Κοτσόλης: «Ηταν θέλημα Θεού».

Πανευτυχής για την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος δηλώνει στην «SportDay» ο Στέφανος Κοτσόλης. Ο τερματοφύλακας της Λάρισας τονίζει πως ουσία έχει το τρόπαιο και όχι το γεγονός πως το πανηγύρισε απέναντι στην πρώην ομάδα του, ενώ επισημάνει πως η χαμένη ευκαιρία του Βαγγέλη Μάντζιου στο 94’ ήταν θέλημα Θεού. Τέλος τονίζει πως πιθανός υποβιβασμός των «βυσσινί» θα ακυρώσει την επιτυχία του Κυπέλλου και θα στιγματίσει την καριέρα των παικτών της. Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη του 28χρονου άσου της ΑΕΛ:

• Κατ' αρχάς, Στέφανε, τι σκέφτηκες στη φάση του 94’, όταν είδες την μπάλα να καταλήγει στον Μάντζιο;

«Τι να σκεφτώ, όλα έγιναν σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Το μόνο που προσπάθησα ήταν να ακούσω αν σφύριξε ο διαιτητής φάουλ. Βλέποντας την μπάλα να φεύγει, πήγα να κινηθώ προς το μέρος της, αλλά ο Ρομέρο είχε πέσει πάνω μου και προσπαθούσε κιόλας να με εμποδίσει. Ενστικτωδώς κατάφερα μόνο να τεντώσω τα χέρια μου, αλλά τελικά η μπάλα ήρθε πάνω μου. Για μένα ήταν θέλημα Θεού καθαρά».

• Η χαρά για το Κύπελλο είναι τεράστια, αν και όχι πρωτόγνωρη για σένα, μια και είχες πανηγυρίσει νταμπλ με τον Παναθηναϊκό πριν από τρία χρόνια. Ποιο από τα δύο βάζεις πιο ψηλά;

«Νομίζω ότι κάθε τίτλος έχει ξεχωριστή σημασία. Απλώς, όπως είπε και ο Νίκος Νταμπίζας, όταν παίρνεις τίτλο με μια ομάδα της περιφέρειας είναι κάτι το ξεχωριστό. Και νομίζω ότι όπως οι παλιοί παίκτες της Λάρισας έχουν μείνει στην ιστορία για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου, έτσι κι εμείς γράψαμε τα ονόματά μας στη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΛ».

• Οταν ήλθες το 2005 στη Λάρισα, η οποία είχε μόλις επιστρέψει στην Α’ Εθνική, φανταζόσουν ότι θα έφτανες τόσο γρήγορα εδώ, να έχεις αυτή τη στιγμή μπροστά σου το κύπελλο;

«Πήρα την απόφαση να έρθω στη Λάρισα, παρ' ότι δεν γνώριζα το περιβάλλον και τις συνθήκες, διότι υπήρχαν εδώ κάποια οικεία πρόσωπα, τα οποία διασφάλιζαν τις προοπτικές της ομάδας. Και ήρθα για να καταφέρω μαζί με αυτούς τους φιλόδοξους ανθρώπους κάτι πολύ μεγάλο. Η επιτυχία ήλθε πολύ γρήγορα με τη συμβολή όλων και μπορώ να πω ότι ναι, είμαι εδώ γιατί πίστευα ότι μπορούσαμε να καταφέρουμε κάτι σπουδαίο».

• Επομένως αισθάνεσαι δικαιωμένος για την επιλογή σου.

«Από τον Παναθηναϊκό ήθελα να φύγω διότι ο χρόνος συμμετοχής μου ήταν περιορισμένος και για κάποιους άλλους προσωπικούς λόγους. Ομως, δεν ήθελα να πάω οπουδήποτε. Αναζητούσα μια ομάδα η οποία να καλύπτει τις φιλοδοξίες μου και να απαρτίζεται από ανθρώπους που έχουν όραμα γι' αυτήν. Με την κατάκτηση του Κυπέλλου νομίζω ότι αποδείχθηκε περίτρανα πως έκανα το σωστό».

• Σημαίνει κάτι παραπάνω για σένα ότι έφτασες στην επιτυχία νικώντας στον τελικό τον Παναθηναϊκό; Επειδή κατά καιρούς βγάζεις μια πικρία για τις ευκαιρίες που δεν σου δόθηκαν στην Παιανία.

«Οχι, δεν υπάρχει καμία πικρία. Για μένα έχει τελειώσει το θέμα, δεν θέλω να αναφερθώ ξανά σ’ αυτό. Αλλωστε, πιστεύω ότι όποια έκταση πήρε πέρυσι, από πλευράς δηλώσεων, ήταν θέμα παρεξήγησης. Δεν το βλέπω έτσι. Ηταν δικαίωση για μένα όχι γιατί πήρα το Κύπελλο κόντρα στον Παναθηναϊκό, αλλά γιατί πρόκειται για μια τεράστια επιτυχία για την ομάδα μου. Και ταυτόχρονα αποτελεί δικαίωση των κόπων τής μέχρι τώρα καριέρας μου».

• Εχεις αγωνιστεί, πάντως, πολλά χρόνια στον Παναθηναϊκό και ξέρεις από πρώτο χέρι τι συμβαίνει. Μέχρι και ο Μουνιόθ είπε ότι η ομάδα είναι άρρωστη. Τι πιστεύεις ότι φταίει;

«Δεν θέλω να αναφερθώ στο θέμα αυτό. Νομίζω ότι στον Παναθηναϊκό υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι για να πάρουν τις σωστές αποφάσεις και να επαναφέρουν την ομάδα στον δρόμο των επιτυχιών. Από τη στιγμή, όμως, που δεν βρίσκομαι πλέον στον Παναθηναϊκό, νομίζω ότι δεν μου πέφτει λόγος για το τι συμβαίνει. Εχουν περάσει και δύο χρόνια, αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν έχει νόημα να το συζητάμε».

• Διπλωματική απάντηση… Με τους παλιούς σου συμπαίκτες μίλησες μετά τον τελικό;

«Ασφαλώς και μίλησα. Διατηρώ επαφή και σχέση με παιδιά απ' όλες τις ομάδες της Ελλάδας, μας δένουν άλλα πράγματα και οι συλλογικές διαφορές δεν επηρεάζουν τη φιλία μας. Παρ’ όλα αυτά, επειδή ξέρω την πίεση που περνούν όλο τον χρόνο οι παίκτες του Παναθηναϊκού, αποφεύγω να συζητάμε για τα ποδοσφαιρικά δρώμενα και το τι συμβαίνει στο εσωτερικό της ομάδας τους. Πάντως, τους ανθρώπους που ήθελα να χαιρετήσω από τον Παναθηναϊκό, τους χαιρέτησα. Οπως σου είπα και πριν, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με την παλιά μου ομάδα. Ηταν απλώς μια επιλογή η αποχώρησή μου και το θέμα είχε πάρει διαστάσεις χωρίς να υπάρχει αφορμή».

• Προσγείωση στην πραγματικότητα πλέον. Την Κυριακή υπάρχει ο αγώνας με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Πόσο μετρίασε τη χαρά σου η αγωνία για την εξασφάλιση της σωτηρίας;

«Μα, καλά καλά δεν διασκεδάσαμε το Κύπελλο ως ομάδα, μόνο ορισμένα παιδιά πήγαν τα ξημερώματα της Κυριακής στα μπουζούκια. Εννοείται πως το σκεφτόμαστε, από την πρώτη στιγμή κιόλας. Αν και η κατάκτηση του Κυπέλλου δεν αμαυρώνεται, σε περίπτωση που η ομάδα δεν καταφέρει να κρατηθεί στην κατηγορία, θα στιγματιστεί η καριέρα όλων μας και δεν το θέλουμε σε καμία περίπτωση. Νομίζω ότι η θέση μας είναι πλασματική, αλλά από τη στιγμή που φτάσαμε εδώ, πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε να εξασφαλίσουμε την παραμονή. Είναι πολύ δύσκολο, ύστερα από μια τόσο μεγάλη επιτυχία, να επανέλθεις στην πραγματικότητα, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος».

• Από πλευράς ψυχολογίας η κατάκτηση του Κυπέλλου σας βοηθάει εν όψει Καλαμαριάς ή σας φορτώνει με μεγαλύτερο άγχος;

«Σαφώς και μας βοηθάει. Αγχος για τη νίκη στην Καλαμαριά θα υπήρχε έτσι κι αλλιώς, αλλά η επιτυχία στο Κύπελλο δίνει άλλη ώθηση σε όλη την ομάδα».

• Είμαι βιαστικός, λοιπόν, αν σε ρωτήσω τι σκέφτεσαι για την ευρωπαϊκή συμμετοχή της ΑΕΛ τη νέα περίοδο;

«Εγώ προσωπικά όταν μπήκα να παίξω στον τελικό, σκεφτόμουν πώς θα κερδίσουμε το τρόπαιο. Δεν πέρασε από το μυαλό μου η έξοδος στο ΟΥΕΦΑ, πόσω μάλλον αν θα κάνουμε πορεία σ’ αυτό. Το μόνο που με απασχολεί είναι το ματς της Κυριακής».

• Σε ποιους αφιερώνεις την επιτυχία;

«Πάνω απ' όλα στην οικογένειά μου, αλλά και σε κάποιους ξεχωριστούς φίλους, οι οποίοι βρίσκονται κοντά μου ακόμα και όταν δεν υπάρχουν πανηγύρια και χαρές».

• Η αλήθεια είναι ότι φέτος τόσο εσύ όσο και η ομάδα περάσατε αρκετές δύσκολες στιγμές, βρεθήκατε στο στόχαστρο ακόμα και των οπαδών σας.

«Νομίζω ότι αυτό είναι γενικότερο φαινόμενο στην Ελλάδα, δεν αφορά μόνο την ομάδα μας. Είμαστε των άκρων και στις χαρές και στις λύπες. Θεωρώ ότι μια ομάδα έχει υγεία όταν διαχειρίζεται χαρές και λύπες με την ίδια διαύγεια και νομίζω ότι εμείς σε μεγάλο βαθμό το έχουμε καταφέρει. Απλώς, όταν ζεις σε μια κλειστή κοινωνία όπως η πόλη της Λάρισας, είναι λίγο δύσκολο να υπάρχει ισορροπία».