Μία διοργάνωση που ξέφυγε από τα στενά γεωγραφικά πλαίσια (Sportday/Χρ.Σωτηρακόπουλος)

Ξεκίνησε δειλά-δειλά το 1991-1992 με την πειραματική μορφή για να εξελιχθεί σε μία διοργάνωση που αυτή τη στιγμή ξεπερνά και αφήνει οποιαδήποτε άλλη έτη φωτός πίσω. Ακόμα και το Παγκόσμιο Κύπελλο ωχριά σε δυναμική και εμπορική αξιοποίηση μπροστά στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Μπορεί ο Λέναρντ Γιόχανσον τον ερχόμενο Γενάρη να ηττηθεί στις εκλογές της ΟΥΕΦΑ, αλλά το όνομά του θα είναι για πάντα συνυφασμένο με την αναδιοργάνωση του πάλαι ποτέ Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ο κύριος αντίπαλός του στη διεκδίκηση της προεδρίας, ο Μισέλ Πλατινί, έχει πει σε ανύποπτο χρόνο πως θα προτιμούσε την επιστροφή στα παλιά χρόνια του θεσμού. Τότε που με νοκ άουτ ματς όλοι είχαν ελπίδες απέναντι σε όλους. Αν το εννοούσε και δεν ήταν λόγια προεκλογικής εκστρατείας μήπως και οι «μικροί» της Ευρώπης τον τιμήσουν με την ψήφο τους, τότε πιθανότατα στο μέλλον να έχουμε επικές κόντρες. Το προϊόν, όπως έχει πια διαμορφωθεί, αποτελεί ένα status quo. Μοιάζει δύσκολο έως αδιανόητο να αλλάξει κάποια στιγμή αυτό το πράγμα.

Μέχρι τον τελικό, στην Αθήνα τον Μάη, οι μεγάλες ομάδες ξέρουν πως μπορούν να περάσουν ένα σχετικά άνετο πρώτο τρίμηνο με ανώδυνα ματς και στη συνέχεια με τα νοκ άουτ παιχνίδια αρχίζει μία λοταρία. Οι καλοί δεν φοβούνται, αλλά ανάλογα με τα κέφια της κληρωτίδας οι «πονοκέφαλοι» αρχίζουν από τον Δεκέμβριο και μετά. Φυσικά και οι όμιλοι κρύβουν κάποιες παγίδες. Ομως, ο κανόνας παραμένει ότι οι «μεγάλοι» σπάνια παθαίνουν ζημιά σε αυτή την πρώτη φάση. Που σημαίνει πως έχουμε τα περιθώρια να δούμε και καλύτερα ματς, πιο ανοιχτά, με πιο πολλά γκολ. Τα λάθη ακόμα διορθώνονται. Και βέβαια, αυτή η διοργάνωση, όσο κι αν δεν θέλει να το παραδεχτεί ο Πλατινί, έκανε καλό και στους «μικρούς». Από οικονομικής άποψης και από αγωνιστικής. Η Λέφσκι, για παράδειγμα, πόσες σερί σεζόν σε νοκ άουτ ματς θα έπρεπε να κληρώνεται με Τσέλσι, Μπαρτσελόνα και Βέρντερ για να εξασφαλίσει τα χρήματα που θα βάλει τώρα στα ταμεία της; Συν φυσικά την αγωνιστική απόλαυση για το βουλγαρικό κοινό και την πρόκληση για τους παίκτες της απέναντι στον Ροναλντίνιο, τον Σεβτσένκο και τον Κλόζε.

Το Τσάμπιονς Λιγκ δίνει πια και παράπλευρα οφέλη. Μία έρευνα της Mastercard απέδειξε πως οι πόλεις από τις οποίες προέρχονται οι ομάδες που κατακτούν το τρόπαιο έχουν σημαντική αύξηση στον τουρισμό και την οικονομία τους! Το ποδόσφαιρο του Τσάμπιονς Λιγκ μεταδίδεται σε 200 χώρες και έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί αποκλειστικά ευρωπαϊκό προϊόν. Εφυγε από τα στενά γεωγραφικά πλαίσια της Ευρώπης και έγινε κάτι οικουμενικό. Και οτιδήποτε άλλο επιχειρήσει κάποιος να αντιπαρατάξει μελλοντικά, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να κρατήσει τόσο κόσμο -και μάλιστα ετερόκλητο- ευχαριστημένο.