Ωδή στην ισπανική τελειότητα…

Η επιβλητική νίκη της Ισπανίας μέσα στο Παρίσι επί της Γαλλίας, τη στιγμή που βρισκόταν στο καναβάτσο, υπενθύμισε σε όλους πόσο μετράει διαχρονικά στο ποδόσφαιρο η ποιότητα αλλά και η καρδιά του πρωταθλητή. Αυτό που λέμε βαριά φανέλα και δεν είναι κάτι το άυλο, αλλά η ουσιαστική ενσάρκωση της ποιότητας και της βαρύτητας των ονομάτων που μία εθνική μπορεί να παρατάξει στον αγωνιστικό χώρο!

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Οι Ισπανοί που για δεκαετίες ήταν το ανέκδοτο των μεγάλων διοργανώσεων εκεί όπου πήγαιναν πάντα ως ένα από τα φαβορί, αλλά έφευγαν με την ουρά στα σκέλια, μέσα σε μία νύχτα άλλαξαν σελίδα. Ήταν η στιγμή που απέκλεισαν την Ιταλία στα προημιτελικά του EURO το 2008 στη Βιέννη κι αυτόματα χωρίς να αντιλαμβανόμασταν όποιοι ήμασταν στο «Ερνστ Χάπελ Στάντιον» εκείνο το βραδάκι, περνούσαν σε άλλη διάσταση.

Το ματς ήταν ένα αγχωτικό 0-0 που κρίθηκε στα πέναλτι και φρόντισαν οι δύο αποκρούσεις του Κασίγιας για να περάσουν σε άλλο επίπεδο. Από το επόμενο ματς, τον ημιτελικό με τη Ρωσία έμοιαζαν πια να παίζουν με διαφορετική αυτοπεποίθηση. Το τελικό 3-0 το επιβεβαίωσε και μετά το άνετο 1-0 επί των Γερμανών στον τελικό, έβαλε τη σφραγίδα.

Αν γυρίσουμε στο 2006 και δούμε από τότε σε ένα σύνολο 93 ματς τι έχει συμβεί, θα τρελαθούμε! Τα στατιστικά μπορεί να είναι απλοί αριθμοί, αλλά μερικές φορές η κυνικότητά τους αποτελεί τη καλύτερη ωδή στην τελειότητα! Οι Ισπανοί από τις κολλητές ήττες από τη Βόρεια Ιρλανδία και τη Σουηδία το φθινόπωρο του 2006 στα προκριματικά του EURO 2008, μέχρι και προχτές έχουν σημειώσει συνολικά 79 νίκες και οκτώ ισοπαλίες εκ των οποίων οι δύο με Ιταλία στο EURO 2008 και Πορτογαλία στο EURO 2010 ήταν προκρίσεις στα πέναλτι! Κι από τις έξι ήττες που υπάρχουν σε όλη αυτή την επταετία, μόλις δύο ήταν σε επίσημα ματς, αυτή από τις ΗΠΑ στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 2009 και από την Ελβετία στην πρεμιέρα του Μουντιάλ.

Πρόκειται για έναν απίστευτο απολογισμό που επιβεβαιώνει οποιονδήποτε ισχυρισμό πως αυτή η εθνική Ισπανίας αποτελεί την κορυφαία εθνική ομάδα όλων των εποχών και άλλωστε από μόνο του το γεγονός πως κατέκτησε τρία σερί μεγάλα τουρνουά, την καθιστά μοναδική.

Το ερώτημα είναι αν μπορεί να διατηρηθεί και το 2014 στην κορυφή. Η αυθόρμητη απάντηση είναι «μάλλον όχι» γιατί ναι μεν αγωνιστικά παραμένει πανίσχυρη, αλλά η διοργάνωση θα γίνει στη Βραζιλία. Παρ' όλα αυτά, κάθε φορά που είναι με την πλάτη στον τοίχο η Ισπανία με τις εξαιρετικές μονάδες αλλά κυρίως με την ασύγκριτη ικανότητά της να λειτουργεί ως ομάδα, φροντίζει να μας υπενθυμίζει πόσο άφρονες είναι όσοι ξεγράφουν ένα σύνολο με ποτισμένη πια στο DNA του, τη στόφα του πρωταθλητή!