Η νίκη των αουτσάιντερ και η ευκαιρία που χάσαμε εμείς (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει από τη χθεσινή απόφαση της ΟΥΕΦΑ (την πρώτη σοβαρή επιλογή της στην εποχή Πλατινί) είναι ότι ο Μπλάτερ έχει πια σημαντικό ρόλο στα τεκταινόμενα και στην Ευρώπη. Ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ είχε δώσει ανοιχτή υποστήριξη σε Πολωνία και Ουκρανία και η επιλογή της εκτελεστικής επιτροπής να δώσει στο δίδυμο τη διοργάνωση του Euro 2012 ήταν ένα χαστούκι στους Ιταλούς. Οι οποίοι έμοιαζαν ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί εδώ και δύο χρόνια, κυρίως από τη στιγμή που εμείς και οι Τούρκοι μείναμε εκτός τελικής τριάδας. Η λογική της ΟΥΕΦΑ έλεγε ότι ήθελαν να κάνουν άνοιγμα στην Ανατολή. Αλλωστε, ο Ρώσος Κολοσκόφ ήταν ο «σημαιοφόρος» αυτής της πολιτικής και χειρίστηκε εξαιρετικά υπέρ των ανατολικών υποψηφιοτήτων το όπλο της ανοιχτής επίθεσης κατά της Ελλάδας με το αιώνιο πρόβλημα της κόντρας ΕΠΟ και πολιτείας. Σαφέστατα στη χθεσινή ψηφοφορία οι Ιταλοί πλήρωσαν τα προβλήματα της βίας που ταλανίζουν το ποδόσφαιρο αλλά και την κοινωνία τους, ενώ Κροάτες και Ούγγροι πιθανότατα την πάτησαν σαν αρχάριοι, πιστεύοντας ότι Πολωνοί και Ουκρανοί δεν είχαν σοβαρή τύχη. Πιθανότατα να έπαιξε ρόλο και το ότι η Ιταλία στήριξε τον Γιόχανσον, ενώ η Κροατία έριξε λευκή ψήφο στο Ντίσελντορφ τον Γενάρη.

Ενα δεύτερο συμπέρασμα που βγάζουμε από αυτή τη νίκη των αουτσάιντερ είναι πως η Ελλάδα έχασε τη μεγάλη ευκαιρία, αν είχαμε πάρει σοβαρά το θέμα, να διοργανώσει αυτή τη γιορτή. Δεν το είδε ποτέ ζεστά η πολιτεία, μάλλον -για να ακριβολογούμε- έκανε αγγαρεία στο να δώσει το «Ο.Κ.», η ΕΠΟ δεν έβαλε την ψυχή της στο ζήτημα και στη Μάλτα, τον Νοέμβρη του 2005, όταν πάρθηκε η απόφαση για την τελική τριάδα, λάμψαμε διά της απουσίας μας. Θεωρούσαμε τόσο σίγουρη την πρόκρισή μας ή δεν ήμασταν και πολύ σίγουροι πως το θέλαμε; Το μόνο βέβαιο είναι πως με τον Πλατινί στη θέση του προέδρου, που τον στηρίξαμε ανοιχτά, και με την Ιταλία να έχει πολλά προβλήματα, η κληρονομιά μας από την επιτυχημένη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων μπορεί να μας έδινε προβάδισμα. Θα ρωτήσει κάποιος αν η βία θα μπλόκαρε τη δική μας υποψηφιότητα. Πιστεύω πως όχι, γιατί οι Πολωνοί, για παράδειγμα, έχουν πολύ πιο μεγάλο πρόβλημα από εμάς με τη γηπεδική βία, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την ΟΥΕΦΑ να τους επιλέξει. Και κυρίως ξαφνιάζει το ότι δεν εμπόδισε την ΟΥΕΦΑ να δώσει την εντολή της στην Πολωνία η πρόσφατη κόντρα της κυβέρνησης της χώρας με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Ο ίδιος ο πρόεδρος της χώρας έδωσε την εντολή να αλλάξει το διοικητικό συμβούλιο, κάτι που ανάγκασε τη ΦΙΦΑ να απειλήσει με αποβολή τους Πολωνούς. Κι όμως, η κυβέρνηση αρνείται να αλλάξει την απόφασή της, σε μία χώρα που μόλις τώρα αρχίζει να συνέρχεται από το σκάνδαλο των στημένων αγώνων και η διοίκηση της ομοσπονδίας θεωρήθηκε από την κυβέρνηση συνυπεύθυνη για τη διαφθορά!

Από όποια πλευρά και αν το δούμε, η Ελλάδα έχασε μία τεράστια ευκαιρία να αναβαθμίσει τα γήπεδά της, να συγκεντρώσει τα βλέμματα όλου του κόσμου, να κάνει πολλά βήματα μπροστά, παίρνοντας μία διοργάνωση αληθινά σπουδαία, και να τονώσει τον τουρισμό ολόκληρης της χώρας και όχι μόνο της Αθήνας, όπως έγινε το 2004. Θα ήταν μία πραγματική ευκαιρία να φτιάξουμε μία νέα γενιά αληθινών φιλάθλων, που θα τους αρέσει το ποδόσφαιρο και όχι μόνο οπαδικά η ομάδα τους. Θα υπήρχε η δυνατότητα για έργα υποδομής και σε άλλες πόλεις της χώρας, οι οποίες ουσιαστικά δεν κέρδισαν κάτι από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Επίσης, θα είχαν οι Ελληνες, που αγαπούν την μπάλα, την ευκαιρία να απολαύσουν ένα μεγάλο τουρνουά ως μοναδική εμπειρία ζωής. Ολα αυτά πήγαν χαμένα και το χειρότερο είναι πως άλλη τέτοια ευκαιρία δεν πρόκειται να ξαναβρεθεί για την Ελλάδα.

Η Πολωνία και η Ουκρανία πήραν το χρίσμα, αλλά τώρα ξεκινούν τα δύσκολα. Οι υποδομές τους είναι μετριότατες και θα χρειαστούν πολλές ώρες δουλειάς για να μπορέσουν να βελτιώσουν τα στάνταρ που χρειάζονται. Οσο για τη μεγάλη χαμένη, την Ιταλία, το μήνυμα που έλαβε είναι πως στη νέα εποχή Πλατινί η ισχύς της είναι πλέον πολύ περιορισμένη, έως ανύπαρκτη.