Βίλνιους, Βαντούζ... good news!

Από εκείνα τα «κολλητά» ματς με το Λουξεμβούργο (0-3) και τη Λετονία (0-2) τον Σεπτέμβριο του 2008. Κοινώς, ζυμωμένη η ομάδα με το άγχος. Ομως, η ευκολία μίας νίκης δεν επιβραβεύεται με περισσότερους βαθμούς. Οπότε, το χθεσινό «διπλό» στο Βίλνιους έχει την αξία του.

Μόνο που αν βάζεις πολλά γκολ, μπορεί να είσαι... Βοσνία, η οποία μετά το επιβλητικό 0-5 στη Λετονία, έφτασε τον συντελεστή της στο 23-3. Απλησίαστη, λοιπόν, έτσι και η ζωή φέρει την Εθνική ισόβαθμή της. Αλλά, ας έρθει το φθινόπωρο να δούμε τι πιθανότητες υπάρχουν για να «γκελάρουν»οι Βόσνιοι, που πάντως φαίνεται ότι δύσκολα να χύσουν την καρδάρα, και βλέπουμε αν φτάσουμε ποτέ στο σημείο να συζητάμε για συντελεστές. Είχε, πάντως, καλά νέα η χθεσινή βραδιά από τους αντιπάλους του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Ηρθαν από τη Βαντούζ, την πρωτεύουσα του μικρούτσικου ως κρατική οντότητα και ποδοσφαιρικής δύναμης Λιχτενστάιν. Το 0-0 των Σλοβάκων τούς φέρνει εμφανώς σε απόσταση από τη δεύτερη θέση. Που πάει να πει ότι τουλάχιστον αυτή τη θέση η ελληνική ομάδα την έχει στο χέρι, με βάση και το πρόγραμμα που την περιμένει.

Οπως ήδη έχετε διαπιστώσει, η αγωνιστική εικόνα της ελληνικής ομάδας στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας δεν μπήκε στο κέντρο του κάδρου. Συνειδητά. Αφενός στην τρέχουσα φάση μεγαλύτερη σημασία έχουν οι πόντοι και τι προσθέτει η Εθνική στην αλυσίδα των επιτυχιών που έφτιαξε την τελευταία δεκαετία, από εκείνο το ματς στο «Ρομαρέδα» της Σαραγόσα, με το γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου επί των Ισπανών, που σηματοδότησε την αλλαγή επιπέδου της Ελλάδας. Αφετέρου η εμφάνιση της Ελλάδα στο Βίλνιους δεν ευχαρίστησε κανέναν. Αναμφίβολα υπήρξαν κάποια πρόσωπα που ξεχώρισαν, όμως ως ομάδας...κρύα πράγματα.

Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος ήταν, ασφαλώς, ο κορυφαίος. Οχι μόνο για το γκολ που σημείωσε, αλλά για τον γενικότερο μόχθο του. Γύρισε πάρα πολλές φορές πίσω για να ντουμπλάρει στα μαρκαρίσματα τον Τοροσίδη και τον Τζαβέλλα. Επίσης, θετικό πρόσημο μπαίνει στην απόδοσή των δύο στόπερ. Κυρίως ο Μανωλάς είχε ορισμένες ταχύτατες επεμβάσεις, που πρόλαβαν επικίνδυνες καταστάσεις.

Στην αντίπερα όχθη, ο καλύτερος Λιθουανός ήταν ο Πάνκα. Πολύ τρέξιμο, πολλή δουλειά. Σε μία ομάδα, πάντως, χωρίς προσωπικότητα, η οποία βρέθηκε νωρίς στο καναβάτσο και στην πραγματικότητα ποτέ δεν κατάφερε να βρει την απαιτούμενη ευστάθεια, τουλάχιστον τέτοια που θα τρομάξει τον Ορέστη Καρνέζη. Νομίζω ότι αρκούν αυτά για ένα τέτοιο ματς. Ραντεβού τον Σεπτέμβριο, με νέα «έργα», ελπίζω καλύτερα...