Προτίμησαν τη μη ήττα από τη νίκη (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Είτε έγινε αυτό το ντέρμπι είτε όχι, ένα και το αυτό. Κανείς δεν θα το θυμάται σε λίγο καιρό. Σε μερικά χρόνια πολλοί θα δυσκολεύονται να θυμηθούν οποιαδήποτε λεπτομέρεια σχετικά με αυτό το παιχνίδι. Πριν γίνει οποιαδήποτε κριτική, καλό είναι να παρακαλέσουμε τη Super League να μην επιτρέψει να ξαναγίνει τέτοιο πράγμα, να μην ξανατύχει τέτοιο ματς σε πρεμιέρα. Ενιωσα ότι έχασα 90 λεπτά από τη ζωή μου. Κι αυτό γιατί οι δύο ομάδες ήθελαν, έδειξαν διάθεση, αλλά δεν μπορούσαν. Χωρίς επίσημα παιχνίδια στα πόδια τους, ένας τέτοιος «τελικός» ήταν εντελώς αχρείαστος για δύο εντελώς ανέτοιμες και εκτός ρυθμού ομάδες. Με την πίεση από τον κόσμο να είναι αφόρητη, οι δύο προπονητές προτίμησαν τη μη ήττα, παρά να παίξουν την πιθανότητα να κερδίσουν. Το καλό για Λεμονή και Πεσέιρο είναι ότι την επόμενη μέρα κανείς δεν έχει να διαχειριστεί κρίση. Κι αυτό μάλλον τους προκάλεσε έναν αναστεναγμό ανακούφισης.

Αν θέλουμε να το πάμε αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος στο πρώτο ημίχρονο, συνολικά είχε τις δύο μεγαλύτερες ευκαιρίες με Λούα Λούα και Τοροσίδη, ο Παναθηναϊκός ήταν πιο κινητικός στην επανάληψη, μέχρι να κουραστεί ο Καραγκούνης, ο οποίος όσο ήταν φρέσκος αποδείκνυε πόσο σημαντική είναι η επιστροφή του στους «πράσινους». Από την άλλη, η ατομική ποιότητα του «μπαρουτοκαπνισμένου» σε τέτοια ντέρμπι Γκαλέτι και η ανασταλτική δουλειά του Λεντέσμα αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας στους «ερυθρόλευκους». Τώρα, γιατί άργησε να μπει ο Ν'Ντογέ, γιατί ο Λεμονής έβγαλε τον Κοβάσεβιτς, είναι περισσότερο για να 'χουμε να συζητάμε. Σε τελική ανάλυση, δικαιώθηκε αυτός που είπε ότι «δεν μπορείς να κερδίσεις ένα πρωτάθλημα από την πρώτη αγωνιστική, αλλά μπορείς κάλλιστα να το χάσεις». Αυτό έπαθε πρόπερσι ο Παναθηναϊκός, που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ το σοκ από την ήττα στην πρεμιέρα από τους «ερυθρόλευκους». Εξάλλου, μόνο η ΑΕΚ (1989-1992) ξεκίνησε με ήττα στην πρεμιέρα και μετά κατέκτησε τον τίτλο.