μέρους, δεν ανταποκρίθηκε όπως έπρεπε. Σ' αυτό το επίπεδο δεν συγχωρείται. Ηταν κι άτυχος, βέβαια, ο Ολυμπιακός, στη φάση με το δοκάρι του Τοροσίδη, αλλά αυτό δεν αναιρεί το πηλίκον: οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν σταυρώσει βαθμό στο Τσάμπιονς Λιγκ, η νίκη της Μαρσέιγ επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ έβαλε τους Γάλλους σε θέση οδηγού και είναι ελαφρώς... δονκιχωτικό, αν είσαι ελληνική ομάδα, να κυνηγάς για το δεύτερο «εισιτήριο» την Αρσεναλ έστω και στα κάτω της.

Στα δύο ματς που έπονται, με τους Βεστφαλούς, η ομάδα του Βαλβέρδε τα παίζει όλα για όλα. Και σε αυτό το «όλα για όλα» περιλαμβάνεται και η συμμετοχή στο Γιουρόπα Λιγκ, που είναι ένας πιο εφικτός στόχος έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση.

Μία άλλη αλήθεια για τον Ολυμπιακό είναι ότι χθες το βράδυ δεν είχε αρκούντως εξορθολογισμένη ενδεκάδα. Σε τέτοια ματς, η οχύρωση μπροστά από τους στόπερ είναι εκ των ων ουκ άνευ. Αλλες οι απαιτήσεις του πρωταθλήματος, διαφορετικές του Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι κάτι που βαρύνει τον Ερνέστο Βαλβέρδε.