Ευκαιρία να γράψει ιστορία η Σίτι αλλά και τελευταία ελπίδα για τον Σάρι (vids)

Ένα απόγευμα του Μάρτη του 1972 η ελληνική τηλεόραση που μετρούσε τότε έξι χρόνια ζωής, συνδέθηκε με το Γουέμπλει, εκεί όπου η Στόουκ του αείμνηστου Γκόρντον Μπανκς έπαιζε με την Τσέλσι του Πίτερ Όσγκουντ. Ο τελικός του Λιγκ Καπ έμπαινε στη ζωή μας και το έχω ξαναπεί πως για αρκετά χρόνια ένα Σαββατιάτικο απόγευμα το χαλαλίζαμε πάντα για αυτόν τον αγώνα. Αλλά τότε δεν έδειχνε η τηλεόραση είκοσι ματς τη μέρα αλλά τόσα όλο τον χρόνο!

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Το Λιγκ Καπ μπορεί να πέρασε τη φάση της πλήρους απαξίωσης για κάποια χρόνια κυρίως στη δεκαετία του '90 και κάποια χρόνια στο νέο millennium, ωστόσο, επέστρεψε δυναμικά και ήταν ο Ζοσέ Μουρίνιο ένας βασικός λόγος που το παρεξηγημένο τρόπαιο πήρε και πάλι τα πάνω του. Από την πρώτη μέρα που πήγε στο Νησί με την Τσέλσι και έπειτα όταν με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πήρε το τρόπαιο το 2017, έδειξε πάντα μεγάλο σεβασμό στη διοργάνωση!

Σε αυτή τη διαδρομή των 47 χρόνων από την πρώτη φορά που στην Ελλάδα είδαμε τον τελικό του Λιγκ Λαπ, πρέπει να χωρίσουμε τις εποχές σε προ της Πρέμιερ Λιγκ δηλαδή πριν το 1992, όταν όλοι ήθελαν να πάρουν το Κύπελλο για να βγουν Ευρώπη και μετά όταν η αδιαφορία άρχισε να επικρατεί.

Μέχρι λοιπόν το 1992 είχαμε αδιάφορα ματς (Τότεναμ-Νόριτς 1-0 το '73, Άστον Βίλα – Νόριτς 1-0 το '75, Λίβερπουλ - Έβερτον 0-0 το '84, Νόριτς - Σαντερλαντ 1-0 το '85, Σέφιλντ Γουένσντει-Μαν.Γιουνάιτεντ 1-0 το 1991 και Γιουνάιτεντ – Νότιγχαμ 1-0 το 1992), μέτρια ματς (Γούλβς- Μάντσεστερ Σίτι 2-1 το '74, Άστον Βίλα - Έβερτον 0-0 το '77, Όξφορντ- ΚΠΡ 3-0 το '86 και Νότιγχαμ – Όλνταμ 1-0 το 1990) αλλά και συγκλονιστικές κόντρες, όπως το 2-1 της Σίτι επί της Νιουκαστλ με ένα ονειρώδες ψαλίδι του Ντένις Τιουαρτ το '76 ή το 3-1 της Λίβερπουλ επί της Τότεναμ με τα δυο γκολ του (πιτσιρικά τότε) Ρόνι Γουίλαν το '82.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο england365.gr