Σύστημα που έγινε σουξέ

Γράφει ο «Βάλε με μέσα»

Στείλτε τα σχόλια σας στο valememesa@yahoo.gr

Το 4-3-2-1 έχει μεγάλη πέραση τον τελευταίο καιρό. Με αυτό η ΑΕΚ συνεχίζει να πορεύεται με το σερί της, με αυτό ο Γκιγιέρμο Όγιος κατατρόπωσε τον Βίκτορ Μουνιόθ σ’ ένα ματς όπου θα λέγαμε πως πήρε την ταυτότητα του τεχνικού του Παναθηναϊκού. Είναι ένα σύστημα που μπορεί να φαίνεται απλό σε ανάλυση, αλλά εξασφαλίζει πάρα πολλά πράγματα. Την παρουσία πολλών παικτών στο κέντρο και την ανάπτυξη πάνω από την μεσαία γραμμή με τουλάχιστον επτά παίκτες. Απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που θέλησε εσκεμμένα να δώσει χώρο και έμεινε με την μία γραμμή να έχει τεράστια απόσταση από την άλλη, ο Άρης πήρε μια πέρα για πέρα δίκαιη νίκη και συνεχίζει την ανοδική του πορεία. Απορίας άξιον παραμένει το γεγονός ότι ο Μουνιόθ παρότι βλέπει τον Ίβανσιτς να μην βρίσκεται σε καλή κατάσταση επιμένει σε αυτόν, την ίδια ώρα που ο Ρομέρο σ’ ένα παιχνίδι που θα του ταίριαζε περισσότερο και θα περιόριζε τις εξορμήσεις του Τούτα από τα δεξιά, έμεινε θεατής για μία ώρα αγώνα. Επειδή ξέρω πως είναι ο Έλληνας θα σπεύσω να προλάβω όσους προσπαθήσουν να βγάλουν άχρηστους όλους τους παίκτες του Παναθηναϊκού, πως καλό θα είναι να μην το κάνουν, διότι μετά από μία εβδομάδα ίσως να λένε κάτι διαφορετικό. Το ότι τα πράγματα βελτιώθηκαν με τον Μουνιόθ δεν σημαίνει ότι λύθηκαν και όλα τα προβλήματα των «πρασίνων». Το συγκεκριμένο ματς θεωρώ ότι ίσως θα έπρεπε να στηθεί διαφορετικά από τον Ισπανό, αλλά μετά το ματς ο καθένας μπορεί να πει τα δικά του. Σίγουρα ήταν σφάλμα που δόθηκε τόσος πολύς χώρος στον Άρη που εκμεταλλεύτηκε την αριθμητική του υπεροπλία στη μεσαία γραμμή, αφού οι πέντε του Άρη, συν οι δύο ακραίοι ήταν πάντοτε υπέρτεροι σε αριθμό έναντι των αντιπάλων τους. Με τον Βαϊσχάιμερ στην κορυφή και τους Χαβίτο και Κόκε συμπαραστάτες, το σχήμα πήγε πολύ καλύτερα για τον Άρη, απ’ όσο με τον Κόκε στην κορυφή και τον Χαβίτο μαζί με τον Νασιμέντο από πίσω.

Από τα υπόλοιπα ματς ασφαλώς και κάνει αίσθηση η νίκη της Σκόντα Ξάνθης που είχε πολλά αμυντικά προβλήματα, αλλά βρήκε απέναντι της έναν ΟΦΗ, ο οποίος στο πρώτο μέρος που μπόρεσα να παρακολουθήσω το ματς δεν μπορούσε να αλλάξει δεύτερη πάσα. Η Σκόντα σημείωσε ένα γκολ από στημένη φάση και ένα γκολ από μία φάση που ήρθε από το αριστερό άκρο της επίθεσης της, ή αν προτιμάτε από το δεξί άκρο του ΟΦΗ. Η έμπνευση του Μάουρερ να βάλει δεξιά τον Κουνενάκη ήταν καταστροφική. Η Σκόντα βρίσκεται τέσσερις πλέον πίσω από τον ΠΑΟΚ που μάλλον θα πρέπει να αισθάνεται τυχερός που δεν το έβαλε στο τέλος ο Ενσαλίβα. Η Λάρισα κρατήθηκε με 2-1 κόντρα στον Εργοτέλη σ’ ένα πολύ οριακό ματς, ενώ ο Ηρακλής σημείωσε την 3η σερί νίκη του και θεωρώ πως σταδιακά αποδεικνύει πως δεν ήταν αυτή η θέση που του αξίζει στο πρωτάθλημα. Αντίθετα ο τελευταίος μήνας είναι εφιαλτικός για το Αιγάλεω με τον Χατζάρα να ψάχνει να βρει λύσεις στο γκολ, αλλά μάταια.

Ο δρόμος για το πρωτάθλημα είναι ακόμα μακρύς. Όσο ο Ολυμπιακός θα βρίσκει τον τρόπο να λύνει τον γόρδιο δεσμό και να καθαρίζει εύκολα εξακολουθεί να είναι το φαβορί. Όχι στον βαθμό των προηγουμένων ετών, αλλά είναι. Ο Παναθηναϊκός μετράει -3 σε μία έδρα που πέρασαν και οι «ερυθρόλευκοι» και η ΑΕΚ και έμεινε πίσω πέντε από την κορυφή και δύο από την «Ένωση». Η επόμενη αγωνιστική επιφυλάσσει δοκιμασία στην ομάδα του Φερέρ εκεί που πολύ συχνά έχουν σταματήσει τα καλά σερί της. Αν η ΑΕΚ περάσει και από τη Ξάνθη θα μπορεί να λογαριάζεται, με δεδομένο πως είχε πολύ δυσκολότερο πρόγραμμα από τον Παναθηναϊκό στον πρώτο γύρο, ως η κυριότερη ανταγωνίστρια του τίτλου. Τα δεδομένα όμως αλλάζουν και γι’ αυτό οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη.