Ο Φερέρ στα ντέρμπι!

Στην Ελλάδα έχει… απ΄ όλα!

Για τα επιτεύγματα του Λορέντσο Σέρα Φερέρ στα ντέρμπι επί ισπανικού εδάφους, θα μελετήσετε στο κείμενο που ακολουθεί την αποτελεσματικότητα του Ισπανού κόουτς! Το ζήτημα είναι πως στην σύντομη παρουσία του στη χώρα μας, έχει νοιώσει όλες τις καταλήξεις, έχοντας δώσει τα τρία από τα τέσσερα ντέρμπι, που είχε η ΑΕΚ να δώσει φέτος (το τελευταίο είναι το ματς της Κυριακής στο «Ολυμπιακό Στάδιο» με τον Παναθηναϊκό. Στην πρώτη αναμέτρηση με το «τριφύλλι», ο Φερέρ ευτύχησε να δει την Ένωση, ν΄ ανατρέπει το σκορ και να κερδίζει με 2-1 τους «πράσινους». Αυτή είναι και η μόνη φορά που κατάφερε να φύγει νικητής σε ντέρμπι, από το γήπεδο. Βλέπετε και στα δύο παιχνίδια της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό, ο Ισπανός στη μία αρκέστηκε στην ισοπαλία (3-3) και στην άλλη είδε την ομάδα του να χάνει με αυτογκόλ στο «Καραϊσκάκη» (1-0). Ειδικότερα, στο πιο πρόσφατο ματς του Ολυμπιακού Σταδίου, η ομάδα του είχε πολλά παράπονα από τη διαιτησία: το ζήτημα, όμως, είναι πως σε τρία ντέρμπι στην Ελλάδα, έχει μία νίκη, μία ισοπαλία και μία ήττα! Ποιο σημείο, θα πάρει, άραγε προβάδισμα, την Κυριακή;

Ο «Δον Λορέντσο» των ντέρμπι!

Υπάρχουν κλασσικά παραδείγματα, σε όλα τα σπορ, που πολύ σημαντικοί παίκτες, έγιναν κακοί, μέτριοι ή περιορισμένων δυνατοτήτων προπονητές, όπως και αντίστοιχα άλλα, τεχνικών, που ενώ η καριέρα τους ως παίκτες δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο, ως καθοδηγητές μιας ομάδας, τα καταφέρνουν σαφώς καλύτερα. Η σχέση του Λορέντσο Σέρα Φερέρ, ως παίκτης, με το ποδόσφαιρο ήταν επιδερμική, γι΄ αυτό και η ενασχόληση με το κοουτσάρισμα προέκυψε πολύ νωρίς, σε ηλικία μόλις 28 ετών. Μετά από δύο χρόνια στην Πομπλένσε, ήρθε η πρώτη ανέλιξη στην καριέρα του, όταν ανέλαβε τη Μαγιόρκα (1983), όπου και έμεινε δέκα χρόνια, τα έξι μάλιστα ως πρώτος προπονητής.

Η μεταπήδησή του στη Ρεάλ Μπέτις αναμενόταν να είναι και η καθοριστική στην εξέλιξη της καριέρας του. Οι Σεβιλιάνοι είχαν υποβιβαστεί το 1991 στη Σεγούντα Ντιβιζιόν της Ισπανίας, ως τελευταίοι, με το πενιχρό απολογισμό των έξι νικών και των 25 πόντων στη βαθμολογία της Πριμέρα. Το 1993, μετά από δύο σεζόν στη δεύτερη κατηγορία, ο Ισπανός προπονητής κλήθηκε να τη βοηθήσει να κάνει το βήμα παραπάνω και να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια του ισπανικού ποδοσφαίρου. Αυτό το πέτυχε, μόλις, στην πρώτη χρονιά παρουσίας στον πάγκο της Μπέτις, η οποία από τη σεζόν 1994/1995 επέστρεψε στην Πριμέρα Ντιβιζιόν.

Οι… σχετικά καλοί «πελάτες» της Σεβίλλης!

Το γεγονός πως ο 54χρονος, σήμερα, τεχνικός έμεινε τέσσερα χρόνια στην καρέκλα του πρώτου προπονητή της Μπέτις, δείχνει το έργο του. Τα ντέρμπι με τη Σεβίλλη, για την ομάδα, αποτελούσαν κι εξακολουθούν ν΄ αποτελούν ένα από τα βασικά κριτήρια για τη μακροβιότητα ενός προπονητή, στον πάγκο των «πρασίνων». Στον τομέα αυτό, ο «Δον Λορέντσο» τα κατάφερνε εξαιρετικά. Στην τριετία, που συνάντησε στο τοπικό ντέρμπι της Ανδαλουσίας τους «κόκκινους» της Σεβίλλης, κατάφερε να νικήσει τα τρία από τα έξι συνολικά παιχνίδια, ν΄ αποσπάσει δύο ισοπαλίες και να χάσει μόλις μία φορά.

Στις 28 Απρίλη του 1995, η Σεβίλλη νίκησε στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» με 1-0, ενώ μπόρεσε να πάρει ισόπαλο αποτέλεσμα στις 16 Δεκέμβρη 1995 (1-1: στο «Μανουέλ Ρουίθ Ντε Λοπέρα) και στις 17 Μαΐου 1997 και πάλι εκτός έδρας, σ΄ ένα συγκλονιστικό παιχνίδι, που έληξε 3-3! Με τον Φερέρ στον πάγκο της, η Μπέτις πήρε δύο εκτός έδρας νίκες (22 Ιανουαρίου 1995: 0-1 / 22 Δεκέμβρη 1996: 0-3), ενώ μία φορά επικράτησε του μεγάλου αντιπάλου της εντός, στις 11 Ιουνίου 1995 (2-1).

Σημείο αναφοράς στην καριέρα του την περίοδο αυτή, στην Μπέτις, αποτελούν η τέταρτη θέση της περιόδου 1994/1995, όπου επανεμφανίστηκε στην πρώτη κατηγορία η Ρεάλ της Ανδαλουσίας και η τρίτη της σεζόν 1996/1997, με τις δέκα εντός και ένδεκα εκτός νίκες των «πρασίνων». Στο διάστημα αυτό, αναφορικά με το εγχώριο Κόπα Ντελ Ρέι, η Μπέτις, ως ομάδα δεύτερης εθνικής, απέκλεισε το 1994 την Μπαρτσελόνα σε διπλά ματς, από την οποία ηττήθηκε, πάντως, στον τελικό του 1997, με 3-2, στο «Μπερναμπέου» της Μαδρίτης.

Έξι χρόνια στην «Μπάρτσα»… αήττητος με Ρεάλ Μαδρίτης!

Η δουλειά του στη Σεβίλλη, είναι εμφανής. Το άλμα πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1997, όπου για τρία χρόνια αποτελούσε μέλος του τεχνικού επιτελείου των Καταλανών. Το 2000 αποτελεί το ανώτερο σημείο της καριέρας του, όταν αντικαθιστά τον Λουίς Φαν Γκάαλ και γίνεται πρώτος προπονητής, για μία σεζόν, ώσπου τον Απρίλη του 2001, μετατίθεται σε τεχνικό διευθυντή του συλλόγου, με τον Κάρλες Ρέσακ ν΄ αποτελεί τον διάδοχό του. Στα ντέρμπι, στο διάστημα που μένει πρώτος προπονητής των «μπλαουγκράνα», το καλό σερί του παραμένει. Στις 21 Οκτώβρη του 2000, η Μπαρτσελόνα νικά τη Ρεάλ Μαδρίτης στο «Καμπ Νου», με 2-0, κάτι που συμβαίνει και με την Εσπανιόλ, στο ντέρμπι της Βαρκελώνης, με 4-2, στις 10 Δεκέμβρη του ίδιου έτους.

Στο ματς του δευτέρου γύρου στην πρωτεύουσα με τους «μερένχες», η Μπαρτσελόνα ισοφαρίζει δύο φορές και παίρνει ισοπαλία 2-2 (03/03/2001), ενώ το τοπικό ντέρμπι με την Εσπανιόλ, στο «Μονζουΐκ» λήγει 0-0, στις 5 Μαΐου, αλλά με τον Ρέσακ στο τιμόνι των «μπλαουγκράνα». Πριν τη μεταπήδησή του σε άλλο πόστο, προλαβαίνει ν΄ αποκλείσει την Εσπανιόλ από το Κύπελλο Ισπανίας, με μία νίκη στο «Μονζουΐκ» (1-2) και ισοπαλία 1-1 στον εντός έδρας επαναληπτικό (31/01/2001 και 07/02/2001 τα ματς). Συνολικά, στα θεωρούμενα ντέρμπι το ρεκόρ του έχει και πάλι θετικό πρόσημο, με τρεις νίκες και δύο ισοπαλίες, με Εσπανιόλ και Ρεάλ. Μέχρι εδώ, πάντως, ως πρώτος προπονητής, ο Φερέρ έχει δώσει εννέα ντέρμπι σε Μπέτις και Μπαρτσελόνα, όπου μετρά πέντε νίκες, τρεις ισοπαλίες και μόλις μία ήττα.

Ο Φερέρ δεν είναι… φαγητό ξαναζεσταμένο!

Το καλοκαίρι του 2004, γυρίζει στην Μπέτις, όπου πλέον έρχεται η ώρα να υλοποιήσει πιο τρανταχτά επιτεύγματα και με την κατάκτηση του Κυπέλλου το 2005 και με την έξοδο της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ, για πρώτη φορά στην ιστορία της. Κόντρα στη μεγάλη αντίπαλο, Σεβίλλη, τα πηγαίνει και πάλι εξαιρετικά στο «Λοπέρα», όπου μετρά δύο νίκες (7 Μαΐου 2005: 1-0 / 2 Απρίλη 2006: 2-1), αλλά εκτός γνωρίζει ισάριθμες ήττες, με 2-1 στις 19/12/2004 και με 1-0 στις 19/11/2005.

Λάμπρος Γκαραγκάνης