Παπασταθόπουλος: «Ζω ένα όνειρο»

Όνειρο χαρακτήρισε την παρουσία του στην ΑΕΚ και τη συμμετοχή του στο Champions League ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος σε συνέντευξή του στο ένθετο περιοδικό Champions Day, που κυκλοφορεί σήμερα μαζί με τη Sportday. Ο 18χρονος αμυντικός αναφέρεται στο πώς μεταγράφηκε στην ΑΕΚ, στην προσαρμογή του στην ομάδα, την επίδραση του Λορένσο Σέρα Φερέρ στο παιχνίδι του και τη μεγάλη πρόκληση της πρόκρισης στη φάση των 16 της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Ακολουθούν αναλυτικά τα κυριότερα αποσπάσματα της συνέντευξης του νεαρού σέντερ μπακ:

Το ιστορικό της συμφωνίας με την ΑΕΚ

-Aς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τον Μάρτιο του 2005 ο Ντέμης Νικολαΐδης και ο Ιλια Ιβιτς είχαν ταξιδέψει στην Αυστρία για να δουν την Εθνική Παίδων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα...

«Ναι, σε ένα ματς με τη Ρουμανία».

- Προφανώς, λοιπόν, τους άρεσες πολύ. Διότι ο Ιβιτς είχε φύγει και αλλά ήρθε ξανά στην Αυστρία μόνος του για να σε δει. Ετσι δεν είναι;

«Ναι, μετά με είχε ξαναδεί στο παιχνίδι με την Αυστρία».

- Πώς είχε γίνει η πρώτη επαφή; Πώς ένα παιδί καταλήγει από τον Αίαντα Καλαμάτας και τον Απόλλωνα Πεταλιδίου στην ΑΕΚ;

«Ο κ. Νικολαΐδης και ο κ. Ιβιτς με είχαν δει σε εκείνα τα ματς στην Αυστρία με την Εθνική Παίδων. Μετά, όταν γύρισα στην Ελλάδα, ο κ. Ιβιτς τηλεφώνησε στην ομάδα στην οποία αγωνιζόμουν, τον Αίαντα Καλαμάτας. Ετσι ξεκίνησε το θέμα. Με είχε ξεχωρίσει ο κ. Ιβιτς και είπε στην ομάδα μου ότι με θέλει στην ΑΕΚ. Και σιγά σιγά ήρθαμε σε επαφή. Παράλληλα, όμως, είχα προτάσεις και από άλλες ομάδες».

- Από ποιες;

«Και από τις άλλες δύο μεγάλες ομάδες της Αθήνας, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, αλλά και από άλλες ομάδες της Α' Εθνικής, όπως ο Πανιώνιος και η Ξάνθη. Κάποιες από αυτές είχαν τηλεφωνήσει στον πατέρα μου και άλλες είχαν απευθυνθεί στον Αίαντα».

- Οταν έμαθες ότι ο Ιλια Ιβιτς χτύπησε την πόρτα της τότε ομάδας σου, τι σκέφτηκες, με δεδομένο ότι είχες προτάσεις και από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό; Πώς διάλεξες την ΑΕΚ; Ηταν δική σου επιλογή;

«Ηταν καθαρά δική μου επιλογή. Και οι τρεις ομάδες είναι πάρα πολύ μεγάλες και έχουν πάρα πολύ κόσμο. Απλώς εκείνη την περίοδο η ΑΕΚ με κέρδισε περισσότερο επειδή ήταν πιο "φιλόξενη" μαζί μου».

- Η προσέγγιση πώς έγινε;

«Αρχικά μίλησα με τον κ. Ιβιτς. Στη συνέχεια μίλησα και με τον κ. Σαβέβσκι, ο οποίος -επειδή ασχολείται με τους μικρούς- επέμεινε πολύ. Μου τηλεφωνούσε συνεχώς. Πάνω από δέκα φορές μου τηλεφώνησε. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Μου μίλησε πολύ ζεστά, μαζί με τον κ. Σουλτάνογλου, με κέρδισε και με έπεισε να έρθω στην ΑΕΚ. Μίλησα και με τον κ. Ιβιτς και με τον πρόεδρο και με άφησαν να δω πώς είναι τα πράγματα και από μέσα. Μου επέτρεψαν να κάνω και μία, δύο προπονήσεις προτού αποφασίσω να υπογράψω για να δω πώς είναι το κλίμα της ομάδας. Κάτι που δεν έγινε με τις άλλες ομάδες. Μου είπαν "έλα να δεις πώς είναι τα πράγματα και μετά αποφασίζεις". Αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο».

- Στην Αυστρία είχες μιλήσει με τον Ιβιτς ή τον Νικολαΐδη;

«Οχι. Ομως είχα μάθει ότι είχαν έρθει να δουν την Εθνική Παίδων. Ηταν τότε και ο Πλάτσικας και ο Κομβολίδης στην ομάδα».

- Θυμάμαι, όμως, ότι είχες πάει τρεις φορές με τον πατέρα σου στο γραφείο του Ιβιτς. Του είχες βγάλει το... λάδι μέχρι να υπογράψεις...

«Πράγματι είχα πάει τρεις φορές στο γραφείο του κ. Ιβιτς. Ηταν μια απόφαση πολύ σημαντική για το μέλλον μου και ήθελα να είμαι όσο πιο σίγουρος γίνεται προτού υπογράψω κάπου. Γιατί δεν ήξερα καλά καλά τι είναι το ποδόσφαιρο τότε. Δεν ήξερα πώς είναι μια μεγάλη ομάδα. Εφευγα από μια μικρή ομάδα και πήγαινα σε μια πολύ μεγάλη. Ηταν ένα τεράστιο άλμα. Επρεπε να συζητήσω, να καθίσω να ψάξω καλά τα πράγματα. Διαπίστωσα ότι στην ΑΕΚ θα ήταν καλύτερα για εμένα, διότι στην ΑΕΚ ασχολούνται και προσέχουν περισσότερο τους νέους παίκτες και υπάρχει πολύ καλύτερο κλίμα από τις άλλες ομάδες».

- Δεν τα βρίσκατε εσύ και ο πατέρας σου με τον Ιβιτς και χρειάστηκε να συναντηθείτε τρεις φορές;

«Δεν είναι αυτό. Συζητούσαμε για όλα. Δεν υπήρχε οικονομικό θέμα. Με ενδιέφερε να καθίσω να συζητήσω πολύ, όπως συζήτησα πολλές φορές και με τους γονείς μου και ειδικά με τον πατέρα μου, ώστε να πάρω μια σωστή απόφαση. Ηθελα να πάω σε μια ομάδα που θα είχε υγεία και θα πρόσεχε τους νέους παίκτες. Αυτή η ομάδα είναι η ΑΕΚ».

Από χαμηλά στα ψηλά

- Στο ξεκίνημα της πρώτης χρονιάς σου στην ΑΕΚ ήταν δύσκολα τα πράγματα για εσένα...

«Σίγουρα. Εφυγα από ένα πολύ χαμηλό επίπεδο, δεν είχα τις κατάλληλες βάσεις για να μπορέσω να αντεπεξέλθω σε ένα τόσο υψηλό και δύσκολο επίπεδο. Χρειαζόταν κάποιος χρόνος προσαρμογής».

- Σε αυτό το διάστημα της προσαρμογής ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησες;

«Στην αρχή ήταν όλα δύσκολα. Εφυγα από το σπίτι μου 16 χρόνων και πήγα να ζήσω μόνος μου στην Αθήνα. Αυτό, πέρα από τα ποδοσφαιρικά, ήταν πρακτικά πολύ δύσκολο. Ποδοσφαιρικά, υπήρχαν πολύ μεγάλες διαφορές, ειδικά στην προπόνηση. Υπήρχε μεγάλη κούραση. Γενικά ήταν δύσκολα τα πράγματα στην αρχή».

- Εκείνο το διάστημα υπήρξαν κάποιοι που σε βοήθησαν να ξεπεράσεις αυτές τις δυσκολίες;

«Με βοήθησαν πολύ όλα τα παιδιά της ομάδας. Πιο πολύ, όμως, στάθηκε δίπλα μου, από την πρώτη μέρα κιόλας, και μου άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του ο Νίκος Γεωργέας. Αυτός είναι και ο καλύτερός μου φίλος στην ΑΕΚ».

- Πάντως, από τις πρώτες προπονήσεις σου έδειχνες έτοιμος να παίξεις. Δεν ήσουν ποτέ «ψαρωμένος». Είχες θράσος και τσαμπουκά... τριαντάρη. Και δήλωνες από την αρχή ότι θέλεις να παίξεις. Δεν το φοβήθηκες...

«Ναι. Κι έτσι πιστεύω ότι πρέπει να κάνει κάθε νέος που έρχεται σε μια ομάδα. Κάθε νέος οφείλει να αποδεικνύει μέσα στο γήπεδο ότι η ομάδα που τον απέκτησε είχε δίκιο που ενδιαφέρθηκε γι' αυτόν. Δεν υπάρχει φόβος. Για ποιό λόγο να φοβάσαι;».

- Στο πρώτο εξάμηνο έκανες μόνο προπονήσεις, δίχως να πάρεις ευκαιρίες από τον Σάντος. Στο δεύτερο εξάμηνο πήγες δανεικός στη Νίκη Βόλου. Εχεις πει ότι σε βοήθησε η παραμονή σου στον Βόλο...

«Σίγουρα με βοήθησε. Πήρα πολλές ευκαιρίες, έπαιξα πολλά παιχνίδια, πήρα πολλές εμπειρίες και γύρισα πιο έτοιμος στην ΑΕΚ».

- Εχεις κάποιο παράπονο που δεν έπαιξες στην πρώτη σου χρονιά στην ΑΕΚ ή πιστεύεις ότι τελικά ήταν δίκαιο και λογικό ότι δεν πήρες ευκαιρίες;

«Δεν έχω παράπονο ούτε από τον προηγούμενο προπονητή ούτε από οποιονδήποτε άλλον. Απλώς πίστευα ότι ίσως θα μπορούσα να είχα πάρει έστω μία ευκαιρία στο πρωτάθλημα για να δείξω τι αξίζω».

- Δεν σε πίκρανε, όμως, αυτό...

«Οχι, δεν με πίκρανε. Διότι ήξερα ότι ήμουν ένα παιδί 17 χρόνων και ότι είχα πολλά περιθώρια βελτίωσης. Είχα και τους κατάλληλους ανθρώπους γύρω μου, οι οποίοι με στήριξαν και ψυχολογικά και γενικότερα στη ζωή μου αυτόν τον πρώτο χρόνο».

- Πήγες στη Νίκη Βόλου, έπαιξες, γύρισες και το καλοκαίρι στην προετοιμασία στην Αυστρία έκανες μια δήλωση που προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς. Είχες πει ότι δεν φοβάσαι τον συναγωνισμό και ότι στόχος σου φέτος είναι να μπεις στην ενδεκάδα. Αλλος στη θέση σου δύσκολα θα το έλεγε. Ηταν θέμα πίστης στις δυνατότητές σου;

«Ναι, πιστεύω στον εαυτό μου. Πράγματι ήταν μια μεγάλη κουβέντα. Δεν τη λέει εύκολα ένας τόσο μικρός σε ηλικία παίκτης. Αλλά έχω μάθει να λέω αυτό που πιστεύω. Και πίστευα αυτό που έλεγα. Και τώρα πιστεύω ότι μπορώ να παίξω βασικός. Αυτό κυνηγάω: να καθιερωθώ στην ΑΕΚ».

Ο Φερέρ

- Τι σου έχει προσθέσει ο Σέρα Φερέρ και η δουλειά που έχεις κάνει από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα αλλά και οι αγώνες που έχεις «βάλει» στα πόδια σου;

«Η δουλειά και οι αγώνες με έχουν ωριμάσει ποδοσφαιρικά. Εχω σχηματίσει μια καθαρή γνώμη για το ποδόσφαιρο. Ο προπονητής σε κάνει να σκέφτεσαι περισσότερο το ποδόσφαιρο και το πώς θα μπορείς να εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες που θα σου δίνονται. Κέρδισα και σε αυτό, εκτός από τις εμπειρίες που έχω πάρει και από τις φανταστικές προπονήσεις που κάνουμε».

- Αγωνιστικά και τεχνικά σε ποια σημεία έχεις βελτιωθεί το τελευταίο διάστημα με τον Σέρα Φερέρ;

«Εχω μάθει πλέον να κάνω άμυνα. Επίσης, έχω πια μια ολοκληρωμένη εικόνα για το πώς πρέπει να είναι μια ομάδα μέσα στο γήπεδο και τι θα πρέπει να κάνω εγώ. Αυτό είναι και θέμα εμπειρίας. Με τη δουλειά που κάνω με τον κ. Φερέρ και με τις ευκαιρίες που μου έχει δώσει, με έχει κάνει να καταλάβω πώς να αντεπεξέλθω σε μια δύσκολη στιγμή μέσα στο γήπεδο και πώς να παίξω καλύτερα τη θέση μου. Αυτό πέρυσι δεν το είχα».

- Τώρα, δηλαδή, έχεις μάθει πώς να αξιοποιείς τα προσόντα σου...

«Ναι, έχω βάλει σε μια τάξη τα στοιχεία που έχω στο παιχνίδι μου και έχω μάθει να επιλέγω το σωστό τις περισσότερες φορές».

- Την αυτοπεποίθηση την είχες από την πρώτη μέρα που πάτησες το πόδι σου στους Θρακομακεδόνες. Ομως, άλλο να την έχεις και άλλο να καταφέρνεις να τη βγάζεις και στο γήπεδο. Σε αυτό σε έχει βοηθήσει ο Φερέρ;

«Βέβαια. Οταν ένας προπονητής σού λέει ότι σε υπολογίζει και στο δείχνει δίνοντάς σου ευκαιρίες, σίγουρα η ψυχολογία σου ανεβαίνει. Διότι ξέρεις ότι θα μπορέσεις να προσφέρεις κι εσύ κάτι στην ομάδα. Νιώθεις χρήσιμος. Νιώθεις ότι θα μπορέσεις να βάλεις κι εσύ ένα λιθαράκι σ' αυτό το όνειρο. Αυτό είναι το βασικό. Οτι με υπολογίζει ο προπονητής».

- Αυτό που ζεις φέτος, δηλαδή, είναι ένα όνειρο;

«Ναι, αυτό που ζω στην ΑΕΚ είναι ένα όνειρο. Πίστευα σ' αυτό το όνειρο, ωστόσο ήταν τόσο μεγάλο που είχα και κάποιους ενδοιασμούς στην άκρη του μυαλού μου μήπως δεν το ζήσω τελικά. Ελεγα "θα πάρω την ευκαιρία, θα παίξω, αλλά θα πάνε όλα καλά; Κι αν δεν πάνε, θα ξαναπάρω ευκαιρία;». Ομως, μέχρι τώρα όλα πάνε πολύ καλά».

- Από όσα σου έχει πει ο Φερέρ, ποια ιδέα του έχεις κρατήσει ως βασική αρχή σου;

«Δεν είναι μόνο μία φράση ή μία ιδέα. Ολα όσα λέει καθημερινά, είτε προσωπικά είτε συνολικά, με έχουν κάνει να ολοκληρώσω μια ποδοσφαιρική γνώμη για τον εαυτό μου. Με έχουν κάνει να καταλάβω ποιος είμαι, τι μπορώ να κάνω και τι μπορώ να προσφέρω στην ΑΕΚ. Με έχει κάνει πιο ομαδικό ο κ. Φερέρ. Με βοήθησε να αντιληφθώ ότι είμαστε μία ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, η οποία εξαρτάται μόνο από το σύνολο -και όχι από έναν, δύο ή τρεις παίκτες- και πηγαίνει να κερδίσει κάθε αγώνα».

Η αυτοκριτική

- Είπες ότι έχεις ολοκληρωμένη εικόνα πλέον για τον -ποδοσφαιρικό- εαυτό σου. Ποια είναι αυτή η εικόνα; Τι παίκτης είσαι;

«Είμαι 18 ετών. Αλλοι λένε ότι είμαι ένα μεγάλο ταλέντο, άλλοι λένε πως είμαι ένας καλός παίκτης. Εγώ, όμως, δεν θέλω να θεωρούμαι ταλέντο. Μόνο στην Ελλάδα ένας παίκτης 18 ετών αποκαλείται ταλέντο. Στο εξωτερικό, ταλέντο είσαι στα 14, στα 15, άντε στα 16 σου χρόνια. Ενας 18χρονος πρέπει να θεωρείται έτοιμος παίκτης, όχι ταλέντο. Πρέπει να μπορεί να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και να παίζει στην πρώτη ομάδα. Πιστεύω, λοιπόν, ότι μπορώ να αντεπεξέλθω σε οποιοδήποτε ματς και να βοηθήσω την ομάδα μου. Παράλληλα, βέβαια, χρειάζομαι συνεχή δουλειά, μεγάλη βελτίωση και περισσότερες εμπειρίες. Αυτές οι εμπειρίες θα έρθουν με τον χρόνο».

- Εχεις συλλάβει τον εαυτό σου να παρασύρεται, να ξεφεύγει; Εχεις νιώσει κάποιες στιγμές να μην πατάς στο έδαφος ή να σκέφτεσαι «γιατί να παίζει αυτός και όχι εγώ»;

«Σίγουρα, αυτό κάποιες στιγμές συμβαίνει σε όλους. Εχω πιάσει τον εαυτό μου να λέει "γιατί να μην παίζω εγώ και να παίζει κάποιος άλλος;". Αλλά έχω φύγει πολύ μικρός από την οικογένειά μου και έχω ωριμάσει πιο γρήγορα. Εχω βάσεις και αρχές από την οικογένειά μου και δεν νομίζω ότι θα ξεφύγω ποτέ. Γιατί και το ποδόσφαιρο είναι ένα επάγγελμα όπως τα άλλα. Απλώς έχει περισσότερη δημοσιότητα».

- Για 18χρονο παιδί έχεις πάρει σημαντικό μερίδιο δημοσιότητας. Δεν σε έχει επηρεάσει;

«Οχι. Γιατί ξέρω ποιος είμαι και τι μπορώ να κάνω. Το τι γράφεται και το τι λέγεται για μένα δεν με επηρεάζει. Εχω τις δικές μου απόψεις για τον εαυτό μου και τις κρατάω για μένα. Σε αυτές θα μείνω και θα δουλέψω για να γίνω ακόμα καλύτερος».

Το ντεμπούτο…

- Μέχρι το ματς με τη Λιλ δεν είχες συμμετοχή στο πρωτάθλημα. Εκανες ένα... ασυνήθιστο ντεμπούτο στην ΑΕΚ παίζοντας σε εκτός έδρας παιχνίδι για το Τσάμπιονς Λιγκ. Περίμενες ότι θα παίξεις στο «Φελίξ Μπολάρ»;

«Το περίμενα διότι ήμουν πέντε μέρες με τους βασικούς. Κι αυτό κάτι σήμαινε. Το είχα σκεφτεί ότι μπορώ να παίξω βασικός».

- Ποιες ήταν οι σκέψεις σου όταν άκουσες από τον Φερέρ στο ξενοδοχείο ότι ξεκινάς σε ένα ματς μιας τόσο μεγάλης διοργάνωσης;

«Περισσότερο κυριάρχησε το συναίσθημα της χαράς. Ηθελα να μπω και να δείξω τι αξίζω. Ηθελα να δείξω ότι δεν πήγε χαμένη η δουλειά που έχω κάνει στην ΑΕΚ όλο αυτό το διάστημα, ότι έχω κερδίσει κάτι, έστω ένα 10% βελτίωσης».

- Για φόβο ούτε λόγος...

«Φόβος, όχι. Ηταν κατάλληλο και το κλίμα. Και ο προπονητής και τα παιδιά μού έλεγαν ότι στα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ είναι ένα όνειρο, μια μαγεία. Είχε χάσεις είτε κερδίσεις. Δεν χρειάζεται να είσαι αγχωμένος σ' αυτά τα ματς. Πρέπει να το δεις ως διασκέδαση, χαρά, συμμετοχή σε μια μεγάλη γιορτή».

- Σ' αυτό το ματς, με τη Λιλ, φαινόσουν να πατάς -παρ' ότι πρωτάρης- πολύ γερά στο γήπεδο. Τελικά ήταν πιο δύσκολο ή πιο εύκολο απ' ό,τι περίμενες;

«Ο πρώτος αγώνας μού φάνηκε δύσκολος. Το επίπεδο ήταν υψηλό και η ομάδα δέχτηκε πίεση σε εκείνο το παιχνίδι. Ομως, η αλήθεια είναι ότι τα περίμενα ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Περίμενα ακόμα περισσότερη πίεση».

- Ησουν έτοιμος να αντεπεξέλθεις σ' αυτήν;

«Ναι, ήμουν έτοιμος. Γιατί το είχα σκεφτεί. Περίμενα κάτι παραπάνω».

- Στη συνέχεια, πέρα από τις σερί νίκες στο πρωτάθλημα, η ΑΕΚ έφτασε να πετυχαίνει τη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας της επικρατώντας της Μίλαν. Σ' αυτό το ματς ήσουν βασικός. Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να το χαρείς περισσότερο αυτό το παιχνίδι;

«Ο κόσμος. Ηταν μια φανταστική εμπειρία, ένα απίστευτο όνειρο. Το ΟΑΚΑ ήταν γεμάτο, είχαμε 60.000 οπαδούς στο πλευρό μας. Η βραδιά εκείνη ήταν τέλεια, ήταν φανταστική. Ηταν ένα όνειρο. Ο,τι και να πω, είναι λίγο».

- Ησουν ένας παίκτης δίχως εμπειρίες και ξαφνικά σου ζητήθηκε να αντιμετωπίσεις τον Ιντσάγκι και τον Κακά. Πριν από το παιχνίδι πώς το σκεφτόσουν αυτό; Και πώς σου βγήκε τελικά μέσα στο ματς;

«Πριν από το παιχνίδι ανησυχούσα κάπως. Διότι αυτοί είναι πάρα πολύ μεγάλοι παίκτες και εγώ μόλις τώρα ξεκινάω. Αλλά όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο, τελειώνουν και ο φόβος και η ανησυχία. Το παιχνίδι είναι πάντα 50-50. Αν είσαι καλός και συγκεντρωμένος, δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα».

- Πώς ήταν να βλέπεις τον Ιντσάγκι να τραβάει τα μαλλιά του και τη Μίλαν να φεύγει ηττημένη;

«Πριν από ένα χρόνο έβλεπα αυτούς τους παίκτες στην τηλεόραση και έλεγα "εγώ θα παίξω ποτέ με αυτούς; Θα μπορέσω να τους δω από κοντά;". Νόμιζα ότι είναι ρομπότ, όχι ποδοσφαιριστές. Τελικά, όμως, όλα αντιστρέφονται μέσα στο γήπεδο. Δεν ήταν τόσο δύσκολα όσο φανταζόμουν, βλέποντάς τους από την τηλεόραση. Ηθελε πολύ μυαλό. Το να παίζεις με μυαλό είναι ένα μεγάλο προσόν. Το μεγαλύτερο. Οταν αντιμετωπίζεις τέτοιους παίκτες, παγκόσμιας κλάσης, ξέρεις τι μπορείς να κάνεις και κάνεις μόνο αυτό, τότε κάποια στιγμή μπορεί να φύγεις κερδισμένος από το γήπεδο. Κι αυτό έγινε».

- Το παράδοξο με εσένα είναι ότι είσαι παίκτης... Τσάμπιονς Λιγκ. Εχεις περισσότερες συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ από ό,τι στο πρωτάθλημα...

«Ναι, είναι λιγάκι παράδοξο. Δεν το περίμενα είναι η αλήθεια. Περίμενα να ξεκινήσω από το πρωτάθλημα, να πάρω κάποιες ευκαιρίες και μετά να παίξω στην Ευρώπη. Αλλά ξεκίνησα από το Τσάμπιονς Λιγκ! Κάπως έτσι είναι όλη η πορεία μου στο ποδόσφαιρο. Εκανα ένα μεγάλο άλμα από μια ομάδα Δ' Εθνικής, στην οποία ήμουν δανεικός, σε μια ομάδα Α' Εθνικής. Μετά έκανα μια κίνηση προς τα πίσω για λίγο, πήγα στη Β' Εθνική, και επέστρεψα στην ΑΕΚ και έπαιξα στην καλύτερη διοργάνωση».

- Από εσένα τι έχουμε δει μέχρι τώρα; Ποιο ποσοστό από όσα μπορείς να κάνεις;

«Πιστεύω ότι δεν έχετε δει ακόμα πολλά πράγματα. Μπορώ να κάνω πολλά περισσότερα, αρκεί να πάρω κάποια ματς στα πόδια μου ώστε να έχω καλύτερα πατήματα στο γήπεδο».

- Στην άκρη του μυαλού σου υπάρχει για το μέλλον η ευρωπαϊκή καριέρα ή οι φιλοδοξίες σου καλύπτονται από την ΑΕΚ;

«Η ΑΕΚ είναι μια πάρα πολύ μεγάλη ομάδα. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να βρίσκομαι στην ΑΕΚ και να μπορέσω να καθιερωθώ σε αυτήν. Το μέλλον κανείς δεν το ξέρει. Ομως, στόχος μου είναι να καθιερωθώ στην ΑΕΚ και, γιατί όχι, να φτάσω μια μέρα στην Εθνική Ελλάδας. Είναι πολύ νωρίς για να σκεφτώ την Ευρώπη. Πρώτα πρέπει να κερδίσω μια θέση στην ΑΕΚ. Βέβαια, αν μπορέσω να αντεπεξέλθω σε ένα υψηλότερο επίπεδο, σε ένα μεγαλύτερο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, δεν θα έλεγα "όχι". Ομως, πάντα και πάνω από όλα θα κοιτάζω το συμφέρον της ομάδας, στην οποία ανήκω. Κι αυτή η ομάδα είναι η ΑΕΚ».

- Με την Αντερλεχτ η ΑΕΚ παίζει έναν «ευρωπαϊκό τελικό», στον οποίο έχει την ευκαιρία να φτάσει σε ένα τεράστιο επίτευγμα, την πρόκρισή της στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Με ποια νοοτροπία θα παίξετε στις Βρυξέλλες; Θα κυνηγήσετε μόνο τη νίκη;

«Θα είναι ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι. Και οι δύο ομάδες θα ζητήσουν τη νίκη. Εμείς έχουμε μάθει να παλεύουμε όλα τα ματς και να ζητάμε το καλύτερο από αυτά. Δεν μπορούμε να μπούμε στο γήπεδο με τη σκέψη ότι μπορεί να μας βολέψει η ισοπαλία ή να ποντάρουμε στη Μίλαν για να περάσουμε. Θα μπούμε με σκοπό να νικήσουμε, να "κλειδώσουμε" τη δεύτερη θέση και να προκριθούμε στην επόμενη φάση. Μόνο η νίκη υπάρχει για εμάς. Δεν μπορούμε να κοιτάξουμε τίποτα άλλο. Είναι ένας τελικός. Αυτά τα παιχνίδια δεν παίζονται. Κερδίζονται».

- Το μεγαλύτερο εμπόδιο που θα πρέπει να ξεπεράσει η ΑΕΚ στο ματς με την Αντερλεχτ για να φτάσει στη νίκη ποιο είναι;

«Η απειρία της σ' αυτή τη διοργάνωση. Δεν έχει ξαναπεράσει στη δεύτερη φάση. Στο σημερινό ποδόσφαιρο, όμως, η ιστορία λίγο μετράει. Το θέμα είναι πώς θα βγούμε εμείς στο γήπεδο και για ποιο σκοπό θα βγούμε. Σκοπός μας, λοιπόν, είναι η νίκη».

- Και το μεγαλύτερο όπλο της ΑΕΚ ποιο θα είναι;

«Το σύνολο, δηλαδή η συμπεριφορά όλης της ομάδας. Δεν νομίζω ότι ένας παίκτης αρκεί για να κάνει τη διαφορά. Είναι τόσο υψηλό το επίπεδο που μόνο παίκτες μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, παίκτες παγκόσμιας κλάσης, μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Εμείς θα στηριχτούμε στο σύνολο και σε μια πολύ καλή βραδιά της ΑΕΚ. Θέλουμε να είμαστε μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος ώστε να πάρουμε αυτό το παιχνίδι».

- Με τι θα ισοδυναμεί μια πρόκριση στους «16»;

«Θα είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα. Αν περάσουμε, όμως, δεν πρέπει να σταματήσουμε εκεί και να πούμε ότι η χρονιά είναι επιτυχημένη και δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτε άλλο. Υπάρχουν κι άλλοι στόχοι. Δηλαδή το πρωτάθλημα. Αν θέλουμε του χρόνου να ξαναπάμε στο Τσάμπιονς Λιγκ, πρέπει να τα πάμε καλά στο πρωτάθλημα».

- Στο δικό σου σύστημα αξιών, ποιο είναι πιο σημαντικό; Να κάνει η ΑΕΚ μια μεγάλη πορεία στην Ευρώπη περνώντας στους «16» ή στους «8» ή να πάρει το φετινό πρωτάθλημα;

«Μια καλή πορεία στην Ευρώπη θα είναι κάτι φανταστικό. Αλλά επειδή η ΑΕΚ έχει πολλά χρόνια να πάρει πρωτάθλημα, αυτό νομίζω ότι είναι καλύτερο για την ομάδα και τους οπαδούς της. Ομως, δεν μπορώ να πω ότι μια μεγάλη πορεία στην Ευρώπη θα ήταν λιγότερο χρήσιμη ή λιγότερο καλή για την ομάδα από τον τίτλο. Απλώς ο τίτλος λείπει από την ΑΕΚ και η ομάδα "διψάει" περισσότερο γι' αυτόν. Ωστόσο, και η ευρωπαϊκή πορεία είναι σπουδαία».

Η γνώμη του για:

•Ντέμη Νικολαΐδη: «Είναι ένας πολύ καλός και σύγχρονος πρόεδρος. Διώχνει το άγχος από κάθε παίκτη. Εχει κάνει πολύ μεγάλη καριέρα και ως ποδοσφαιριστής και ξέρει πώς να σου συμπεριφερθεί. Διώχνει το άγχος και την πίεση από την ομάδα».

•Λορένσο Σέρα Φερέρ: «Μακάρι να μπορούσε οποιοσδήποτε νεαρός και οποιοσδήποτε παίκτης να δουλεύει μαζί του. Είναι ένας προπονητής που γνωρίζει τέλεια το ποδόσφαιρο. Είμαι τυχερός που συνάντησα δύο μεγάλους προπονητές στην ΑΕΚ. Πέρυσι τον κ. Σάντος, φέτος τον κ. Φερέρ. Ο κ. Φερέρ είναι ο καλύτερος προπονητής στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή και ένας από τους καλύτερους στην Ευρώπη».

•Φερνάντο Σάντος: «Κι αυτός είναι ένας πάρα πολύ καλός προπονητής, άσχετα με το αν μου έδωσε ή όχι ευκαιρίες. Αυτά δεν μετράνε. Το θέμα είναι ότι είναι ένας πολύ καλός προπονητής. Και το δείχνει και στην Μπενφίκα».

•Ιλια Ιβιτς: «Είναι πάρα πολύ καλός άνθρωπος και πάρα πολύ καλός στη δουλειά του. Είναι ένας άνθρωπος στον οποίο μπορείς να στηριχθείς, στον οποίο μπορείς να απευθυνθείς για οτιδήποτε. Σου μιλάει, παίρνει πάντα και τη δική σου γνώμη».

•Τόνι Σαβέβσκι: «Είναι ο άνθρωπος που με έπεισε τελικά να έρθω στην ΑΕΚ. Είναι πολύ σημαντικός άνθρωπος για την ΑΕΚ και ειδικά για τους μικρούς. Είναι πάρα πολύ καλός όχι μόνο στη δουλειά του αλλά και ως άνθρωπος. Και αυτό είναι που μετράει».

•Τραϊανό Δέλλα: «Είμαι πολύ τυχερός που έχω βρει έναν άνθρωπο και έναν παίκτη όπως ο Τραϊανός. Μόνο και μόνο με την πείρα του, με τις συμβουλές του και με την καθημερινή προπόνηση που κάνω δίπλα του, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Εχει κι αυτός ένα μερίδιο, όπως και κάποιοι άλλοι παίκτες, για το γεγονός ότι έχω βελτιωθεί».

•Μπρούνο Τσιρίλο: «Είναι πάρα πολύ καλό παιδί και φανταστικός ποδοσφαιριστής. Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να επικοινωνήσω και να συζητήσω μαζί του επειδή δεν μιλάμε κοινή γλώσσα».

•Νίκο Γεωργέα: «Είναι ένα από τα καλύτερα παιδιά που υπάρχουν στα γήπεδα. Εχει περάσει πολλές καταστάσεις στη ζωή του και έχει φτάσει από το "μηδέν" στο "εκατό". Και ό,τι έχει κάνει, το έχει κάνει μόνος του. Είναι ένας άνθρωπος που ό,τι και να του ζητήσεις, είναι δίπλα σου. Ξέρει να αντιμετωπίζει όλες τις καταστάσεις. Είναι από τα καλύτερα παιδιά που έχει η ΑΕΚ και είναι ένας πολύ βασικός παράγοντας για τη μέχρι τώρα πορεία μου όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και στη ζωή μου».

Πηγή: Sportday