Οι πρωταγωνιστές του έπους θυμούνται…

Πέντε από τους πρωτεργάτες του άθλου της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Πορτογαλίας, αλλά και ο πρόεδρος της ΕΠΟ Βασίλης Γκαγκάτσης μιλούν στη «SportDay» για τις ημέρες του θριάμβου. Ο αρχιτέκτονας της επιτυχίας, Ότο Ρεχάγκελ, κάνει λόγο για το θρίαμβο του ομαδικού πνεύματος, ενώ ο συνεργάτης του, Γιάννης Τοπαλίδης, ομολογεί πως ακόμη συγκινείται φέρνοντας στο μυαλό του όσα έζησε. Ο αρχηγός και MVP της διοργάνωσης, Θοδωρής Ζαγοράκης, αναφέρει πως όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης για την ανεπανάληπτη επιτυχία, ο Άγγελος Χαριστέας τονίζει πως… «απλώς ήμασταν οι καλύτεροι», ενώ ο Μιχάλης Καψής εύχεται να επαναληφθεί το έπος.

Ότο Ρεχάγκελ: «Ο θρίαμβος του ομαδικού πνεύματος»

«Ήταν μια ιστορική επιτυχία για όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Σε όλο το διάστημα στην ομάδα υπερτερούσε ομαδικό πνεύμα και όλοι οι ποδοσφαιριστές πρόσφεραν τα προσόντα τους για το καλό της ομάδας, για το σύνολο. Έπαιζαν όλοι για έναν και ένας για όλους. Το ομαδικό, το οικογενειακό θα έλεγα, κλίμα έπαιξε τον μεγαλύτερο ρόλο και συντέλεσε τα μέγιστα σε αυτή την πολύ μεγάλη διάκριση. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες αθλητικές επιτυχίες της ζωής μου και εξυπακούεται ότι δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ όσα συνέβησαν στην Πορτογαλία. Όλοι όσοι σχετίζονταν με την ομάδα, από τον πρόεδρο μέχρι τον φροντιστή, απέδωσαν τα μέγιστα ώστε να επιτευχθεί αυτή η σπουδαία διάκριση».

Ζαγοράκης: «Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν»

«Κάθε φορά που έρχεται αυτή η ημερομηνία οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν. Έχω συνδέσει τους πρώτους δύο μήνες του καλοκαιριού με αυτή την επιτυχία και νομίζω ότι αυτό είναι φυσιολογικό. Όποτε φέρνω στο μυαλό μου εκείνες τις εικόνες, εκείνες τις στιγμές, συγκινούμαι αφάνταστα και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν πρόκειται να αλλοιωθεί. Όλοι πρόσφεραν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους και συνετέλεσαν στη μεγάλη επιτυχία. Οι ποδοσφαιριστές, το τεχνικό τιμ, η διοίκηση της ΕΠΟ, άπαντες! Όλοι είχαν το δικό τους μερίδιο στην επιτυχία».

«Οι περισσότεροι μου λένε ότι πρέπει να θυμάμαι πιο πολύ απ' όλα το ματς με τη Γαλλία για τη μονομαχία με τον Λιζαραζού και την κεφαλιά του Χαριστέα στην κατάληξη της φάσης. Γιατί, δηλαδή, να ξεχωρίζω αυτό το παιχνίδι, από τη στιγμή που ακολούθησαν ο ημιτελικός, που ήταν πραγματικό θρίλερ, και ο τελικός; Kάθε ματς είχε τις δικές του συγκινητικές και αγωνιώδεις στιγμές και όλες μού έχουν μείνει χαραγμένες εξίσου έντονα στη μνήμη μου. Αν έβαζα κάποιο συγκεκριμένο στιγμιότυπο σε "πρώτο πλάνο", θα "αδικούσα" κάποια άλλα εξίσου σημαντικά και αλησμόνητα...».

Άγγελος Χαριστέας: «Ήμασταν απλώς οι καλύτεροι»

«Εγώ, όσο περνάει ο καιρός, καταλαβαίνω και συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο το τι καταφέραμε. Είναι δίχως αμφιβολία η μεγαλύτερη κληρονομιά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Συν τοις άλλοις πρέπει να πω ότι αυτό που μου έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μου είναι η απίστευτη υποδοχή την οποία ζήσαμε με την επιστροφή από την Πορτογαλία. Ήταν κάτι το φανταστικό».

«Πέρασαν τρία χρόνια από τότε και, όποτε τα σκέφτομαι, καταλήγω με όλο και μεγαλύτερη σιγουριά στο εξής συμπέρασμα: ήμασταν απλώς οι καλύτεροι και γι' αυτό το πήραμε. Η κορυφαία ομάδα σε εκείνη τη διοργάνωση. Θεωρώ, δηλαδή, ότι αξίζαμε πλήρως να κατακτήσουμε το κύπελλο και εν τέλει δικαίως το πετύχαμε. Χρόνο με τον χρόνο συνειδητοποιείς όλο και περισσότερο το τι έχεις καταφέρει και αυτό το γεγονός δεν μπορεί παρά να σε κάνει ιδιαίτερα ευτυχή».

Μιχάλης Καψής: «Μακάρι να επαναληφθεί»

«Ήταν η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα μου. Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τις μέρες της Πορτογαλίας. Μακάρι να επαναληφθεί κάποτε αυτή η τεράστια επιτυχία, αν και δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι εύκολο να συμβεί κάτι τέτοιο. Εύχομαι, πάντως, και στις επόμενες φουρνιές να ζήσουν κάτι ανάλογο. Για να είμαι ειλικρινής, χρωστάω πολλά σε αυτή την επιτυχία. Χάρη σ' εκείνη μπόρεσα να κάνω καλά λεφτά και συν τοις άλλοις έτσι έγινε γνωστό διεθνώς το όνομά μου. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο συγκεκριμένο στιγμιότυπο, γιατί είναι πάρα πολλά που έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη μου. Βέβαια, όσο βρίσκεσαι στην ενεργό δράση δεν πρέπει να σκέφτεσαι συνέχεια τα παλιά, αλλά να κοιτάς πρώτιστα το παρόν και το μέλλον. Εγώ έχω άλλον ένα χρόνο μπροστά μου, θέλω να παίξω με την Εθνική ομάδα στα τελικά του Euro 2008 και αμέσως μετά πιθανότατα θα αποχωρήσω από την ενεργό δράση, τόσο σε εθνικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο».

Γιάννης Τοπαλίδης: «Ακόμα αισθάνομαι συγκίνηση»

«Ήταν το αποκορύφωμα της ποδοσφαιρικής μου ζωής. Στιγμές που ακόμα και τώρα σκέφτομαι πολύ συχνά. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου και είμαι πολύ ευτυχισμένος που το έζησα. Όποτε φέρνω στο μυαλό μου αυτές τις στιγμές, με συγκινούν αφάνταστα. Ευχαριστώ όλα τα παιδιά και γενικότερα όλους όσοι μετείχαν σε αυτή την προσπάθεια, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε διοικητικό επίπεδο. Όλοι είχαν συμβολή σε αυτή την τεράστια επιτυχία. Μου έχει μείνει χαραγμένη η φάση του γκολ του Δέλλα στον ημιτελικό με τους Τσέχους. Με το που μπήκε το γκολ και έγιναν οι πανηγυρισμοί, γύρισα και είπα στον Ρεχάγκελ: "Κόουτς, τελείωσε, είμαστε στον τελικό". Εκείνος μου είπε "όχι, ακόμα δεν τελείωσε". Κοίταξα, όμως, το ρολόι και κατάλαβα ότι το πολύ-πολύ να προλάβαιναν να κάνουν σέντρα. Τίποτα παραπάνω. Και πράγματι, το ματς είχε τελειώσει. Είχαμε περάσει στον τελικό. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν ήταν silver goal. Ήταν golden goal...».

Βασίλης Γκαγκάτσης: «Ιστορικό σημείο αναφοράς»

«Δεν θα ξεχάσω τις κουβέντες που μου είπαν ο Μπλάτερ και ο Πλατινί. Ο Μπλάτερ μου είπε: "Σκεφθείτε ότι η Αγγλία δεν έχει καταφέρει ποτέ αυτό που πετύχατε και μπορείτε να συνειδητοποιήσετε τι καταφέρατε". Ο Πλατινί μου ανέφερε: "Δώσατε σε όλους τους "μικρούς" αυτού του κόσμου το δικαίωμα στην ελπίδα. Τους κάνατε να πιστέψουν ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο". Αμφότεροι είχαν απόλυτο δίκιο».

«Η 4η Ιουλίου 2004, οπότε η Εθνική ομάδα κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, είναι ένα ιστορικό σημείο αναφοράς. Ό,τι συνέβη εκείνη την ημέρα στη Λισαβόνα, ενώπιον χιλιάδων θεατών και εκατομμυρίων τηλεθεατών, προσέλαβε μεγαλύτερη διάσταση από μια αθλητική επιτυχία, έβγαλε στους δρόμους όλους τους Έλληνες. Οι αναμνήσεις μας από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004 είναι το ίδιο έντονες τρία χρόνια μετά το σημαντικότερο επίτευγμα του ελληνικού αθλητισμού και θα μας συντροφεύουν για πάντα. Η προ τριετίας επιτυχία, πάντως, για την Ομοσπονδία δεν αποτελεί απλώς μια ανάμνηση. Είναι το εφαλτήριό μας για να συνεχίσουμε να δουλεύουμε και να συνεργαζόμαστε για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου».