Ένα γκολ-μισή πρόκριση

Αν όλα πάνε καλά και φτάσουμε το καλοκαίρι του 2014 στα γήπεδα της Βραζιλίας, να είστε σίγουροι ότι κανείς δεν θα θυμάται πόσο κακοί ήμασταν στα πρώτα 60 λεπτά του αγώνα στη Μπρατισλάβα.

Γιατί ήμασταν κακοί. Χωρίς ευκαιρίες, χωρίς πρωτοβουλίες και με μεγάλη δόση τύχης, στις 2-3 κλασσικές ευκαιρίες για γκολ που έκαναν οι Σλοβάκοι.

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Όταν έχεις μάθει όμως την τελευταία δεκαετία να διαχειρίζεσαι τέτοια παιχνίδια και όταν ο αντίπαλος δεν έχει τέτοιες εμπειρίες, το γκολ που θα πετύχεις θα σου δώσει πιθανότατα τη νίκη. Έτσι και έγινε. Αφού οι Σλοβάκοι που μπήκαν και στο δεύτερο ημίχρονο φουριόζοι για να μας «τελειώσουν», δεν το κατάφεραν και λίγο μετά ήρθε ο Σαλπιγγίδης που μας έχει συνηθίσει πλέον στα μεγάλα γκολ να ανοίξει το σκορ, τότε το παιχνίδι είχε έρθει στο χέρι μας.

Και το διαχειριστήκαμε στο επόμενο μισάωρο όπως πολύ καλά ξέρουμε. Όπως ξέρουν όλες οι μεγάλες ομάδες να διαχειρίζονται τις μέτριες τους βραδιές. Οι Σλοβάκοι σαν να ξεφούσκωσαν από το γκολ και μετά, σαν να έχασαν την αυτοπεποίθηση που έβγαζαν μέχρι εκείνη την ώρα. Και λογικά με αυτή τη νίκη που τους κάναμε μέσα στην έδρα τους, τους πετάμε και εκτός διεκδίκησης της πρώτης θέσης.

Αυτό το γκολ του Σαλπιγγίδη είναι πιθανό στο τέλος του «μαραθωνίου» των προκριματικών να αποτελεί τη μισή πρόκριση. Μας έδωσε ένα πολύ μεγάλο «τρίποντο» σε μια μέρα που όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν στραβά.

Και τώρα όπως έλεγα μετά και το παιχνίδι της Παρασκευής, ξέρουμε ότι μπορούμε. Το μόνο που μένει είναι να το αποδείξουμε τον Μάρτιο, πλέον, στην έδρα της Βοσνίας. Κόντρα σε μία ομάδα που δεν έχει πείσει ότι μπορεί να κάνει μεγάλο σερί, εμείς έχουμε πείσει ότι ξέρουμε να φτάνουμε εκεί που θέλουμε.

Ραντεβού το Μάρτιο λοιπόν, για να φέρουμε τη Βραζιλία ακόμα πιο κοντά.