Αλέξανδρος Γούνας στο Sport-fm.gr: «Όταν αποσυρθώ, θέλω να ξέρω πως ήμουν ο καλύτερος που μπορούσα»

Ο ταλαντούχος πολίστας της Εθνικής oμάδας Άλεξανδρος Γούνας άνοιξε την καρδιά του στο sport-fm.gr και μίλησε για τις επιτυχίες της Ελλάδας στην υδατοσφαίριση, τις θυσίες που πρέπει να κάνει ένας νέος για να καταφέρει νια διακριθεί, την αντιμετώπιση των υδάτινων σπορ από την Πολιτεία, το ξεκίνημα του, αλλά και τους στόχους του για το μέλλον.

Συνέντευξη στους: Νικολέττα Γκαρέτσου και Δημοσθένη Καραμούζα

Πώς μπήκε το υγρό στοιχείο στη ζωή σου;

Μπήκε όταν ήμουν 10 χρονών. Είχα κάνει μέχρι τότε πολλές απόπειρες με διάφορα αθλήματα. Ξεκίνησα με καράτε, τένις και ποδόσφαιρο, αλλά η μητέρα μου δεν ήθελε να παίξω μπάλα και έτσι με έγραψε στο πόλο. Βέβαια ήταν και ο πατέρας μου αθλητής toy πόλο, είχε πάει μάλιστα σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες. Άρχισα δοκιμαστικά προπόνηση με τον Γιαννουρή στη Βουλιαγμένη, ο οποίος με προέτρεψε να ξαναπάω. Έτσι κάπως ξεκίνησαν όλα από τότε μέχρι και σήμερα.

Πόσο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι ο Ναυτικός Όμιλος Βουλιαγμένης ήταν κοντά στο σπίτι σου;

Πάρα πολύ σημαντικό. Η Βουλιαγμένη είναι μια ομάδα που έχει αναδείξει πολλά ταλέντα στο χώρο της υδατοσφαίρισης. Επίσης το κλίμα και οι υποδομές είναι πολύ καλές και σε εμπνέουν. Τα καλοκαίρια η θάλασσα και το κολυμβητήριο ήταν το ιδανικό για ένα νέο να περνάει τις μέρες του εκεί. Θυμάμαι όταν έκλειναν τα σχολεία για διακοπές, πήγαινα από το πρωί και έφευγα τις νύχτες.

Τι βρήκες στο πόλο που δεν βρήκες στα άλλα σπορ που δοκίμασες;

Αρχικά, το νερό. Μου άρεσε πολύ η επαφή μου με την πισίνα. Το γεγονός ότι υπήρχε και η μπάλα έκανε το πράγμα όλο και πιο ενδιαφέρον. Δεν θα κρύψω ότι η σωματική επαφή και το ότι είναι ένα σκληρό σπορ με τράβηξε. Τέλος θα πω ότι και η ομαδικότητα είναι ένα στοιχείο που έπαιξε ρόλο για εμένα, δεν θα με φανταζόμουν σε ατομικό άθλημα.

Πόσο εύκολο είναι ένα μικρό παιδί να έχει διπλές και τριπλές προπονήσεις;

Δεν είναι καθόλου εύκολο. Παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες για το αν θα τα καταφέρει και δεν θα τα παρατήσει. Καταρχήν χρειάζεται θέληση, να βλέπεις το πόλο σαν διασκέδαση και όχι σαν αγγαρεία, γιατί σε τέτοια ηλικία δεν πρέπει να το κοιτάς σαν καταναγκαστικό έργο. Το δεύτερο και πολύ σημαντικό είναι οι γονείς, κατά πόσο θα βοηθήσουν, θα στηρίξουν και στα δύσκολα θα δώσουν κίνητρο στον αθλητή να συνεχίσει. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια, να μην αφήσει το σχολείο και τα μαθήματα.

Είναι αλήθεια ότι στο πόλο, κάτω από το νερό τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα;

Φυσικά! Κάτω από το νερό υπάρχει διαρκής πάλη, χτυπήματα που ο διαιτητής δεν μπορεί να τα διακρίνει. Για τον λόγο αυτό κάποιοι παίκτες γίνονται αρκετά βίαιοι.


Ο ανταγωνισμός βοηθάει έναν αθλητή να φτάσει ψηλά;

Χωρίς αμφιβολία! Ο ανταγωνισμός ανεβάζει το επίπεδο στα ύψη και βοηθάει ένα παιδί που έχει βλέψεις να φτάσει ψηλά. Αν συνέχεια ανταγωνίζεσαι ανώτερους, τότε και εσύ θα γίνεις καλύτερος στο τέλος.

Πώς άλλαξε η ζωή όταν άρχισες να ασχολείσαι με τον πρωταθλητισμό στο πόλο, αρχικά ερασιτεχνικά και αργότερα επαγγελματικά;

Αρκετά! Άρχισα πρωινές προπονήσεις πριν από το σχολείο και τα απογεύματα δεύτερη προπόνηση. Τα Σαββατοκύριακα ξεκίνησα να παίζω αγώνες, αλλά έπρεπε να αναπληρώνω και το διάβασμα που δεν προλάβαινα μέσα στην εβδομάδα. Υπήρχε κούραση, όμως ήξερα πως για να πάρω πίσω κάτι, κάποια στιγμή έπρεπε να δώσω πολλά. Όταν πια άρχισα να παίζω στους άντρες, ήταν λίγο πιο εύκολα, διότι ρυθμίζω το πρόγραμμα ανάλογα με τις απαιτήσεις τις καθημερινότητας.

Θυσίες έκανες;

Έκανα πολλές. Στα σχολικά χρόνια έχανα τις πενταήμερες εκδρομές, γιατί πάντα είχα προπόνηση. Αργότερα δεν μπορούσα να ακολουθήσω στις εξόδους της παρέας. Έχω στερηθεί πολλά, αλλά αν με ρωτούσε κάποιος αν θα το έκανα ξανά, θα έλεγα με κλειστά μάτια ναι, γιατί αυτά που έχω πάρει από τον πρωταθλητισμό δεν αναπληρώνονται με τίποτα.


Το κράτος κατά πόσο βοηθάει τα αθλήματα πισίνας και συγκεκριμένα την υδατοσφαίριση;

Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια τα πράγματα είναι δύσκολα ειδικά από άποψη υποδομών. Το ένα κολυμβητήριο κλείνει μετά το άλλο. Πρέπει η Πολιτεία να καταλάβει ότι πρέπει να επενδύσει στον αθλητισμό, γιατί έτσι βοηθάει τους νέους να αναπτυχθούν και προφανώς να αποφύγουν «κακοτοπιές».

Είναι πιο εύκολη η διάκριση για ένα παιδί που ασχολείται με το πόλο, ή για έναν αθλητή που κάνει ποδόσφαιρο ή ένα από τα μεγάλα αθλήματα;

Δεν μπορώ να πω ότι είναι πιο εύκολο. Ίσως ο ανταγωνισμός είναι μικρότερος, αλλά αυτό δεν κάνει το άθλημα πιο εύκολο. Πιστεύω ότι όλα είναι θέμα θέλησης και συγκυριών.

Σε τι επίπεδο βρίσκεται η Εθνική Ανδρών;

Το επίπεδο είναι αρκετά καλό. Βγήκαμε τρίτοι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Καζάν το 2015, τέταρτοι στο Ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου, ενώ κατακτήσαμε την έκτη θέση στους Ολυμπιακούς, που για μας ήταν πισωγύρισμα, αλλά δεν ξεχνάω ότι είναι η δεύτερη καλύτερη διάκριση για το ελληνικό πόλο. Κάθε διοργάνωση έχει διαφορετικές απαιτήσεις. Οι στόχοι μας πλέον είναι υψηλοί και θέλουμε βήμα βήμα να χτίσουμε το δρόμο για την κορυφή.

Πώς ήταν η ζωή στην Ιταλία; Πώς αντιμετωπίζουν το πόλο εκεί σε σχέση με την Ελλάδα;

Τρομερή εμπειρία που θα ήθελα να την ξαναζήσω. Οι υποδομές είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Σαν επίπεδο αθλητών όμως δεν διαφέρουν τα πράγματα σε σχέση με την Ελλάδα. Στην Ιταλία έχουν απλά πολύ καλό μάρκετινγκ, κάτι στο οποίο είμαστε πίσω.