Θα είναι κρίμα να χαθεί σαν τον Βάσια και τον «Τζόλε»!

Κάποτε χάσαμε, στη δεκαετία του 70, μέσα από τα χέρια μας τον Βασίλη Χατζηπαναγή με τραγικούς χειρισμούς της ΕΠΟ που ήθελε να στείλουν χαρτί οι Σοβιετικοί στη ΦΙΦΑ και να λένε πως έκαναν λάθος που είχαν χρησιμοποιήσει τον παίκτη σε ματς της ολυμπιακής τους ομάδας! Φυσικά δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο και ο άνθρωπος που ίσως άλλαζε νωρίτερα τα δεδομένα στο ποδόσφαιρό μας χάθηκε από την Εθνική.

Το 1999 αργήσαμε να φτιάξουμε τα χαρτιά του Τζόρτζεβιτς και φυσικά και αυτόν τον χάσαμε. Τον «ανακάλυψαν» τελικά οι Σέρβοι αν και ο ίδιος επιθυμούσε διακαώς να βοηθήσει τη χώρα όπου έμενε και που του έδωσε την ευκαιρία να κάνει καριέρα. Το 2006 ακόμα μία ολιγωρία μας έκανε να χάσουμε τον Καστίγιο, χωρίς πάντως τελικά αυτή η απώλεια να πειράξει πραγματικά κάποιον. Αλλωστε η συνέχεια της καριέρας του Νέρι δεν ήταν αυτή που προδιαγραφόταν το καλοκαίρι του 2007.

Τώρα όμως με τη περίπτωση του Βιερίνια το κρίμα θα είναι μεγάλο. Αφενός γιατί ο παίκτης θέλει πολύ να φορέσει τη φανέλα της Εθνικής μας, αφετέρου γιατί τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του είναι δυσεύρετα. Ομως η κλήση από τη χώρα της πατρίδας του ( η οποία αγνοούσε την ύπαρξή του τόσα χρόνια) δεν τον αφήνει ασυγκίνητο και θα είναι δύσκολο να τον κρατήσουμε εδώ αν το μυαλό του είναι στο να παίξει συμπαίκτης του Κριστιάνο Ρονάλντο έστω και μία φορά.

Οι όποιοι χειρισμοί δύσκολα θα μπορούσαν να είχαν γίνει πιο σύντομα, αφού δεν πληροί ακόμα τις προϋποθέσεις για να ελληνοποιηθεί. Και όπλο μας παραμένει ο Φερνάντο Σάντος, που αυτός του έδωσε στην Τούμπα τον χρόνο συμμετοχής, αυτός τον μετέτρεψε σε έναν από τους καλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος και αυτός τον θέλει πάρα πολύ στην ομάδα για το Euro 2012. Η ελπίδα θα είναι να μη βρεθεί χώρος για αυτόν στα δύο ματς της Πορτογαλίας με τη Βοσνία γιατί ακόμα ένα πολύ μεγάλο ταλέντο που θα μπορούσε να προσθέσει μία άλλη διάσταση στο παιχνίδι της εθνικής θα έχει χαθεί για το ελληνικό ποδόσφαιρο!