«Δεν γνωρίζω τη λέξη αποτυχία»!

Ασυμβίβαστος με τη λέξη αποτυχία δηλώνει ο Λορένσο Σέρα Φερέρ, σε συνέντευξή του στον «Ταχυδρόμο». «Για μένα η λέξη αποτυχία δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο. Υπάρχουν απογοητεύσεις γιατί δεν έχεις πετύχει το στόχο σου, αλλά αν έχεις δουλέψει με ένταση και αφοσίωση, δεν μπορείς να αισθάνεσαι αποτυχημένος. Αισθάνεσαι απογοητευμένος, αλλά ξανασηκώνεσαι με μεγάλη δύναμη», δηλώνει ο Ισπανός τεχνικός, ο οποίος αυτοαποκαλείται αντισυμβατικός για την απόφασή του να αφήσει την Ισπανία για την Ελλάδα. «Το όραμά μου για την ΑΕΚ είναι να τη βοηθήσω να μεγαλώνει κάθε μέρα και μαζί της να μεγαλώνει και η ιστορία της». Παράλληλα, χαρακτηρίζει θαρραλέο άνθρωπο τον Ντέμη Νικολαΐδη και τονίζει πως «σε μια περίοδο όχι πολύ μακρινή θα φανούν καλύτερα τα αποτελέσματα των σημερινών μας προσπαθειών». Σορεντίνο, μεταγραφικά και προετοιμασία εν όψει ΠΑΟΚ συνθέτουν την υπόλοιπη επικαιρότητα στην "Ενωση".

Φερέρ για όλους και για όλα

Ασυμβίβαστος με τη λέξη αποτυχία δηλώνει ο Λορένσο Σέρα Φερέρ, σε συνέντευξή του στον «Ταχυδρόμο». Ο Ισπανός τεχνικός χαρακτηρίζει πρόκληση την ΑΕΚ και αναλύει τους λόγους που τον οδήγησαν στην… αντισυμβατική απόφαση να αναλάβει την τεχνική της ηγεσία, ενώ θέτει ως στόχο να μεγαλώσει εκείνη και την ιστορία της. Η μη ικανοποίηση του κόσμου και η έλλειψη κινήτρου είναι οι λόγοι που θα τον οδηγούσαν στην αποχώρηση από τον πάγκο της «Ένωσης», όπως δηλώνει ο 53χρονος τεχνικός, που χαρακτηρίζει τον Ντέμη Νικολαΐδη θαρραλέο άνθρωπο. Παράλληλα, μιλά για τον άνθρωπο Φερέρ, το 24ωρο του, το δύσκολο ξεκίνημά του και τους λόγους που προτιμά μια βραδιά στο Μέγαρο από ό,τι στα… μπουζούκια. Ακολουθούν αναλυτικά τα κυριότερα αποσπάσματα της συνέντευξης:

«Δεν γνωρίζω τη λέξη αποτυχία»

«Έχω περάσει απογοητεύσεις, αλλά αποτυχημένος δεν ένιωσα ποτέ. Για μένα η λέξη αποτυχία δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο. Για όσους δουλεύουν με μεγάλη ένταση δεν υπάρχουν αποτυχίες. Υπάρχουν απογοητεύσεις γιατί δεν έχεις πετύχει το στόχο σου, αλλά αν έχεις δουλέψει με ένταση και αφοσίωση, δεν μπορείς να αισθάνεσαι αποτυχημένος. Αισθάνεσαι απογοητευμένος, αλλά ξανασηκώνεσαι με μεγάλη δύναμη. Και το σημαντικό δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο πέφτεις. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ξανασηκώνεσαι».

«Να μεγαλώσει η ΑΕΚ»

«Για να πετύχεις στόχους, χρειάζεσαι κάποιο όραμα. Αν δεν υπάρχει επιθυμία, δεν πετυχαίνεις τίποτα. Το όραμά μου για την ΑΕΚ είναι να τη βοηθήσω να μεγαλώνει κάθε μέρα, μαζί της να μεγαλώνει και η ιστορία της κι εγώ είμαι ένα ακόμη μέλος της οικογένειάς της».

«Πρόκληση η ΑΕΚ»

«Πριν έρθω δεν είχα ιδιαίτερες γνώσεις για την ΑΕΚ. Η μεγαλύτερη επαφή μου ήταν όταν ήμουν προπονητής της Μπαρτσελόνα και έτυχε να αντιμετωπίσουμε τη σημερινή μου ομάδα. Επηρεάστηκα από αυτά που μου εξέθεσε ο πρόεδρος και την οργάνωση που ήθελε να έχει, αλλά για μένα αυτό που ανέλαβα ήταν κάτι σαν πρόκληση. Γιατί είναι σαν να ξεκινάω από την αρχή την καριέρα μου και μάλιστα σε μια χώρα για την ποδοσφαιρική κουλτούρα της οποίας ήξερα ελάχιστα. Γνώριζα επίσης ότι το αθλητικό κομμάτι της χώρας δεν ήταν και το πιο δυνατό, αλλά αυτές οι προκλήσεις με κάνουν πιο παθιασμένο. Γιατί όταν έχεις ήδη πολλά παιχνίδια στο ισπανικό πρωτάθλημα, το να αποδεχτείς μια πρόκληση σαν αυτή, δεν είναι εύκολο. Εδώ χρειάζεται όμως να σηκώσεις τα μανίκια. Γιατί πολλά πράγματα στα οποία ήμουν συνηθισμένος και θεωρούσα δεδομένα στην Ελλάδα πρέπει να τα δημιουργήσεις από την αρχή. Είμαι αντισυμβατικός, γιατί αλλιώς δεν θα ερχόμουν να προπονήσω την ΑΕΚ. Θα έμενα στη χώρα μου να προπονήσω κάποια ισπανική ομάδα και θα είχα μια ζωή πιο ελεγχόμενη και πιο εύκολη».

Ο θαρραλέος Ντέμης Νικολαΐδης

«Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αγωνιστικά κατώτερο από πρωταθλήματα όπως το ιταλικό, το ισπανικό, το γερμανικό ή το αγγλικό, αλλά δεν υπάρχει λόγος να υποτιμούμε τον εαυτό μας. Το σημαντικό είναι να ξέρουμε να εκτιμούμε καλά αυτό που έχουμε και όχι να αρκούμαστε στην επιβεβαίωση αισθημάτων κατωτερότητας. Πρέπει όμως να έχουμε θάρρος και να μαθαίνουμε από τις χώρες που είναι σε άλλο επίπεδο. Να μη συμβιβαζόμαστε και να προετοιμαζόμαστε για τις απαιτήσεις της σημερινής εποχής. Η Ελλάδα έχει τόσο σημαντικό υλικό όσο και οι χώρες που αναφέραμε πριν, αλλά χρειάζεται θαρραλέους ανθρώπους για να κάνουν ένα βήμα μπροστά. Τέτοιος άνθρωπος είναι ο Ντέμης Νικολαΐδης. Σε μια περίοδο όχι πολύ μακρινή θα φανούν καλύτερα τα αποτελέσματα των σημερινών μας προσπαθειών».

Για τον κόσμο της ΑΕΚ

«Έχω δει ότι η ΑΕΚ είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, με οπαδούς που αγαπάνε το ποδόσφαιρο, έχουν πολύ πάθος, γι’αυτό και υψηλό επίπεδο γνώσεων. Φιλάθλους που ξέρουν να εκτιμούν και να αξιολογούν αυτό που βλέπουν».

Γιατί θα έφευγε από την ΑΕΚ;

«Αν ο κόσμος δεν ήταν ικανοποιημένος μαζί μου ή όταν δεν θα έχω το απαραίτητο κίνητρο για να ξεπεράσω τον εαυτό μου και όσα θα έχουμε κάνει ως εκείνη τη στιγμή».

Μια ζωή ποδόσφαιρο

«Η ζωή μου είναι σε μεγάλο βαθμό μόνο ποδόσφαιρο. Έχω αποκλειστική αφοσίωση σε αυτό. Όμως πριν από όλα και πάνω από όλα βάζω πάντα την οικογένεια και τους φίλους. Στο τέλος κρατάω λίγα για τον εαυτό μου. Πάντως, το ποδόσφαιρο δεν μου επιτρέπει να πηγαίνω πολύ συχνά σε κοντσέρτα και συναυλίες, ούτε να παρατηρώ τη φύση, που μου αρέσει ιδιαίτερα. Εύχομαι όταν βρω χρόνο να αφιερώσω σε αυτά να μην είναι αργά».

Το 24ωρο του Φερέρ

«Ξυπνάω στις 7:30 και παίρνω πρωϊνό. Στις 8:30 με 8:45 το αργότερο έχω φτάσει στο προπονητικό κέντρο στους Θρακομακεδόνες, μελετώ τα πλάνα και μιλάω με τους ποδοσφαιριστές. Ύστερα ξεκινάμε δίωρη προπόνηση. Στο σπίτι επιστρέφω στις 14:00. Δυστυχώς, δεν είναι πάντα εδώ η γυναίκα μου. Περνάω πολύ καιρό μόνος μου, αλλά είχα την τύχη να επαληθεύσω πως η ελληνική κουζίνα είναι πολύ πλούσια και γευστική, οπότε βγαίνω έξω για φαγητό. Γύρω στις 16:00 ή πηγαίνω στο σύλλογο ή βλέπω βίντεο με αγώνες για να παρατηρώ συγκεκριμένους παίκτες-κι αυτό έως τις 20:00. Συνήθως εκείνη είναι η ώρα που ζητάει πλέον την προσοχή μου η σύζυγος. Μπορεί τότε να βγούμε να περπατήσουμε ή με φίλους για φαγητό. Γενικά πάντως, το βραδινό μου είναι ελαφρύ. Η μέρα μου κλείνει νωρίς, με λίγο διάβασμα πριν από τον ύπνο».

«Από τα ψηλά στα χαμηλά»

«Αισθάνομαι πολύ τυχερός, γιατί έχω ζήσει τόσα πολλά, που ούτε να τα φανταστώ μπορούσα. Γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό, έπρεπε να ανεβώ τη σκάλα σιγά-σιγά και από πολύ χαμηλά. Ο πατέρας μου έκανε διάφορες δουλειές για να ζήσει μια πολυπληθή οικογένεια με πέντε παιδιά που φρόντιζε η μητέρα μου. Ξεκίνησα να προπονώ μικρά παιδιά 12-13 χρόνων κι έφτασα να προπονώ μια ομάδα που τη συγκροτούσαν τα μεγαθήρια του ποδοσφαίρου, όπως η Μπαρτσελόνα. Ταυτόχρονα όμως αισθάνομαι πολύ τυχερός, γιατί ώσπου να φτάσω σε αυτό το επίπεδο, πέρασα από πολλές ενδιάμεσες κατηγορίες. Και δεν κρύβω την ικανοποίησή μου από το γεγονός πως πέρασα 10 χρόνια από τη ζωή μου ως προπονητής στη Μαγιόρκα και 6 στην Μπέτις. Αισθάνομαι ότι έχω πραγματοποιήσει πολλές επιθυμίες μου».

Ο άνθρωπος Φερέρ

«Δεν είναι εύκολο να μιλά κανείς για τον εαυτό του. Είμαι απλός και ευαίσθητος σε κάθε ανθρώπινο ζήτημα. Από τα παιδικά μου χρόνια έμαθα να πιστεύω στην υπευθυνότητα, την ειλικρίνεια, τη φιλία και την αγάπη. Σαν ένας κανονικός άνθρωπος. Κι ακόμα είμαι λάτρης της τέχνης της απόλαυσης. Προσπαθώ να απολαμβάνω τα μέγιστα από τη ζωή. Όμως είμαι τόσο αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο, που μένει πολύ λίγος χρόνος για άλλες απολαύσεις».

Μπουζούκια ή… Μέγαρο;

«Θα επέλεγα ένα βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής. Και το λέω κατηγορηματικά για έναν απλό λόγο: δεν ξέρω να χορεύω καλά και είμαι ντροπαλός. Γι’αυτό θα αισθανόμουν πολύ καλύτερα στο Μέγαρο ακούγοντας ένα κοντσέρτο κλασικής μουσικής-αλλά και ροκ, γιατί όχι ροκ;».