Ευδοκιμούν σαν τις τουλίπες σε φιλόξενα χώματα (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Υπήρξαν συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό, την εποχή που οι «πράσινοι» έφτασαν στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο ένας ήταν βασικότατος πρωταγωνιστής. Ο άλλος, στο ξεκίνημα της καριέρας του, απλώς συνόδευε την αποστολή, όμως ξεχώριζε λόγω παραστήματος! Ο Γιώργος Γεωργιάδης του Χαραλάμπους, στα 36 του χρόνια, δεν γύρισε στον ΠΑΟΚ για να καθίσει στον πάγκο, ούτε για να κολλήσει ένσημα. Στα δύο ματς με την παλιά του ομάδα απέδειξε τη χρησιμότητά του. Σπάνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο βγήκαν παίκτες με τέτοια ποιότητα, που να έπαιζαν στα άκρα αλλά και στον άξονα, με ικανότητα στο σκοράρισμα.

Ο Κώστας Χαλκιάς δεν έκανε την καριέρα που τα προσόντα του «φώναζαν» ότι θα είχε. Εμεινε στον Παναθηναϊκό στη σκιά του Βάντσικ και του Νικοπολίδη, μεταγράφηκε -κυνηγώντας τα καλά χρήματα και όχι την προοπτική- στον Ηρακλή, επέστρεψε στην Παιανία αλλά σε λάθος χρόνο και τελικά έφυγε για το εξωτερικό, όπου επέλεξε λάθος ομάδες! Τώρα, στα 32 του χρόνια, με τη φανέλα του Αρη κάνει την καλύτερη και πιο ώριμη σεζόν στην καριέρα του, διεκδικώντας άνετα τον τίτλο του κορυφαίου γκολκίπερ του πρωταθλήματος! Από την αρχή της περιόδου είναι πάντα εκεί, όταν η άμυνα του Αρη κάνει λάθος, για να διορθώνει. Ακόμη και αυτά των διαιτητών, όπως το πέναλτι που δόθηκε στον Ιωνικό μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» τον Σεπτέμβρη. Προχθές, λες και είχαν μαγνήτες τα γάντια του, σταματούσε τις επιθέσεις της Ξάνθης, κρατώντας ζωντανό τον Αρη. Θεωρείτε τυχαίο πως οι «κίτρινοι» δεν έχουν χάσει από τις 18 Νοεμβρίου, με τέτοιον τερματοφύλακα κάτω από τα δοκάρια;

Ο Γεωργιάδης δοκίμασε επίσης την τύχη του στο εξωτερικό. Ο Κένι Νταλγκλίς, που τον επέλεξε για τη Νιούκαστλ το 1998, μου έλεγε πριν από τρία χρόνια πως ο «μπέμπης» ήταν κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της Πρέμιερσιπ. Ομως ο Σκωτσέζος έφυγε μόλις δύο μήνες μετά την άφιξη του Ελληνα διεθνούς στη Βορειοανατολική Αγγλία και ο διάδοχός του, ο Ρουντ Γκούλιτ, δεν τον εμπιστεύτηκε ποτέ. Στον ΠΑΟ υπό τις οδηγίες του Δανιήλ λίγοι θα θυμούνται πως έκανε μία εκπληκτική σεζόν ως αριστερός χαφ, σκοράροντας κατά βούληση, το 1997-98. Στον Ολυμπιακό ο Μπάγεβιτς τον πίστευε αλλά οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να βοηθήσει. Στον Ηρακλή ήταν έξω από τα νερά του. Μόνο στην Τούμπα ένιωσε σαν στο σπίτι του, συμβάλλοντας τα μέγιστα στις δύο κατακτήσεις του Κυπέλλου, το 2001 και το 2003.

Ο Χαλκιάς βρήκε την Ιθάκη του στον Αρη, ο Γ.Χ. Γεωργιάδης με το που γύρισε στον ΠΑΟΚ θαρρείς πως ξαναγεννήθηκε. Ο αείμνηστος Ρίνους Μίχελς επέμενε πως οι ποδοσφαιριστές είναι σαν τις τουλίπες: ευδοκιμούν μόνο σε φιλόξενα και γνώριμα χώματα. Οι δύο πρωταθλητές Ευρώπης επιβεβαιώνουν τον κανόνα.