Εδώ και αρκετές ημέρες, συνέχεια πέφτουμε πάνω σε ειδήσεις, προαναγγελίες και αποτελέσματα για το ποδόσφαιρο γυναικών, σε εθνικό επίπεδο.
Το λαοφιλέστερο άθλημα του πλανήτη κερδίζει, αργά μεν αλλά σταθερά τα τελευταία χρόνια, τον «χώρο» και τη δημοσιότητα που του αναλογεί και στο λιγότερο δημοφιλές για τον γυναικείο πληθυσμό κομμάτι.
Τόσο σε διεθνές επίπεδο, άλλωστε όπως μπορεί να έχετε διαπιστώσει και εσείς αυτές τις ημέρες διεξάγεται το Euro 2025, όσο και σε εγχώριο, με την ανάδειξη των ΑΕΚ και Παναθηναϊκού σε ανταγωνιστές του ΠΑΟΚ, που κυριαρχούσε τα τελευταία… πολλά χρόνια!
Παράλληλα, η σύνδεση του αθλήματος ανάμεσα και στα δύο φύλλα αποτελούν στόχευση και προαπαιτούμενο για την ίδια την UEFA, αλλά και την FIFA.
Σε κάθε περίπτωση, οι δύο ομοσπονδίες κάνουν ό,τι μπορούν για να προβάλλουν και ταυτόχρονα να βοηθήσουν το ποδόσφαιρο γυναικών, προκειμένου να μην χρειάζεται τη «βοήθεια» των ανδρών για να αναδειχτεί.
Καλά και… σωστά, όλα αυτά, όμως «τα ξέρουμε». Μπορούμε να τα διαπιστώσουμε, αναζητώντας πληροφορίες στο διαδίκτυο και όχι μόνο. Το θέμα μας και η αφορμή για αυτή την συνέντευξη, ήταν άλλο. Τα έχουν καταφέρει; Όντως, υπάρχει πρόοδος και, το βασικότερο, μέλλον;
Και κάπως έτσι, λοιπόν, χρειάστηκε να αναζητήσουμε κάποιον που να μπορεί να μας βάλει στο κλίμα. Να μεταφέρει όλα όσα ζει εκείνος από πρώτο χέρι και μάλιστα σε πολύ υψηλό αλλά και συνάμα εξίσου απαιτητικό, δύσκολο -αφού το κάνει μακριά από την χώρα του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται- επίπεδο.
Ο Γιώργος Φουσέκης ήταν, λοιπόν, ο… άνθρωπός μας. Με θητεία σε ομάδες όπως οι Παναιγιάλειος, Παναχαϊκή και ΑΕΛ, με παρουσία στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού αλλά και μια γεμάτη τριετία στον Παναθηναϊκό Β’ και περιστασιακά στην πρώτη ομάδα των «πρασίνων», ο προπονητής τερματοφυλάκων της Αλ Κατσίγια από τη Σαουδική Αραβία, πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις!
Αφού, λοιπόν, κατέρριψε άμεσα στον μύθο περί «διαφορετικών» αθλημάτων, εξήγησε γιατί το ποδόσφαιρο γυναικών… έρχεται και φρόντισε να μας βάλει στα αποδυτήρια της Αλ Κατσίγια, αναφορικά με τον τρόπο δουλειάς και τις σπουδαίες παροχές που δίνει η ομάδα στον ίδιο και στις παίκτριες του.
Φυσικά, από την συνέντευξη μας με τον Γιώργο Φουσέκη δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι Έλληνες που βρίσκονται… παντού, ο μουσακάς και ο Μίτσελ ή ο ουρανοξύστης που μένει στον περσικό Κόλπο, στην εξωαγωνιστική πτυχή της...
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο 39χρονος κόουτς στον Σπύρο Σιαμπλή και το sport-fm.gr:
Να το πιάσουμε από την αρχή. Πως βρέθηκες από την Ελλάδα στην… άλλη άκρη του κόσμου; Ήσουν στην δεύτερη ομάδα του Παναθηναϊκού, είχες προτάσεις από άλλες ομάδες πέρυσι αλλά επέλεξες Αλ Κατσίγια.
«Πραγματικά ήταν κάτι που δεν περίμενα ούτε εγώ να γίνει, ήμουν ανοιχτός στο να δουλέψω στο εξωτερικό, ήταν ένας από τους στόχους μου. Όταν έφυγα από τον Παναθηναϊκό είχα αμέσως την τιμητική πρόταση από την Αλ Κατσίγια, η οποία είχε εκείνο τον καιρό μια ελληνίδα για αθλητική διευθύντρια την Κατερίνα την Φαλίδα, την οποία και ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη. Οπότε δεν ήταν δύσκολο για εμένα, το είχα συζητήσει και με την οικογένειά μου, ξέροντας και τις παροχές και το επίπεδο του πρωταθλήματος, ήταν μια εύκολη απόφαση».
Μιλάμε για πολλές και ριζικές αλλαγές έτσι; Από τον δυτικό πολιτισμό στο Ισλάμ, από την ενασχόληση με άνδρες, στροφή στις γυναίκες, μόνος σου σε μια ξένη χώρα. Πώς το βίωσες και πως… την πάλεψες;
«Πραγματικά κάθε αρχή και δύσκολη, δυσκολίες στην προσαρμογή έχεις σε ο,τιδήποτε κάνεις καινούργιο. Εγώ δεν είχα εργαστεί ξανά στο εξωτερικό, οπότε ήταν μια νέα εμπειρία, έπρεπε να προσαρμοστώ. Ευτυχώς υπήρξαν και κάποιες συγκυρίες, η πρώτη ήταν ότι υπήρχαν στην ομάδα Έλληνες και αυτό με βοήθησε να προσαρμοστώ. Είχα παρέα ειδικά στην αρχή, το έκανε πιο εύκολο. Το γεγονός ότι δούλευα και πριν εκτός Αιγίου, επίσης βοήθησε να μπουν όλα σε μια σειρά με την οικογένειά μου, δεν είναι ότι την είχα κοντά μου. Επίσης, είναι πολύ οργανωμένα όλα, αμέσως μπήκα σε σπίτι, μου έδωσαν αυτοκίνητο, άρα οι παροχές με βοήθησαν και το περιβάλλον ήταν το κατάλληλο για να προσαρμοστώ άμεσα. Βοήθησαν πολύ και η ομάδα και το όλο περιβάλλον».
Μίλησε μας λίγο για την γενικότερη αντιμετώπιση που τυγχάνουν οι γυναίκες στο Κόμπαρ αλλά και οι ξένοι. Ξέρεις υπάρχει η αίσθηση ότι όλα είναι αυστηρά, απόμακρα και ενίοτε… απαρχαιωμένα, σε επίπεδο αντιλήψεων και συμπεριφορών ή νόμων…
«Η καθημερινότητα δεν διαφέρει και ιδιαίτερα από την δική μας. Ακούγονται πολλά αλλά αν ζήσεις έστω και για διακοπές, θα δεις ότι δεν είναι τόσο αυστηρά. Τηρούν τους νόμους, είναι πολύ τυπικοί, αλλά αν σέβεσαι την κουλτούρα τους και τη νοοτροπία τους γενικότερα, δεν νομίζω ότι θα έχεις πρόβλημα. Δεν είναι τόσο ακραία τα πράγματα όσο ακούγονται. Αφομοιώνουν εύκολα τους ξένους και σε εργασιακό περιβάλλον, στην ομάδα τυχαίνει να δουλεύουν άνθρωποι από πολλές διαφορετικές εθνικότητες οπότε όλοι ήταν πολύ ανοιχτοί να βοηθήσουν. Ήταν πολύ καλό το περιβάλλον. Οι καιρικές συνθήκες είναι δύσκολες, από Νοέμβριο φτιάχνουν τα πράγματα, κακουμε προπονήσεις όταν πέφτει ο ήλιος. Τον Αύγουστο, οι ομάδες πηγαίνουν στο εξωτερικό, σε μέρη πιο κατάλληλα από πλευράς θερμοκρασίας».
Με το χέρι στην καρδιά και προσπαθώντας να αφήσεις απέξω την επαγγελματική ή συναισθηματική σου εμπλοκή, σε τι επίπεδο βρίσκεται το γυναικείο ποδόσφαιρο, στην Σαουδική Αραβία βασικά αλλά και σε γενικότερο επίπεδο;
«Αυτό που έχω παρατηρήσει και είναι εμφανές είναι ότι η χώρα επενδύει πάρα πολύ στο κομμάτι του αθλητισμού και στο ποδόσφαιρο. Λόγω του ότι έχουν αναλάβει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2034, επενδύουν πάρα πολύ στις εγκαταστάσεις, σε προσωπικό, σε παίκτες και παίκτριες. Τα γήπεδα που παίζουμε είναι επιπέδου ανδρικού, ο χλοοτάπητας είναι άριστος, οι συνθήκες το ίδιο. Το έχουν οργανώσει πάρα πολύ καλά. Το επίπεδο των παικτριών που δουλεύω είναι πολύ υψηλό, είναι ένας προορισμός που πολλές θέλουν να έρθουν. Τα επόμενα χρόνια πιστεύω θα είναι ακόμα πιο υψηλό».
Πίσω από την ομάδα σου βρίσκεται ένας κολοσσός όπως η Aramco. Πως έχει επηρεάσει αυτό το status της ομάδας και τι προοπτικές της δίνει;
«Η παρουσία μιας τέτοια εταιρίας εγγυάται το μέλλον του συλλόγου. Είναι μια ανερχόμενη δύναμη, φαίνεται ότι προορίζεται να είναι στις πρώτες θέσεις και στο ανδρικό αλλά καις το γυναικείο πρωτάθλημα. Προσωπικά εμείς που δουλεύουμε εκεί, έχουμε μια ασφάλεια και μια εγγύηση και ότι η ομάδα έχει τις δυνατότητες να προχωρήσει τα επόμενα χρόνια. Είναι ένα εχέγγυο και ψυχολογικά».
Η μέχρι τώρα πορεία της Αλ Κατσίγια καταλαβαίνεις ότι έχει ικανοποιήσει την διοίκηση; Τόσο βάσει στόχων, αλλά και με βάση την δουλειά που γίνεται, ακόμα και σε επίπεδο Ακαδημίας…
«Του χρόνου έχουμε βλέψεις πρωταθλητισμού, θα διεκδικήσουμε τον τίτλο. Η Aramco επενδύει πολλά χρήματα στην ομάδα, πιστεύουν ότι πρέπει να διεκδικήσουμε το πρωτάθλημα, είναι ένας στόχος και μια μεγάλη πρόκληση. Πέρυσι είχαμε μια πετυχημένη χρονιά, τερματίσαμε τρίτοι, φτάσαμε στον τελικό του Κυπέλλου, οπότε οι απαιτήσεις ανεβαίνουν».
Βλέποντας το ρόστερ, παρατήρησα αφενός ότι έχει μόνο πέντε ξένες παίκτριες, αφετέρου ότι οι ηλικίες παίζουν από 18 μέχρι 34 ετών. Περίεργο μείγμα για έναν προπονητή, δεν βρίσκεις; Επίσης στις Ακαδημίες, τι δουλειά γίνεται;
«Έχουμε όντως μια σύνθεση πιο έμπειρων παικτριών, αλλά και κάποιων νεαρών, ο προπονητής έκανε καλή δουλειά και το διαχειρίστηκε αποτελεσματικά. Διαθέτουμε κάποιες ξένες παίκτριες που είναι διεθνείς και φέρνουν διαφορετικά στοιχεία στην ομάδα. Υπάρχουν κορίτσια που μπορεί να ανέβουν από την Ακαδημία. Υπάρχουν αρκετές διεθνείς από την Κ19 και την Κ19 της Σαουδικής Αραβίας, ήμασταν από τις μικρές ηλικιακά ομάδες, η Κατερίνα Φαλίδα έκανε εξαιρετική δουλειά και σε αυτό το κομμάτι πλην της πρώτης ομάδας».
Σε προσωπικό επίπεδο τι πρόσημο βάζεις στην όλη εμπειρία σου; Είσαι ευχαριστημένος, περίμενες περισσότερα, πως βλέπεις τη νέα σεζόν;
«Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος, να φανταστείς επειδή είχα συνηθίσει τα τελευταία χρόνια την πάρα πολύ καλή οργάνωση του Παναθηναϊκού και είχα δει το επίπεδο λειτουργίας περιστασιακά και στην πρώτη ομάδα, θα σου πω ότι συνάντησα κάτι ανάλογο και εδώ στην Αλ Κατσίγια. Το επιτελείο ήταν ανάλογο της πρώτης ομάδας του Παναθηναϊκού, οι παροχές ήταν επίσης ανάλογες, εγώ ήμουν και τυχερός όπως σου είπα λόγω της παρουσίας κάποιων Ελλήνων. Μένω σε ένα πάρα πολύ ωραίο πύργο κατάλυμα, που μας παρέχουν τα πάντα, γενικότερα το όλο περιβάλλον και η πόλη που είναι παραθαλάσσια και έχει τα πάντα, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ελπίζω να συνεχίσουν να είναι όλα ευχάριστα».
Οι παίκτριές σου, πως σε αντιμετωπίζουν; Δεν είσαι μόνο άνδρας, είσαι και ξένος, είσαι και νεαρός ακόμα…
«Στην ομάδα είχαμε τρεις επαγγελματίες τερματοφύλακες, η μια ήταν Αμερικανίδα και ιδιαίτερα έμπειρη. Οι άλλες δύο ήταν από την χώρα, δεν είχαν πολλές εμπειρίες, αλλά γενικά και επειδή ήταν από την φύση τους τυπικές και σέβονται, δεν είχαμε κανένα θέμα. Ήταν ένα περιβάλλον πολύ επαγγελματικό».
Με το team της πρώτης ομάδας υπάρχει συνεργασία ή κάποια επαφή; Είναι και ο Μίτσελ εκεί, που έχει και μια σχέση με την Ελλάδα…
«Συναντιόμασταν σε κάποιες εκδηλώσεις της ομάδας, υπήρχε και μια συνεργασία ως ένα επίπεδο, κάναμε όμως προπόνηση σε άλλο προπονητικό κέντρο, οπότε δεν είχαμε καθημερινή επαφή. Γνωριζόμασταν, μιλούσαμε για κάποια θέματα, όχι καθημερινά ωστόσο».
Ποιες προκλήσεις έχεις συναντήσει όσον αφορά στην προσέγγιση ποδοσφαιριστριών σε σχέση με τους ποδοσφαιριστές και τι σε έχει κάνει να αναπροσαρμόσεις τα πλάνα σου ως προπονητής;
«Το γεγονός ότι δεν είχα εργαστεί πριν στο γυναικείο ποδόσφαιρο, ήταν ένα θέμα που έπρεπε να διαχειριστώ. Σίγουρα βρήκα διαφορές, όσον αφορά στο κομμάτι των εντάσεων στην προπόνηση, επειδή είναι μικρότερες σε σχέση με το ανδρικό. Επίσης, οι γυναίκες είναι λίγο πιο ευαίσθητες, πιο συναισθηματικές. Όμως, σε θέματα προσπάθειας, παρατήρησα ότι και αυτές έχουν μεγάλη όρεξη και θέληση και βρήκα κίνητρο κι εγώ για τις βοηθήσω όσο πιο πολύ γίνεται να δουλέψουμε έξτρα και να βελτιωθούν ατομικά. Υπάρχει και το κομμάτι της έμμηνους ρήσης, που μπορεί να μην μπορούν να τα δώσουν όλα λόγω αυτής της παραμέτρου. Είναι λεπτό θέμα, δεν μπορούν να μοιραστούν μαζί σου την πληροφορία, αλλά το κάνουν με κάποια συμπαίκτρια τους και έτσι την παίρνουμε την πληροφορία αυτή και προσαρμόζουμε τις εντάσεις. Αυτές ήταν οι δύο μεγάλες διαφορές».
Τι απαντάς στον «μύθο» πως το ποδόσφαιρο γυναικών είναι άλλο… άθλημα από των ανδρών; Ισχύει αυτό, πώς το βλέπεις;
«Πιστεύω ότι γενικότερα είναι ένας μύθος. Σίγουρα υπάρχουν διαφορές, κι εγώ πριν ασχοληθώ με το γυναικείο δεν παρακολουθούσα συνχά. Όμως, μπαίνοντας σε αυτό το περιβάλλον παρατήρησα ότι, οκ, οι ταχύτητες μπορεί να είναι λίγο χαμηλότερες, όμως η προσπάθεια και η αγάπη τους για το άθλημα είναι πραγματικά αξιοσημείωτα. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αυτό φαίνεται από την μεγάλη άνοδο που έχει, διεθνώς. Παλιά δεν ασχολούταν ιδιαίτερα κανείς, ο κόσμος πλέον το αντιμετωπίζει διαφορετικά όμως».
Προπονητής στην ομάδα γυναικών της… Μπάγερν Μονάχου ή της Μπαρτσελόνα, σε τοπ επίπεδο δηλαδή, ή θα επέλεγες κάτι αντίστοιχο αλλά σε ομάδα ανδρών; Τι θα διάλεγες με το χέρι στην καρδιά;
«Σίγουρα σε κάθε κομμάτι υπάρχουν θετικά και αρνητικά. Ίσως στην γυναικεία μπορεί θεωρητικά να έχεις λιγότερη πίεση, ένταση και κούραση, μερικές φορές, ενώ στην ανδρική για τα αποτελέσματα και τα οικονομικά συμφέροντα. Πιθανότατα, λοιπόν, θα επέλεγα την ανδρική, επειδή είναι κάτι που έχω ασχοληθεί τόσα χρόνια».
Για περιγραψε μας πως κυλάει μια ημέρα σου εκτός προπόνησης…
«Σίγουρα γυμναστήριο το πρωί, έχουμε ότι χρειαζόμαστε εκεί που μένουμε. Μετά φαγητό στο εστιατόριο, μετά μια βόλτα στο εμπορικό κέντρο ή στην θάλασσα με κάποιον Έλληνα φίλο μου. Γενικά, πράγματα που θα μπορούσα να κάνω και στην Αθήνα, υπάρχουν άπειρες επιλογές και πράγματα που μπορούμε να κάνουμε εδώ και είναι κοντά στην δική μας κουλτούρα».
Μου είπες ότι υπάρχει Έλληνας ακόμα και εκεί που μένεις;
«Πραγματικά, όπως είπες κι εσύ στην αρχή, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις κάποιον Έλληνα θα βρεις. Φτάνοντας στον ουρανοξύστη, είδαμε ότι ο CEO είναι Έλληνας και πραγματικά μας βοηθάει σε ό,τι θέλουμε ή χρειαστούμε, για να νιώθουμε πιο οικεία. Είναι φοβερό. Να φανταστείς στο μενού που έχουμε στο εστιατόριο, υπάρχει φυσικά ελληνική σαλάτα, αλλά υπάρχει ακόμα και μουσακάς, κάθε Τετάρτη, Οπότε νιώθουμε πολύ κοντά στην Ελλάδα».
Οι Σαουδάραβες με τον αθλητισμό, τι σχέση έχουν; Έγινε το Final-4 της Euroleague, υπάρχει φυσικά η πίστα της Formula-1, τώρα φτιάχνουν και ομάδα μπάσκετ, την Ντουμπάι BC. Πως το εισπράττεις εσύ όλο αυτό, εκτός του ποδοσφαίρου εννοώ…
«Γενικότερα επενδύουν σε όλα τα αθλήματα. Η δική μας ομάδα έχει εγκαταστάσεις σε όλα τα σπορ, φέρνουν προπονητές κυρίως από το εξωτερικό. Οπότε καταλαβαίνεις ότι επενδύουν αρκετά, έχουν προοδεύσει πολύ τα περισσότερα αθλήματα. Ξέρω ότι δουλεύουν και άλλοι Έλληνες στην χώρα, στο χάντμπολ για παράδειγμα, ή στο μπάσκετ. Αγαπούν τον αθλητισμό στην Σαουδική Αραβία. Είναι κοντά, παρακολουθούν, τους ενδιαφέρει θα έλεγα».
Παρακολουθείς το ελληνικό πρωτάθλημα, ανδρών ή γυναικών ή έχεις ρίξει… μαύρη πέτρα; Ή την πορεία της Εθνικής ομάδας και αν ναι τι έχεις να πεις για το επίπεδο;
«Παρακολουθώ όσο μπορώ, το ανδρικό πιο πολύ, αλλά και το γυναικείο, θεωρώ ότι ενημερώνομαι αρκετά. Λόγω των ωρών που δουλεύουμε δεν μπορώ να δω όλα τα ματς, αλλά έχω καλή εικόνα. Γίνονται σημαντικά βήματα προόδου, γνωρίζω ανθρώπους που είναι στην Εθνική και επειδή και ο Παναθηναϊκός επένδυες στην ομάδα γυναικών, βλέπω ότι αναπτύσσεται ιδιαίτερα. Πρέπει βέβαια να γίνουν σημαντικά πράγματα σε επίπεδο υποδομών, να γίνουμε ακόμα καλύτεροι».
Με βάση όλα όσα έχουμε συζητήσει, θα εξέταζες το ενδεχόμενο επαναπατρισμού, είσαι απόλυτα ικανοποιημένος εκεί αλλά οκ, δεν το σκέφτεσαι καν να γυρίσεις στην Ελλάδα; Πως το έχεις στο μυαλό σου;
«Νομίζω ότι αυτή την στιγμή είναι σχεδόν εύκολη η απάντηση. Προτιμώ να παραμείνω εδώ, έχω συμβόλαιο και θα ήθελα να μείνω όσο πιο πολύ γίνεται. Βέβαια αν έρθει μια πάρα πολύ καλή πρόταση σε όλα τα επίπεδα, που να έχει όλα όσα θα ήθελα εγώ και η οικογένειά μου θα το σκεφτόμουν σοβαρά. Έχω όλα όσα θέλω στην χώρα αυτή, οπότε δεν το σκέφτομαι να επιστρέψω τόσο άμεσα. ΑΝ τύχει κάτι που να είναι πολύ σοβαρό, θα το σκεφτόμουν, εννοείται. Η χώρα μας είναι πανέμορφη, αν συνδυάζονται και με τις επαγγελματικές συνθήκες που έχω στη Σαουδική Αραβία, θα το σκεφτόμουν». ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
