Με την ομάδα να μη βλέπει φως στο τούνελ και τον Πορτογάλο τεχνικό να είναι δεμένος στα σχοινιά, αφού δεν έχει μάθει να αποχωρεί με σκυμμένο το κεφάλι, στο Ολντ Τράφορντ πλανάται ένα μελανό σημείο, στο οποίο ίσως και να οφείλεται η πτώση του.
Τι άλλαξε για τον Ζοσέ, αναγκάζοντάς τον να τραβήξει κουπί μόνος του, για πρώτη φορά στην καριέρα του, κλονίζοντάς του τον κόσμο;
Ο Special One είχε το δικό του νούμερο ένα, τον άνθρωπο που εκθείαζε την πρώτη μέρα που ανέλαβε το δύσκολο τιμόνι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. «Αν χρειαστεί μια μέρα να μιλήσω για μαθητές, ο πραγματικός ένας είναι αυτός που είναι μαζί μου από το 2000» και ο λόγος ήταν για τον Ρούι Φαρία, τον έμπιστο βοηθό του, το δεξί του χέρι, το μοναδικό άτομο που μπορεί να τον συνετίσει αλλά και να τον ταρακουνήσει.
Ο Φαρία, για αδιευκρίνιστους ακόμη λόγους, το καλοκαίρι αποφάσισε να λύσει το γόρδιο δεσμό που τους ένωνε. Ο άνθρωπος που επί 18 ολόκληρα χρόνια βρισκόταν στο πλευρό του, σκεφτόταν γι’αυτόν, μαζί με αυτόν, δε θα τον συντρόφευε τη νέα αγωνιστική περίοδο. Σαν τη στιγμή του απογαλακτισμού να είχε φτάσει, με τις απόψεις για τη φυγή του να δίνουν και να παίρνουν, χωρίς ωστόσο επιβεβαιώνεται τίποτα.
Το πλήγμα για τον Πορτογάλο, κατά πως φαίνεται τεράστιο, αφού μαζί είχαν ξεκινήσει να γράφουν το δρόμο των επιτυχιών, ο ένας στο πλευρό του άλλου. Φέρνοντας στην επιφάνεια την Πόρτο το 2003, κατακτώντας τα πάντα με την Ίντερ το 2010, επαναφέροντας στην κορυφή τη Ρεάλ Μαδρίτης σπάζοντας την κυριαρχία της ισχυρής Μπαρτσελόνα του Πεπ, γεύτηκαν και την αίγλη της Πρέμιερ με την Τσέλσι. Τα πράγματα όμως μοιάζουν να έχουν αλλάξει, με το σκοτεινό πρόσωπο του 55χρονου τεχνικού να μην έχει πλέον ακτίδα φωτός, όντας απελπιστικά απόμακρος και νευρικός.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο england365.gr