Αν δεν νικήσουμε, μην κάνουμε καν κουβέντα...

Hμουν ακόμη αμούστακο παιδί σ' αυτή τη δουλειά, όταν άκουσα για πρώτη φορά τη ρήση από το στόμα του αείμνηστου Αλκέτα Παναγούλια, ότι υπάρχουν παιχνίδια στο ποδόσφαιρο που είναι αυτονόητο πως οφείλεις να τα κερδίσεις, αλλά δεν έχει καμία σημασία όταν συμβαίνει, αντίθετα με το όταν αποτύχεις, γιατί τότε πέφτουν όλοι να σε φάνε!

Ο Αλκέτας το έλεγε για το ματς στο Λουξεμβούργο, τον Οκτώβριο του 1982 όταν η Εθνική μας ξεκινούσε τον όμιλο που οδηγούσε στο Euro του 1984 και τελικά νίκησε 2-0, αλλά με κάκιστη απόδοση και αφού ο Νίκος Σαργάνης έκανε μία από τις κορυφαίες αποκρούσεις της καριέρας του στο 0-0.

Αυτά τα ματς όπως το αποψινό στο Λιχτενστάιν είναι ο ορισμός της πεπονόφλουδας. Μία μετριότατη εθνική ομάδα, ενός κρατιδίου μόλις 160 τετραγωνικών χιλιομέτρων που βγάζει καλούς σκιέρ αλλά φυσικά η σχέση του με το ποδόσφαιρο είναι επιδερμική, δεν μπορεί να αποτελεί απειλή για εμάς.

Προσοχή όμως, η ίδια ομάδα που διαλύθηκε με 8-1 εδώ στο Βαντούζ από τη Βοσνία έχασε με πάρα πολλή δυσκολία με 3-2 από την Κροατία πρόσφατα με γκολ του Εντουάρντο στο 86'. Η Πορτογαλία που τους υποτίμησε το 2004 είδε το εύκολο υπέρ της 2-0 να γίνεται 2-2.

Η Ιρλανδία του Τζάκι Τσάρλτον, στα ντουζένια της το 1995, έχασε μία σίγουρη πρόκριση στο Euro της Αγγλίας, επειδή έμεινε στο 0-0 στο Βαντούζ σε ένα ματς που της αρκούσε νίκη με μισό γκολ.

Η Εθνική μας μία φορά επισκέφτηκε το γήπεδο που θα γίνει απόψε το ματς, το «Ράιν Παρκ» σε μία βροχερή νύχτα τον Ιούνιο του 2004 λίγο πριν αρχίσει το ταξίδι στο όνειρο στην Πορτογαλία.

Είχαμε νικήσει με 2-0 με τέρματα του Βρύζα και του Χαριστέα και υπήρχε γκρίνια! Το ότι οι αντίπαλοι μας κλοτσούσαν ασταμάτητα και οι παίκτες μας λογικά είχαν το μυαλό τους στο Euro που ξεκινούσε. Παρ' όλα αυτά ήταν μία υπενθύμιση σε όλους πως δεν υπάρχει ματς πια στο σύγχρονο ποδόσφαιρο που το έχεις κερδίσει πριν καν αρχίσει!

Αν σου πάνε καλά τα πράγματα και προηγηθείς νωρίς, τότε όλα παίρνουν τον δρόμο τους. Ομως πάντα υπάρχει η περίπτωση κάτι να αρχίσει στραβά και τότε θέλει πολλή ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση. Εννοείται πως τέτοια ματς όταν γίνεται η κλήρωση τα υπολογίζεις ως δεδομένους τρεις πόντους και φυσικά είναι αυτοκτονία να μη συμβεί.

Οποιος όμως υποτίμησε αυτού του είδους τους αντιπάλους το πλήρωσε ακριβά και δεν υπάρχει περιθώριο για την παραμικρή γκέλα από εδώ και μπρος, έστω κι αν απέναντί μας έχουμε εθνική ομάδα που είναι η μοναδική στον κόσμο που έχει χάσει από το Σαν Μαρίνο.

Στη χώρα λοιπόν με το μικρότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρώπη (μόλις 1,5%) και με το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα, η Εθνική μας ομάδα οφείλει και να νικήσει, και να κάνει μία απέλπιδα προσπάθεια μήπως και πετύχει αρκετά γκολ που μπορεί υπό συνθήκες να αλλάξουν τη ροή του ομίλου.

Φυσικά οι Βόσνιοι έχουν πάντα το πλεονέκτημα, αφού η διαφορά των τερμάτων τους είναι τεράστια, αλλά επειδή ποδόσφαιρο είναι και μία ήττα μπορεί να κάνουν (πιο πιθανό σενάριο από δύο ισοπαλίες) καλό είναι να εξαντλήσουμε τις δικές μας ελπίδες.

Ο,τι και να γίνει πάντως, η νίκη είναι μονόδρομος και θα είναι έκπληξη πρώτου μεγέθους αν δεν έρθει. Αν δηλαδή δεν μπορέσουμε να νικήσουμε το Λιχτενστάιν, τότε ας μην κάνουμε κουβέντα για πρόκριση! Η εικόνα της ομάδας όμως θα είναι καθοριστική για το επόμενο ματς της Τρίτης με τους πάντα επικίνδυνους Λετονούς στο Νέο Φάληρο.