Τη δεκαετία του '80 για χάρη ενός παιχνιδιού Αρης-ΠΑΟΚ σταματούσε όλη η Ελλάδα. Κι όχι μόνο σε μπασκετικό επίπεδο. Αυτό το ζευγάρι αρκούσε για να καθηλώσει το αθλητικό κοινό μπροστά στην τηλεόραση και να κάνει την υπόλοιπη ζωή της Θεσσαλονίκης να παραλύσει. Εντάξει, οι ποδοσφαιρικές «μάχες» ποτέ δεν έφτασαν σε αίγλη εκείνες τις επικές μονομαχίες Γκάλη-Πρέλεβιτς ή Γιαννάκη-Φασούλα, όμως ποτέ δεν έλειψαν ανάλογα (ποδοσφαιρικά) σημεία αναφοράς.

Πάντα για έναν Κούδα υπήρχε το αντίπαλο δέος του Αλεξιάδη ή ακόμα πιο πρόσφατα για έναν Σκαρτάδο υπήρχε πάντα ο Ντίνος Κούης. Τώρα; Τώρα οι δύο ομάδες, όπως αποδείχτηκε και στο χθεσινό παιχνίδι, δείχνουν να έχουν αποδεχθεί στωικά τη μοίρα τους. Από το γήπεδο καμία ομάδα δεν έφυγε ηττημένη. Τι γίνεται όμως με το ποδόσφαιρο; Αυτός ήταν ο μεγάλος χαμένος του ντέρμπι. Και είναι πραγματικά κρίμα, διότι στο «Κλεάνθης Βικελίδης» είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος, ο οποίος διψούσε για λίγο καλό θέαμα.

Οι οπαδοί του Αρη έχουν απαιτήσεις φέτος από την ομάδα τους. Δικαίως. Την έχουν δει να προσπαθεί να παίξει καλό και στρωτό ποδόσφαιρο, την έχουν δει να παίζει δημιουργικά και με φαντασία και να μην κλείνεται, ειδικά εκτός έδρας. Χθες ζήτημα να την είδαν να δημιουργεί έστω και μία φάση της προκοπής. Πολλή ταλαιπωρία της μπάλας (και από τους δύο), άσκοπες επιθέσεις, κακή ανάπτυξη. Είχε την αίσθηση κανείς ότι ακόμα κι αν άλλαζε κανάλι, δεν θα έχανε τίποτα. Και ακριβώς έτσι ήταν. Ενα μονότονο παιχνίδι, το οποίο από την αρχή έδειχνε πώς θα κυλήσει.

Για τον Αρη το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Ακόμα μία ισοπαλία. Για τον ΠΑΟΚ ίσως αυτός ο βαθμός να είναι πιο πολύτιμος, τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά. Το ερώτημα όμως παραμένει. Πότε θα μπορέσει ξανά ένα τέτοιο παιχνίδι να καθηλώσει ολόκληρη την (ποδοσφαιρική) Ελλάδα; Οταν δοθεί αγωνιστική απάντηση σε αυτό το ερώτημα, τότε θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για ένα πιο ανταγωνιστικό και ποιοτικό πρωτάθλημα. Οταν ο Αρης μπορέσει να προσεγγίσει την ομάδα του Χρηστίδη, η οποία σήκωσε το Κύπελλο του 1970, και όταν ο ΠΑΟΚ μπορέσει να πλησιάσει εκείνη την ομάδα που έχτισε ο Λες Σάνον, η οποία ήταν να την πιεις στο ποτήρι, τότε το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης θα μπορέσει να γίνει ξανά εθνικό και όχι απλώς τοπικό ζήτημα.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube

Τις προκρίσεις τις καθορίζει το χορτάρι και όχι τα λόγια και τα ονόματα και οι Σκωτσέζοι το απέδειξαν ξανά

Η Λίβερπουλ πιστεύει πάντα πως θα σκοράρει έστω και αργά, όμως όποιος παίζει συνέχεια με τη φωτιά θα καεί!

Έκανε περίπατο στη Σερβία, αλλά ο Τούχελ θα έχει πιο δύσκολα εμπόδια για να κάνει η Αγγλία το επόμενο βήμα!

Τις μεταγραφές τις κρίνει το χορτάρι και εκεί θα κριθεί ο Ίσακ, όπως κάποτε οι Σίρερ, Ρούνεϊ, Ανρί, Κιν και Βερόν

Ο Σον υπήρξε ο καλύτερος (συμ)παίκτης που είχαν όλοι στην Τότεναμ και φεύγει σαν αληθινός αρχηγός!

Ένα πρωτάθλημα δεν κερδίζεται με καλό ξεκίνημα, αλλά άνετα χάνεται με ένα κακό, όπως σωστά έλεγε πάντα ο Σερ Άλεξ!

Ο Φρανκ με αυτά που έκανε στη Μπρεντφορντ έχει γεμάτο «ρεζερβουάρ», αλλά η Τότεναμ είναι τεράστιο ρίσκο!

Χέιζελ: Η γιορτή που με ευθύνη των μεθυσμένων οπαδών και της ανικανότητας UEFA και Βέλγων, έγινε εφιάλτης!

Όποιος από Γιουνάιτεντ και Τότεναμ πάρει το τρόπαιο, είναι ευρωπαϊκός τίτλος και φυσικά δικαιούται να πανηγυρίζει!

Ίντερ και Μπαρτσελόνα, σε δυο ματς απέδειξαν, γιατί το ποδόσφαιρο παραμένει το καλύτερο παιχνίδι στον κόσμο!