Δεν μπορούσε, αλλά και δεν την άφησαν (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Οταν κάποιος έχει διάθεση για να κάνει δίαιτα, ακόμα κι όταν δεν μπορεί να χάσει εύκολα κιλά, είναι εντελώς ανήθικο να του απαγορεύσεις να την ξεκινήσει. Η αναιμική ΑΕΚ του Ηρακλείου είχε φανερό πρόβλημα στο να τελειώσει τις φάσεις. Αυτό δεν δικαιολογεί ούτε δικαιοδοτεί κανέναν διαιτητή, πολύ περισσότερο τον κατά τεκμήριο μακράν καλύτερο Έλληνα, να μην της δώσει το δικαίωμα να επιχειρήσει να σκοράρει.

Η φάση του πρώτου λεπτού, όταν ο Κονέ ανατρέπεται μέσα στην περιοχή, είναι πιθανότατα πολύ πιο καθαρό πέναλτι από όλα όσα ζήτησε η «Ενωση» στο ΟΑΚΑ από τον Μπριάκο. Είναι από τις φάσεις που δεν χρειάζεται καν να περιμένεις το ριπλέι για να αποφανθείς ότι υπήρξε παράβαση. Κατά δεύτερον, η μεγάλη εμπειρία του Βασσάρα θα έπρεπε να τον προφυλάξει από το σφάλμα του βοηθού στο γκολ που δεν μέτρησε. Αυτές οι δύο φάσεις αρκούσαν ακόμα και σε αυτή την πολύ μέτρια χθεσινή ομάδα του Φερέρ, για να φύγει νικήτρια από μία πολύ δύσκολη έδρα σε ένα κομβικό σημείο του πρωταθλήματος. Φαίνεται ότι η ΑΕΚ πλήρωσε πολύ ακριβά τον θόρυβο όλης της εβδομάδας και τα δικαιολογημένα παράπονα για το... άγχος που έβγαζε ο Μπριάκος την περασμένη Κυριακή.

Από την άλλη, το πρόβλημα της διαιτησίας δεν εντοπίζεται μόνο σε αυτά που δίκαια -έστω και καθυστερημένα- φωνάζει η ΑΕΚ, αλλά εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο αυτού που προσωπικά φώναζα έναν χρόνο πριν καν σχηματοποιηθεί αυτή η νέα τάξη πραγμάτων που ονομάζεται Σούπερ Λίγκα: μεταξύ κατεργαρέων για να υπάρχει ειλικρίνεια, τη διαιτησία οφείλεις να την κρίνεις και να την ελέγχεις εσύ, κι όχι η ΕΠΟ. Οποιαδήποτε άλλη κουβέντα γίνεται στο θέμα είτε περιλαμβάνει φωνές, κραυγές, μηνύσεις, απειλές είτε περιοριστεί σε ανθρώπινο διάλογο έχει το ίδιο και το αυτό μηδενικό αποτέλεσμα.