Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε...

Αναμφισβήτητα, είναι ο παίκτης που σημάδεψε τη 16η αγωνιστική της SuperLeague και όχι μόνο. Είναι ο μικρός για τον οποίο γράφτηκαν διθύραμβοι, όχι τόσο για το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, όσο για το ποδοσφαιρικό θράσος που επέδειξε, όταν κλήθηκε από το πουθενά –στην κυριολεξία, αφού έπαιζε στην ομάδα νέων-να παίξει βασικός σε μια δύσκολη περίοδο για το "τριφύλλι". Ο Σωτήρης Νίνης, περί ου ο λόγος, δεν είναι ο πρώτος στο ελληνικό πρωτάθλημα που επιτυγχάνει κάτι τέτοιο. Είναι όμως o πρώτος που τα καταφέρνει σε μια εποχή με τουλάχιστον δέκα πανελλήνια τηλεοπτικά κανάλια, με τρεις αθλητικούς ραδιοσταθμούς και με έντεκα πανελλήνιες αθλητικές εφημερίδες. Γεγονός που μπορεί να αποδειχθεί θετικό αλλά και αρνητικό για τη μετέπειτα καριέρα του.

Η "SportDay" ανέτρεξε στα αρχεία του ελληνικού ποδοσφαίρου, βρήκε εφτά ποδοσφαιριστές που έζησαν παρόμοιο ποδοσφαιρικό ντεμπούτο και τους ζήτησε να περιγράψουν τα συναισθήματα εκείνης της πρώτης φοράς.

ΘΩΜΑΣ ΜΑΥΡΟΣ

«Θωμά, στο μυαλό σου είναι»

Το ντεμπούτο του Θωμά Μαύρου έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου 1970, όταν ο μετέπειτα μεγάλος επιθετικός ήταν 16 ετών, 5 μηνών και 20 ημερών. «Παίζαμε με την Προοδευτική στη Νέα Σμύρνη και νικήσαμε 2-1. Ο Τζο Μάλετ με είχε πάρει στη 16άδα, αλλά δεν περίμενα να παίξω. Οταν με φώναξε να μπω αλλαγή στο τελευταίο τέταρτο, ένιωσα μεγάλη χαρά, γιατί τότε υπήρχαν μεγάλοι παίκτες στον Πανιώνιο και ήταν τιμή μου να αγωνίζομαι δίπλα τους. Φυσικά, δεν έμεινα σ' αυτό. Είπα στον εαυτό μου, "τώρα, Θωμά, είναι στο μυαλό σου να προχωρήσεις". Πάντα ζητούσα το καλύτερο». Πώς αντιμετώπισε ο Θωμάς Μαύρος την ξαφνική δημοσιότητα; «Ημουν πειθαρχημένος και δεν άφησα να πάρουν τα μυαλά μου αέρα. Ελπίζω ο Νίνης να πάει καλά, μπράβο και στον κ. Μουνιόθ που τον εμπιστεύθηκε».

ΚΩΣΤΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΚΗΣ

«Πώς να μην έχεις άγχος;»

Ο Κώστας Ελευθεράκης έπαιξε μεν μόλις στα 18 του στον Παναθηναϊκό, αλλά είχε πάει στο «τριφύλλι»… ψημένος. Τα προηγούμενα χρόνια ήταν βασικός στον Φωστήρα και είχε κληθεί και στην Εθνική Νέων από τον Λάκη Πετρόπουλο, ο οποίος τον πήρε και στον Παναθηναϊκό. Το άγχος, όμως, πριν από την πρώτη συμμετοχή ήταν μεγάλο. «Είναι δυνατόν να μην έχεις άγχος; Φυσικά και είχα, αλλά όταν μπήκα στον αγωνιστικό χώρο τα ξέχασα όλα. Φυσικά, χρειάστηκε να συνεχίσω τη δουλειά. Το να είσαι συγκρατημένος είναι το πιο σημαντικό, αλλά χρειάζεται και τύχη. Χάρηκα για την επιλογή του κ. Μουνιόθ, αλλά θα πρέπει να είμαστε κι εμείς συγκρατημένοι, για να μη φορτωθεί με άγχος. Εδειξε ότι έχει ταλέντο, θάρρος και θράσος, αλλά θα πρέπει να δουλέψει σκληρά και φυσικά να στηριχθεί από τους μεγαλύτερους».

ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

«Θυμάμαι το άγχος που είχα»

Αν και έχει μείνει στην ιστορία, ο Κώστας Αντωνίου δεν θυμόταν πολλές λεπτομέρειες από το ντεμπούτο του σ' εκείνο το ματς με τη Βέροια, όταν ήταν ακόμα 15,5 ετών. «Θυμάμαι την ένταση που είχε αυτό το πρώτο μου παιχνίδι, αλλά και την αγωνία που είχα για το πώς θα κριθώ από τον προπονητή μου και τον κόσμο». Οσο για το τι πιστεύει ότι χρειάζεται για ένα νέο παιδί ώστε να προχωρήσει; «Πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο είναι αξιοκρατικό άθλημα και ο καθένας κερδίζει ό,τι του αναλογεί, πέρα από τις όποιες εύνοιες και αδικίες μπορεί να υπάρξουν. Πρέπει να το 'χεις μέσα σου για να τα καταφέρεις. Πολλά ταλέντα χάθηκαν επειδή τους έλειπε ο ισχυρός χαρακτήρας. Για μένα τώρα, νομίζω ότι ήμουν συγκρατημένος, αν και όχι πάντα όσο ήμουν νέος, αλλά ο απολογισμός της καριέρας μου δείχνει αυτό το πράγμα».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

«Αργησα να το καταλάβω»

Ξεχωριστή είναι η περίπτωση του Χρήστου Αρβανίτη, ο οποίος άρχισε να παίζει κάτω από τα δοκάρια του Εθνικού σε ηλικία 17 ετών. «Εκείνη την ώρα δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. Μπήκα χωρίς άγχος στο γήπεδο και θυμάμαι που με κοίταζαν περίεργα ο Κρητικόπουλος και ο Χατζηϊωάννογλου και απορούσα γιατί το έκαναν. Η πλάκα είναι πως όταν ανακοίνωσε την ενδεκάδα με τον Πιερικό ο προπονητής μας, ο Αγγλος Μόρτιμορ, δεν κατάλαβα αμέσως ότι ήμουν μέσα, γιατί αναφερόταν σε μένα με το μικρό μου όνομα! Η χαρά μου ήταν μεγάλη. Φυσικά, στο ποδόσφαιρο το ζητούμενο είναι η διάρκεια και, για να την έχεις, πρέπει να παραμένεις προσγειωμένος. Εγώ συνέχισα να δουλεύω και κατάφερα να είμαι βασικός στον Εθνικό επί οκτώ χρόνια και να παίξω σε μεγαλύτερες ομάδες. Ελπίζω να γίνει το ίδιο και με τον πιτσιρικά».

ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑΝΩΛΑΣ

«Χρειάζεται δουλειά»

Ο Στέλιος Μανωλάς φοβάται ότι η ξαφνική δημοσιότητα που δόθηκε στο θέμα μπορεί να κάνει ζημιά στον Νίνη. Εκτιμά, μάλιστα, ότι η δική του περίπτωση είναι αρκετά διαφορετική από αυτήν του νεαρού άσου του Παναθηναϊκού και όχι μόνο επειδή ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος. «Αν θυμάμαι καλά, έπαιξα πρώτη φορά σ' ένα ματς με την Παναχαϊκή. Με έβαλε ο Στεσλ αλλαγή επειδή χτύπησε ο Μουσούρης. Εγώ όμως έκανα ήδη έναν χρόνο προπόνηση με την πρώτη ομάδα. Και τότε δεν υπήρχαν 30 κανάλια και 50 εφημερίδες για να πάρουν τα μυαλά μας αέρα». Και τι χρειάζεται για μια καλή καριέρα; «Το πιο σημαντικό είναι το πόσο θέλει κάθε ταλαντούχος ποδοσφαιριστής να δουλέψει. Οταν ήμουν 17 ετών, ο Μαύρος με φώναζε για να του βγάζω χίλιες σέντρες ώστε να βελτιώσω την τεχνική μου».

ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΑΝΤΑΚΗΣ

«Το όνειρο υλοποιήθηκε»

Σε ηλικία 17 ετών και τριών μηνών έκανε ντεμπούτο και ο Νίκος Τσιαντάκης στον Ατρόμητο: «Η πρώτη μεγάλη χαρά ήταν όταν με φώναξαν να υπογράψω επαγγελματικό συμβόλαιο τον Φεβρουάριο του '81. Οταν έναν μήνα μετά ήρθε και η πρώτη συμμετοχή, ως αλλαγή με την Κόρινθο, ήταν άλλη η αίσθηση. Από κει που έπαιζα κόντρα σε παιδιά της ηλικίας μου, βρισκόμουν με παίκτες που μέχρι τότε τους έβλεπα μόνο ως θεατής. Βέβαια, αυτό που μου έχει μείνει είναι ο τελευταίος αγώνας με τον Ολυμπιακό, ο οποίος τότε πανηγύριζε το νταμπλ και το Καραϊσκάκη ήταν γεμάτο κόσμο. Μάλιστα ο Γκόρσκι εισηγήθηκε τη μεταγραφή μου, η οποία χάλασε στις λεπτομέρειες». Και για τον Τσιαντάκη η συνέχεια εξαρτάται από τον χαρακτήρα: «Ευτυχώς ο Θεός μου έδωσε το χάρισμα της αυτοσυγκράτησης. Δούλευα συνεχώς. Αν εφαρμόσει ο Νίνης όσα δήλωσε, θα πετύχει».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΣΤΗΣ

«Ενιωσα ισχυρό σοκ»

Ο Χρήστος Κωστής συνδύασε το ντεμπούτο του στον Ηρακλή με γκολ κόντρα στην ΑΕΚ, λίγο καιρό αφότου έκλεισε τα 18 του χρόνια. «Εκείνη τη χρονιά έκανα προπονήσεις με τους επαγγελματίες του Ηρακλή, αλλά δεν είχα υπογράψει συμβόλαιο. Εφτασε λοιπόν το παιχνίδι με την ΑΕΚ, τον Φεβρουάριο του '90. Υπήρχαν πολλοί τραυματίες και ο προπονητής, ο Σουηδός Σίμονσον, επέλεξε εμένα. Οταν μου ανακοίνωσε ότι θα με έβαζε βασικό ένιωσα ένα ισχυρό σοκ. Με βοήθησε ψυχολογικά και ο Τουντζιάρης κι έτσι όχι μόνο έπαιξα καλά, αλλά πέτυχα και γκολ και ο Ηρακλής νίκησε 3-1. Θυμάμαι ότι έγινε χαμός την άλλη μέρα από τις εφημερίδες. Το χάρηκα πολύ που ξαφνικά όλοι μιλούσαν για μένα, αλλά έβαλα το κεφάλι κάτω και προσπάθησα να καθιερωθώ. Αυτό θα πρέπει να κάνει και ο Νίνης».

Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Πανούτσου (πηγή SportDay)