Στο άκουσμα του θανάτου του Σόκρατες ασυναίσθητα μεταφέρθηκα σε εκείνες τις μέρες της δεκαετίας του ‘80 με λογική νοσταλγία. Ένα βλέμμα πίσω στην πρόσφατη ιστορία είναι αλήθεια πως γίνεται μόνιμα μέσω του παράξενου φίλτρου που ενστικτωδώς μας προστατεύει στα μακροβούτια στο παρελθόν.

Βλέπετε, η ανθρώπινη φύση έχει την τάση να λησμονεί πως δεν ήταν μόνιμα τα πάντα ιδανικά. Το παρελθόν δεν είναι κάτι που οποιοσδήποτε μπορεί να μελετήσει με ρηχή ανησυχία, ωστόσο λειτουργεί καθαρτικά για τη ψυχή αν μέσα από αυτά που ανακαλεί η μνήμη καταφέρνεις να κρατήσεις σε αληθινή διάσταση τα σημαντικά αγνοώντας τα δευτερεύοντα. Η καρδιά, που δεν συνάδει συχνά με τη λογική, έχει μία παιχνιδιάρικη μέθοδο για να ανατρέχει στο παρελθόν, επιμένοντας πως ό,τι βλέπαμε κάποτε ήταν πιο ωραίο και πιο σημαντικό.

Διαβάστε το άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στο aixmi.gr

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube

Τις προκρίσεις τις καθορίζει το χορτάρι και όχι τα λόγια και τα ονόματα και οι Σκωτσέζοι το απέδειξαν ξανά

Η Λίβερπουλ πιστεύει πάντα πως θα σκοράρει έστω και αργά, όμως όποιος παίζει συνέχεια με τη φωτιά θα καεί!

Έκανε περίπατο στη Σερβία, αλλά ο Τούχελ θα έχει πιο δύσκολα εμπόδια για να κάνει η Αγγλία το επόμενο βήμα!

Τις μεταγραφές τις κρίνει το χορτάρι και εκεί θα κριθεί ο Ίσακ, όπως κάποτε οι Σίρερ, Ρούνεϊ, Ανρί, Κιν και Βερόν

Ο Σον υπήρξε ο καλύτερος (συμ)παίκτης που είχαν όλοι στην Τότεναμ και φεύγει σαν αληθινός αρχηγός!

Ένα πρωτάθλημα δεν κερδίζεται με καλό ξεκίνημα, αλλά άνετα χάνεται με ένα κακό, όπως σωστά έλεγε πάντα ο Σερ Άλεξ!

Ο Φρανκ με αυτά που έκανε στη Μπρεντφορντ έχει γεμάτο «ρεζερβουάρ», αλλά η Τότεναμ είναι τεράστιο ρίσκο!

Χέιζελ: Η γιορτή που με ευθύνη των μεθυσμένων οπαδών και της ανικανότητας UEFA και Βέλγων, έγινε εφιάλτης!

Όποιος από Γιουνάιτεντ και Τότεναμ πάρει το τρόπαιο, είναι ευρωπαϊκός τίτλος και φυσικά δικαιούται να πανηγυρίζει!

Ίντερ και Μπαρτσελόνα, σε δυο ματς απέδειξαν, γιατί το ποδόσφαιρο παραμένει το καλύτερο παιχνίδι στον κόσμο!