Αδίκησε τον ιδρώτα του... (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Αν κάποιος πριν από τη σέντρα έλεγε ότι το Λανς - Παναθηναϊκός θα έληγε 3-1, κανείς δεν θα έμενε με ανοιχτό το στόμα από την έκπληξη. Αυτό το 3-1, όμως, που αποτυπώθηκε στον ηλεκτρονικό πίνακα του «Φελίξ Μπολάρ» είναι ο ορισμός της μαγικής εικόνας. Για την ακρίβεια, αυτό το παιχνίδι πρέπει να προβάλλεται σε ποδοσφαιρικό μάθημα με τον τίτλο «πώς μπορεί μία ομάδα να βγάλει μόνη της τα μάτια της». Με βάση την εικόνα που έβγαλαν στο χορτάρι οι δύο ομάδες, κανείς δεν μπορεί να πει ότι έχουν τελειώσει τα πάντα. Μια ανάλογα καλή εμφάνιση από τον Παναθηναϊκό (και κυρίως χωρίς τέτοια «δώρα») στη ρεβάνς του «ΟΑΚΑ» είναι ικανή να του δώσει την πρόκριση.

Είναι πραγματικά κρίμα που ήρθε αυτό το σκορ, διότι συνολικά η εμφάνιση των «πρασίνων» ήταν καλή. Στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα του Μουνιόθ έσπασε τον ρυθμό και δεν απειλήθηκε σχεδόν ποτέ, ενώ στην επανάληψη και το ζητούμενο γκολ ήρθε (από μία «φωτοβολίδα» του Σαλπιγγίδη, που μου θύμισε ένα γκολ του Σαραβάκου απέναντι στην Τορίνο) και οι απειλητικές κατεβασιές έγιναν. Σε τέτοιο επίπεδο, όμως, το παραμικρό λάθος τιμωρείται αυστηρά. Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για επιπόλαιες ενέργειες όπως αυτή του Γκαλίνοβιτς, που στο δεύτερο γκολ (με υποψία φάουλ) χάνει μια καθαρά δική του έξοδο, ή αυτή του Βύντρα στο 90', ο οποίος χωρίς κανένα λόγο ανέτρεψε τον Ντιντάν την ώρα που ο Ιβοριανός κατευθυνόταν εκτός της περιοχής, χωρίς να έχει πρόθεση να απειλήσει.

Εν κατακλείδι, το γκολ του Σαλπιγγίδη διατηρεί τον Παναθηναϊκό ζωντανό στην υπόθεση πρόκριση. Σαφώς ο βαθμός δυσκολίας του εγχειρήματος ανεβαίνει αφάνταστα, αλλά οι ελπίδες υπάρχουν. Αρκεί η ομάδα του Μουνιόθ να πλησιάσει το τέλειο παιχνίδι και να μείνει μακριά από τέτοιου είδους αμυντικές επιπολαιότητες, που απαγορεύονται αν θέλεις να έχεις βλέψεις στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.