Ο άλλος Ότο

Μία… ανάλαφρη συνέντευξη παραχώρησε ο Ότο Ρεχάγκελ στην αυστριακή εφημερίδα «Kleine Zeitung». Ο Γερμανός ομοσπονδιακός τεχνικός αναφέρθηκε στην προσωπική του ζωή, το μυστικό της νεότητάς του, τη σύζυγό του, μέχρι και τα μαλλιά του! Παράλληλα επανέλαβε πως η εθνική Ελλάδος δεν έχει ακόμη εξασφαλίσει την πρόκρισή της στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2008, ενώ απέφυγε με «ντρίμπλα» ερώτηση για το αν θα αναλάμβανε τα ηνία της Αυστρίας το επόμενο καλοκαίρι. Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη του «Χερ Ότο».

•Είσαστε πάντα τόσο χαρούμενος;

«Ναι. Εξάλλου αυτό δεν μου έκανε ποτέ καμία ζημιά. Θα έπρεπε να έρθετε στην Αθήνα μαζί μου και να πιούμε έναν καφέ για να δείτε πόσος κόσμος έρχεται να με χαιρετήσει».

•Ψάχνετε τη δημοσιότητα;

«Σας απαντώ με ερώτηση. Τι πρέπει δηλαδή να κάνω; Να κλειστώ στο σπίτι μου;».

•Σωστό αυτό που λέτε...

«Ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος που κλείνεται στον εαυτό του».

•Ποια η σχέση σας με το θέατρο;

«Η επαφή μου με το θέατρο άρχισε το 1960, όταν με μία ερασιτεχνική ομάδα της Γερμανίας πήγαμε στην Όπερα της Βαρσοβίας, στο Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Η κίνηση των χορευτών ήταν εκπληκτική, το ίδιο και ο συγχρονισμός τους. Σε όποιους αντιδρούν στο γεγονός ότι οι περισσότερες προπονήσεις της Εθνικής Ελλάδας είναι "κλειστές", απαντώ ότι και στο θέατρο έτσι γίνεται. Στις πρόβες δεν υπάρχουν επισκέπτες στη σάλα, παρά μόνο ηθοποιοί. Όπως στο θέατρο οι θεατές πηγαίνουν μόνο στις παραστάσεις, έτσι και στο ποδόσφαιρο πρέπει να πηγαίνουν μόνο στα ματς».

•Πώς αξιολογείτε τις πιθανότητες της Αυστρίας στην τελική φάση του Euro 2008;

«Αν και αυτή τη στιγμή δεν φαίνονται όλα ρόδινα, όταν θα φθάσουν τα παιχνίδια πρέπει να ξεχάσεις οτιδήποτε συνέβη. Έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους Χίκερσμπεργκερ και Χέρτσογκ».

•Είστε από τους μεγαλύτερους εξπέρ. Τι σημαίνουν για σας ρεκόρ όπως τα 820 παιχνίδια στην Μπουντεσλίγκα ως προπονητής; Είναι κάτι απλό ή κάτι περισσότερο;

«Πολύ περισσότερο από απλό... Τα νούμερα με κάποιον τρόπο σε κάνουν περήφανο. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει άλλος προπονητής που έχει νικήσει τόσες φορές την Μπάγερν όσες εγώ. Επίσης, ήμουν για 14 χρόνια προπονητής της Βέρντερ».

•Είστε 68 ετών. Δουλεύετε όμως με ζωντάνια 40άρη. Πώς διατηρείστε τόσο καλά;

«Οπωσδήποτε μετράει ο τρόπος ζωής. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήμουν φανατικός αντιαλκοολικός, αλλά εσχάτως πίνω πού και πού ένα ποτήρι καλό κρασί μαζί με το φαγητό. Όλα όμως γίνονται με μέτρο και στόχο. Ακόμα και... τα μαλλιά μου δεν τα έχω βάψει ποτέ στη ζωή μου».

•Δουλεύετε σαν να έχετε τη χαρά της ζωής;

«Για μένα είναι απόλυτη ευχαρίστηση να πίνω έναν καφέ στη Βιέννη και το βράδυ να πηγαίνω στην όπερα».

•Από τη στιγμή που σας αρέσει τόσο πολύ η Βιέννη, να έρθετε στην εθνική Αυστρίας ως διάδοχος του Χίκερσμπεργκερ, που σταματάει του χρόνου.

«Ωραία σκέψη (σ.σ. γελάει). Όχι, στην πραγματικότητα οτιδήποτε μου φέρνει το μέλλον το αφήνω να μου έρθει. Δεν το σχεδιάζω. Το ότι αγαπάω τη Βιέννη είναι σίγουρο, αλλά μου αρέσουν επίσης πολύ η Ρώμη, το Παρίσι και το Λονδίνο».

•Έχετε κάποιο μότο στη ζωή σας; Όχι κάποιο συγκεκριμένο, αλλά μία φράση.

«Άνθρωποι, μη στρεσάρετε τον εαυτό σας. Είμαστε φιλοξενούμενοι στη Γη και αυτό πρέπει να το απολαύσουμε με όλη μας την ηρεμία και να συνδιαλεγόμαστε μεταξύ μας».

•Έχετε πει ότι το οφσάιντ πρέπει να δίνεται μόνο μέχρι τα 16 μέτρα από την εστία και όχι στο μισό γήπεδο, όπως περίπου συμβαίνει στο χόκεϊ.

«Αυτό ήταν πράγματι μία δική μου ιδέα, αλλά από τότε για μένα έχει προκύψει κάτι πιο σημαντικό. Στη σκέψη μου δεν είναι πια τόσο πολύ το οφσάιντ, όσο η τραχύτητα, που επιστρέφει στο ποδόσφαιρο. Όποτε βλέπω αντιδράσεις με τους αγκώνες και άσχημα φάουλ, με πονά πολύ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς ό,τι και αν διακυβεύεται, στο τέλος της ημέρας είναι μόνο ένα παιχνίδι».

•Κατά πόσο είναι εφικτό να επαναλάβετε με την Εθνική Ελλάδας αυτό που καταφέρατε στο Euro 2004;

«Λόγια, λόγια. Πρώτα πρέπει να προκριθούμε. Ακόμα και αν τώρα φαίνεται ότι είμαστε σε πολύ καλή θέση, ακόμα δεν έχουμε προκριθεί».

•Πόσο ειλικρινής είστε;

«Πολύ. Και πάντοτε ήξερα τι πρέπει να κάνω για να είμαι επιτυχημένος. Για παράδειγμα, όταν γνώρισα την Μπεάτε, με την οποία από τον Δεκέμβρη του 1963 είμαι παντρεμένος και είναι το σημαντικότερο που μου έχει συμβεί στη ζωή μου, γνώρισα έναν άλλο κόσμο. Ηρθα από φτωχές συναναστροφές σε καλύτερους κύκλους. Όταν τη νύχτα έπρεπε να πάμε στα μεγάλα πάρτι, ήμουν σπίτι στο κρεβάτι μου, γιατί την άλλη μέρα έπρεπε να πάω στην προπόνηση...».