Υπόκλιση στην επιστροφή ενός κοιμώμενου γίγαντα (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Στη δεκαετία του '80 η Λάρισα αποτελούσε τη σημαιοφόρο της ποδοσφαιρικής επανάστασης της περιφέρειας. Οι τελικοί Κυπέλλου το '82, το '84 και η κατάκτηση του τροπαίου το '85, αλλά κυρίως η ανεπανάληπτη πορεία προς το πρωτάθλημα το 1988 έβαλαν το βυσσινί χρώμα σε κάθε σπίτι με τη συνύπαρξη σπουδαίων Ελλήνων παικτών και καταπληκτικών ξένων, συν την καθοδήγηση σπουδαίων τεχνικών.

Η νέα Λάρισα που σχεδίασε ένας φιλόδοξος άνθρωπος, ο Κώστας Πηλαδάκης, με την εμπιστοσύνη στους συνεργάτες του, τον Νίκο Λυράκη και κυρίως τον καλύτερο νέο Ελληνα προπονητή, τον Γιώργο Δώνη, μπόρεσε να επαναφέρει έναν κοιμώμενο γίγαντα στο προσκήνιο. Είχε επίσης την τύχη να διαθέτει έναν αρχηγό με προσωπικότητα και πείρα όπως ο Νίκος Νταμπίζας, του οποίου η αύρα απλωνόταν σε όλη την ομάδα. Επίσης η Λάρισα άπλωσε πάνω στο χορτάρι του Πανθεσσαλικού Σταδίου το ταλέντο των ποδοσφαιριστών της, παίζοντας πολύ από τα άκρα, κάτι που είχε κάνει και ο Στρεϊλάου το '85 στο 4-1 επί του ΠΑΟΚ.

Επίσης, ο Δώνης προτίμησε να έχει πολύ κοντά τις γραμμές του, ώστε να μην έχει ο αντίπαλός του χώρους, κάτι που δυσκολεύει αφάνταστα την αθηναϊκή ομάδα σε κάθε ματς της φετινής σεζόν. Με τον Ιβανσιτς στη χειρότερη βραδιά του από τη μέρα που ήρθε και τον Νίνη εκτός αγώνα, τον Μάντζιο να πονάει και να χάνει και τη μεγαλύτερη ευκαιρία της σεζόν -και όχι μόνο του αγώνα- οι «πράσινοι» προσπαθούσαν κυρίως με τον Παπαδόπουλο, ο οποίος όμως είναι πιο πολύ επικίνδυνος στα άκρα και όχι στον άξονα. Η απουσία του Σαλπιγγίδη είναι η μόνη δικαιολογία, αλλά, με το χέρι στην καρδιά, ελάχιστα θα άλλαζαν τα πράγματα.

Θα είναι λάθος αν τη χθεσινή εποποιία της ΑΕΛ την υποβαθμίσει ο Τύπος και ασχοληθεί με το γιατί έχασε ο Παναθηναϊκός. Εχασε γιατί απέναντί του είχε μία ολόκληρη πόλη, έναν ολόκληρο νομό, μία ολόκληρη ιστορία πίσω της. Η ομάδα του Μουνιόθ μόνο στη φανέλα μπορεί να απαιτούσε πριν από το ματς να ορίζεται ως φαβορί και δεν το έδειξε στο γήπεδο για ένα ακόμα παιχνίδι. Προχωράω ακόμα περισσότερο και τολμώ να υποστηρίξω πως θα έκανε μεγάλο κακό στον ΠΑΟ να κατακτούσε το Κύπελλο, το οποίο θα χρησιμοποιούσαν κάποιοι για να κρύψουν από πίσω του τα πάμπολλα προβλήματα. Κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι παίκτες δεν κάνουν για να οδηγήσουν ξανά ψηλά την ομάδα και χθες δεν βοήθησε ούτε ο Ισπανός τεχνικός με τον τρόπο που παρέταξε την ομάδα ούτε από τον πάγκο με τις αλλαγές του.

Η χθεσινή βραδιά ανήκει ολοκληρωτικά στη θεσσαλική ομάδα, που μπόρεσε να επιβάλει το παιχνίδι της και να μην αφήσει τον ΠΑΟ να ανασάνει. Ο Γιώργος Δώνης νίκησε κατά κράτος τον Μουνιόθ και έδωσε πολλές απαντήσεις. Κυρίως στους… απαιτητικούς φίλους της Λάρισας που τον έβριζαν χυδαία, όπως και την οικογένειά του την περασμένη εβδομάδα. Σίγουρα χθες θα πανηγύριζαν και αυτοί την κατάκτηση του Κυπέλλου. Οποιος είπε πως αν η αχαριστία ήταν ποινικό αδίκημα θα είχαν γεμίσει οι φυλακές, είχε απόλυτο δίκιο!