Mε το μυαλό και το κορμί στο γήπεδο

Απόψε είναι η μεγάλη νύχτα για να ξέρουμε αν θα πάμε σε ένα ακόμη EURO. Με νίκη περνάμε, με ισοπαλία και ήττα αποκλειόμαστε. Φυσικά θα υπάρχει το διπλό μπαράζ του Νοεμβρίου, αλλά εκεί θα είναι λοταρία πια.

Γενικά δεν τη φοβάμαι την ομάδα. Και στα 14 ματς που είναι αήττητη με τον Φερνάντο Σάντος στον πάγκο, δείχνει μια ικανότητα να μένει συγκεντρωμένη στο παιχνίδι και να μη δίνει στον αντίπαλο πολλές ευκαιρίες. Προτιμώ πάντα να έχει ο γηπεδούχος μόνο ένα αποτέλεσμα στο μυαλό και αυτό γιατί αν μας έκανε και η ισοπαλία ίσως να μην διαχειριζόμασταν σωστά το ματς.

Η Κροατία έχει ταλέντο και ποιότητα, αλλά αυτή η ακατάσχετη φλυαρία των σταρ της πως θα νικήσουν, με αφήνει αισιόδοξο. «Οποιος μιλάει πολύ είναι συνήθως αγχωμένος», έλεγε ο αείμνηστος Λάκης Πετρόπουλος, ο προπονητής που παραλίγο να πάει το 1970 στο Μουντιάλ του Μεξικού την πληρέστερη Εθνική Ομάδα μας από άποψη ονομάτων (Σιδέρης, Δομάζος, Παπαιωάνου, Κούδας, Ελευθεράκης, Καμάρας, Μποτίνος, Οικονομόπουλος, Χάιτας). Η Ελλάδα εδώ και χρόνια -και αυτό το χρωστάει στον Ρεχάγκελ- κατάφερε να έχει πάρα πολύ μεγάλη προσήλωση στο στόχο στα ματς που είχαν χαρακτήρα τελικού.
Η επιστροφή του Φάνη Γκέκα και η αντρίκεια συγγνώμη του, δίνει ξανά στην ομάδα το πολύ δυσεύρετο πράγμα, που στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο παραμένει η διαφορά της επιτυχίας από την αποτυχία, της νίκης από την ήττα: το εύκολο γκολ.

Είναι αυτός που από το πουθενά μπορεί να κάνει μισή φάση γκολ και αυτό το χρειαζόμαστε απόψε όσο ποτέ άλλοτε. Αν θα πάμε το ματς συντηρητικά και διατηρούμε την ισοπαλία στο ημίχρονο, τότε θεωρώ πως θα είμαστε αυτοί που θα γελάσουμε στο τέλος. Δεν θέλω με τίποτα να δω τους Κροάτες να προηγούνται και αυτό γιατί μετά θα πρέπει να γυρίσουμε το ματς τούμπα και ταυτόχρονα, ρισκάροντας, να αφήνουμε κενούς χώρους. Αυτό μοιάζει με καταστροφικό σενάριο, αλλά φυσικά πρέπει να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας.

Η ομάδα πρέπει να ξεχάσει τι έχει γίνει ως τώρα και να ασχοληθεί με αυτό το ματς, που στην έδρα μας πρέπει να νικήσουμε για να προκριθούμε. Αν πέρυσι, πηγαίνοντας στο Ζάγκρεμπ με την πλάτη στον τοίχο μόλις στο δεύτερο ματς της πορείας, μας έλεγε κάποιος πως όλα θα παιχτούν σε ένα ματς με τους Κροάτες στην Αθήνα, θα συμφωνούσαμε και με τα δύο χέρια. Αυτό έχει γίνει λοιπόν και πρέπει πια στην κόντρα του Νέου Φαλήρου απόψε να είμαστε με το μυαλό και το κορμί στο γήπεδο και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.