Η δεύτερη… ταινία της εθνικής ομάδας της Γιουγκοσλαβίας.
Οι πρωταγωνιστές ίδιοι, το σενάριο επίσης και έτσι… οι θεατές είδαν να παίζεται στην Ισπανία το έργο που παίχτηκε δύο χρόνια νωρίτερα στην Ελλάδα. Μετά, λοιπόν, την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ στην Αθήνα, το καλοκαίρι του 1997 οι «πλάβι» διατήρησαν τα σκήπτρα τους, κατακτώντας το τρόπαιο back-to-back στα γήπεδα της Βαρκελώνης.
Στην Ισπανία, το ζευγάρι του τελικού της Αθήνας συναντήθηκε στα προημιτελικά, με τη Γιουγκοσλαβία να προσπερνά το εμπόδιο της Λιθουανίας, επικρατώντας 75-60. Πρωταγωνιστής των «πλάβι» ήταν ο Πέντραγκ Ντανίλοβιτς με 21 πόντους. Επόμενος αντίπαλος στους «4» ήταν η Ελλάδα. Η «επίσημη αγαπημένη» προέβαλε την αντίστασή της, αλλά στο τέλος λύγισε και έτσι οι Γιουγκοσλάβοι νίκησαν 88-80 και πήραν το εισιτήριο για τον τελικό.
Στο παιχνίδι που έκρινε τον τίτλο, οι «πλάβι» βρήκαν μπροστά τους την Ιταλία. Μέσα από την εξαιρετική τους άμυνα, οι γείτονες είχαν τον πλήρη έλεγχο του τελικού με τους Μποντιρόγκα και Ρέμπρατσα να αναλαμβάνουν επιθετικά και μαζί με τον Τζόρτζεβιτς να φτάνουν στη νίκη με 61-49 και να σηκώνουν ξανά την κούπα. Αυτή τη φορά, δεν χρειάστηκαν… όργια στον τελικό από τον «Σάλε», ωστόσο εκείνος αναδείχθηκε MVP της διοργάνωσης.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, αρκέστηκε ξανά στην τέταρτη θέση, αφού ηττήθηκε στον μικρό τελικό από τη Ρωσία, με το βαρύ 97-77.
Μάλιστα, έντονο ήταν το… πλάβι χρώμα και στην κορυφαία πεντάδα του τουρνουά, καθώς σ’ αυτή συμπεριλήφθηκαν οι Τζόρτζεβιτς, Ρέμπρατσα και Μποντιρόγκα και τη συμπλήρωσαν ο Πολωνός Τόμτσικ και ο Ρώσος Μιχαΐλοφ. Όσον αφορά στον κορυφαίο σκόρερ εκείνου του Ευρωμπάσκετ ήταν ο «γνωστός» μας Ισραηλινός Όντεντ Κάτας, ο οποίος πέτυχε συνολικά στο τουρνουά 176 πόντους, δηλαδή 22π.κατά μέσο όρο.
