Ένας μεγάλος που θα έπρεπε να αναγνωρίζεται περισσότερο!

Αν ο Μίκαελ Λάουντρουπ ήταν Αργεντινος ή Βραζιλιάνος και λίγο πιο αλάνι απ' όσο έδειχνε, θα έμπαινε σε καθε λιστα με τους κορυφαίους όλων των εποχών. Στην Ισπανία τουλάχιστον το ξέρουν καλά αυτό.

Έπαιζε αδιαπραγμάτευτα θαυμάσια μπάλα. Ήταν ο μεγαλύτερος Δανός ποδοσφαιριστής της ιστορίας και δεδομένα ένα πολύ μεγάλο ποδοσφαιρικό κεφάλαιο των ημερών. 25 ολόκληρα χρόνια μετά το κατέβασμά του από τη σκηνή, ο Μίκαελ Λάουντρουπ δεν αναγνωρίζεται στο βαθμό που θα έπρεπε.

Παίκτης που από το κέντρο και μπροστά εκπλήρωνε άνετα και ποιτικά κάθε ρόλο, έκανε καριέρα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης, αφού κατάλαβε πως η Ιταλία (Λάτσιο και Γιουβέντους) δεν του ταίριαξε.

Μοιάζει παράδοξο για τον «βασιλιά» του δανέζικου ποδοσφαίρου το ότι απουσίαζε από το θρίαμβο της χώρας του στο EURO του 1992. Είχε προηγηθεί η οικειοθελής αποχώρησή του από την Εθνική Δανίας και ακολούθως η άρνηση του να διακόψει τις διακοπές του για να πάει για μπάλα στα σουηδικά γήπεδα.

Κατέλαβε πολύ σημαντικό χώρο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και στην μόλις 17ετή επαγγελματική του καριέρα, κατάφερε να συστηθεί καλά σε όσους αντιλαμβάνονταν το παιχνίδι τη δεκαετία του ‘80 και του ‘90.

Έλαβε την αναγνώριση από πολύ μεγάλους παίκτες, όπως ο Στόιτσκοφ, ο Ρομάριο ή ο Φίγκο και αγαπήθηκε και σε Μαδρίτη και σε Βαρκελώνη για όσα έκανε.

Όπως και να το κάνουμε, η φινέτσα, η τεχνική του κατάρτιση και η επαφή του με τη μπάλα, αποτελούσαν στοιχεία αδιαπραγμάτευτα.

Όσοι δεν είδαν τον παίκτη αυτό σε δράση, αξίζει να ακούσουν το νέο επεισόδιο El Sombrero στο Spotify της Stoiximan, όπου ο Γιάννης Τσαούσης και ο Κώστας Βαϊμάκης αποδίδουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, σε έναν ποδοσφαιριστή που θα έπρεπε να έχει αναγνωριστεί ως πολύ πιο σπουδαίος από το κοινό, επειδή αντικειμενικά, τέτοιος υπήρξε.