Εγκλωβισμένες στον ιστό της αράχνης των προπονητών τους (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Αν το ποδόσφαιρο είχε τους κανονισμούς του καλλιτεχνικού πατινάζ και βαθμολογούσαμε την αρτιότητα της επίδειξης, τότε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Μίλαν θα είχαν πάρει από τώρα το εισιτήριο για τον τελικό της Αθήνας, παρακάμπτοντας το μικρό... πρόβλημα του ότι παίζουν μεταξύ τους στα ημιτελικά.
Η ονειρική παράσταση της Τρίτης είχε την επόμενη μέρα το αναμενόμενο κοντράστ στο Λονδίνο. Δύο ομάδες με τον φόβο της ήττας, όπως έγραφα την Τετάρτη, να τους παραλύει το σώμα. Η Τσέλσι πήρε στις λεπτομέρειες τη νίκη με 1-0 και τώρα έχει σαφές αβαντάζ την Τρίτη στο «Ανφιλντ».

Αν σκοράρει εκεί, όλα τελειώνουν. Ομως, το πρόβλημα και με τη Λίβερπουλ και με την επί διετία πρωταθλήτρια Αγγλίας, Τσέλσι, είναι πως εγκλωβισμένες στον ιστό της αράχνης των προπονητών τους έχουν αναγάγει τον σκοπό που αγιάζει τα μέσα σε θρησκεία. Αντίθετα, ο Φέργκιουσον, όπως επισήμανα και την επαύριο της συντριβής της Ρόμα, προτιμά να κυνηγά τίτλους, αλλά με εκείνο τον παλιομοδίτικο τρόπο του Βρετανού τζέντλεμαν.

Οπως έκαναν κάποτε ο Μπάσμπι, ο Σάνκλι, ο Πέισλι, ο Νίκολσον, ο Στιν, ο Μπόμπι Ρόμπσον, παίζοντας πρώτα απ' όλα ποδόσφαιρο. Καλό ποδόσφαιρο. Αυτή είναι η βασική συνταγή για κάθε επιτυχία. Και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έχοντας δύο παίκτες που θυμίζουν μποξέρ στα μεγαλεία τους, μπορεί να σε ρίξει νοκ άουτ με δύο κινήσεις. Ο Ρονάλντο θα μπορούσε να είναι ένας Μοχάμεντ Αλι, πυγμάχος με κινήσεις χορευτή, με απρόβλεπτα χτυπήματα. Ο Ρούνεϊ είναι πιο πολύ ίδιος με τον Κάρλος Μονζόν, τον Αργεντινό πυγμάχο με το βαρύ χέρι, χωρίς πολλά φτιασίδια, αλλά με θανατηφόρο χτύπημα.

Η Μίλαν του Αντσελότι μπορεί να μην είναι πια, από πλευράς ηλικίας, στα καλύτερά της, αλλά, άμα διαθέτεις τον Κακά, πολλά προβλήματα λύνονται πριν δημιουργηθούν καν. Και μόνο η ύπαρξη ενός Βραζιλιάνου με προδιαγραφές Ευρωπαίου, ο οποίος ξέρει μπάλα, αλλά μαρκάρει ταυτόχρονα και έχει πάντα καθαρό μυαλό, δίνει στη Μίλαν ελπίδες για τη ρεβάνς. Αλλιώς δεν θα υπήρχε φως.

Η διπλή ανατροπή σε ματς ημιτελικού του Τσάμπιονς Λιγκ είναι σαν το νερό στη Σαχάρα. Σπάνιο, άρα και πολύτιμο. Για να βρούμε ματς που είχε τέτοια εναλλαγή σε αγώνα ημιτελικών πρέπει να πάμε πίσω στο 1979, στο συγκλονιστικό ματς Νότιγχαμ-Κολωνία που είχε λήξει 3-3. Και ακόμα πιο πίσω βρίσκουμε μόνο τον ημιτελικό του 1960 μεταξύ της Ρέιντζερς και της Αϊντραχτ Φρανκφούρτης. Τότε δύο φορές οι Γερμανοί ανέτρεψαν την κατάσταση για να προκριθούν. Στην εποχή των πολλών χρημάτων, των προπονητών και των παικτών με τα «χρυσά» συμβόλαια τέτοια πράγματα τα είχαμε ξεχάσει.