Ο Μουνιόθ δίδαξε το... αυτονόητο (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Αν κάποιος μιλήσει για ένα παιχνίδι που κρίθηκε από ένα γκολ στο τέλος και συντηρεί τις (όποιες) ελπίδες του Παναθηναϊκού για τίτλο, κινδυνεύει να δει μόνο το δέντρο και να χάσει το πραγματικό δάσος. Το ουσιαστικό κέρδος για τους «πράσινους» δεν είναι οι τρεις βαθμοί. Είναι το γεγονός ότι ένα παιδί που δεν έχει κλείσει καλά καλά τα 17 χρόνια του (γεννημένος τον Απρίλιο του 1990!) μπήκε κατευθείαν στη βασική ενδεκάδα και σε 90 λεπτά παιχνιδιού έκανε τόσες ατομικές ενέργειες όσες δεν έχει κάνει συνολικά ο Ρομέρο από το καλοκαίρι, όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό! Ο Σωτήρης Νίνης θα πρέπει να ευγνωμονεί τον Θεό επειδή στον πάγκο της ομάδας του κάθεται ένας άνθρωπος που γαλουχήθηκε σε μια ομάδα (Μπαρτσελόνα) που, εκτός από πολυδάπανες και φανταχτερές μεταγραφές, φροντίζει να προωθεί ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ φιντάνια από τα φυτώριά της. Ο Βίκτορ Μουνιόθ προέρχεται από μια ποδοσφαιρική σχολή στην οποία ο Ραούλ από τα 16 του παίρνει φανέλα βασικού στη Ρεάλ, από μια χώρα στην οποία οι περισσότερες ομάδες διαθέτουν στο ρόστερ τους τουλάχιστον 8 με 10 παίκτες από τις ακαδημίες τους. Στον παράλογο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, αν ο Σωτήρης Νίνης ήταν η νέα μεταγραφή από τη Λατινική Αμερική ύστερα από αυτά που έκανε χθες οι διθύραμβοι θα ήταν τόσο εκκωφαντικοί που τα σχόλια θα μιλούσαν τουλάχιστον για «νέο Μέσι».

Αυτό που πραγματικά οφείλει να κάνει άμεσα ο Παναθηναϊκός είναι να προστατέψει και να ανανεώσει τώρα το συμβόλαιο του Μουνιόθ, ο οποίος δεν φοβάται και τολμά. Οι «πράσινοι» πρέπει από νωρίς να σιγουρευτούν ότι θα τον έχουν και του χρόνου στον πάγκο τους, για να πάρει κι άλλα τέτοια ακατέργαστα διαμάντια και να δουλέψει μαζί τους. Κοινώς, να κάνει ό,τι πιο υγιές υπάρχει στο ποδόσφαιρο.

Για την ποδοσφαιρική κουλτούρα του Μουνιόθ, το να ρίξει στα βαθιά ένα παιδί που δεν έχει κλείσει καν τα 17 χρόνια του είναι το αυτονόητο. Το ίδιο δεν έκανε κι ο Φερέρ, που έδωσε για πρώτη φορά φανέλα βασικού στον Σωκράτη Παπασταθόπουλο μέσα στο «Φελίξ Μπολάρ» απέναντι στη Λιλ, όταν ο κόσμος καιγόταν; Τέτοια χειροπιαστά παραδείγματα μας κάνουν να κατανοούμε αυτό που λίγο έως πολύ όλοι ξέρουμε... Οτι στις ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες (όπως π.χ. στην Ισπανία) οι άνθρωποι βλέπουν χρόνια μπροστά.

Επί του πρακτέου, η νίκη αυτή δίνει στον Παναθηναϊκό περιθώριο ηρεμίας. Κι αν δεν ήταν η καταπληκτική απόδοση ενός παιδιού που επίσης προέρχεται από ακαδημίες, του Κλεόπα Γιάννου (αλήθεια, για ποιο λόγο αποκτήθηκε ο Μπούτινα εφόσον υπήρχε λύση εκ των έσω;), τότε η επικράτηση θα μπορούσε να ήταν ακόμα πιο εμφατική. Σε όλον αυτόν τον μηχανισμό, όμως, καλό θα είναι να βλέπουμε μόνο το μακροπρόθεσμο κέρδος και όχι μία νίκη που απλώς διατηρεί «ζωντανή» τη φετινή χρονιά για τον Παναθηναϊκό.