Η ατομική ποιότητα έσωσε την παρτίδα και ο Ολυμπιακός απέφυγε την παγίδα!

Το απόγευμα της Κυριακής στο Αγρίνιο αποδείχτηκε ζόρικο και απαιτητικό. Όχι πως δεν το περιμέναμε, αλλά θαρρείς πως ο Ολυμπιακός θα πήγαινε πιο προετοιμασμένος. Γιατί; Επειδή είχε προβλήματα, κόπωση και έχει μάθει πώς τον αντιμετωπίζουν τέτοιοι αντίπαλοι. Παρόλα αυτά, οι «ερυθρόλευκοι» έπαιζαν σε χαμηλό τέμπο και εγκλωβίστηκαν στο πλάνο του Παναιτωλικού.

Τι έκαναν οι Αγρινιώτες; Χαμηλά μέτρα στο γήπεδο, πολύ μικρές αποστάσεις, γεμάτος άξονας και οδήγησαν το παιχνίδι στα πλάγια. Τι δεν έκαναν οι Πειραιώτες; Δεν είχαν την απαιτούμενη ένταση, δεν είχαν γρήγορη εναλλαγή της μπάλας και τις ενδεδειγμένες κινήσεις για να απελευθερωθούν. Αυτά έφεραν ένα παιχνίδι στα μέτρα των Αγρινιωτών, οι οποίοι απλώς αμύνονταν και αν τους καθόταν μια κόντρα, θα απειλούσαν. Αν και δεν έδειξαν καμιά τρομερή διάθεση να το κάνουν αυτό… Δεν ήταν εύκολο το ματς για τον Ολυμπιακό με τόσες απώλειες, με παίκτες που είχαν ενοχλήσεις, με τραυματισμό κατά τη διάρκεια, με την εξουθενωτική εικόνα της Τετάρτης.

Στο δεύτερο ημίχρονο μίλησε η ατομική ποιότητα των νταμπλούχων. Ο Τζολάκης έδειξε την κλάση του με μια απόκρουση… χάντμπολ, υψηλού επιπέδου. Ο Γιαζίτσι, χάρη στο μαγικό αριστερό του, μοίρασε την 4η ασίστ του και ο Ελ Κααμπί εκτέλεσε για 10η φορά στο πρωτάθλημα για να λύσει τον γόρδιο δεσμό. Ο Ολυμπιακός βελτίωσε την παρουσία του στις μονομαχίες στο δεύτερο μέρος, κυριαρχώντας σε αυτόν τον τομέα, ενώ στο πρώτο ημίχρονο ο Παναιτωλικός πήρε περισσότερες.

Έβαλε περισσότερο την μπάλα στο χορτάρι, βελτίωσε το πρέσινγκ του, έπαιξε με ασφάλεια και θα μπορούσε να μην ανησυχήσει στο τέλος από την πίεση των γηπεδούχων. Είτε αν ο Γιαζίτσι είχε σκοράρει στη διπλή επέμβαση του Τσάβες, είτε αν ο Τούρκος ή ο Ελ Κααμπί δεν προσπαθούσαν από μεγάλη απόσταση να κρεμάσουν τον καταπληκτικό αντίπαλο κίπερ. Είχαν δίπλα τους εύκολες πάσες, ο Ολυμπιακός θα έβγαινε με υπεραριθμία και θα έβρισκε το 2-0 που θα τελείωνε το όποιο άγχος υπήρξε στο φινάλε.

Ασφαλώς η εικόνα δεν ήταν καλή, αλλά αυτή ήταν άλλη μια μεγάλη νίκη. Οι Πειραιώτες δεν πετάνε βαθμούς απέναντι στις εκτός big-5 ομάδες, ακόμη και στα δύσκολα βράδια καταφέρνουν να βρουν τις λύσεις. Είχαν κάποιους λίγους διακριθέντες σε κάθε γραμμή. Πρώτος ο Τζολάκης, που κράτησε το μηδέν, γιατί τώρα θα κάναμε άλλη κουβέντα. Ο Καλογερόπουλος, στο πρώτο του φετινό ματς στο πρωτάθλημα, ήταν πολύ καλός. Παρότι ξεκίνησε με ένα «τσαφ» που οδήγησε σε ευκαιρία, το διέγραψε κατευθείαν από το μυαλό του και ήταν ο κορυφαίος της αμυντικής γραμμής. Η είσοδος του Μουζακίτη έφερε ηρεμία, αυτή του Γιαζίτσι δημιουργία. Και μπροστά ο Ελ Κααμπί, να καθαρίζει τον έναν αντίπαλο μετά τον άλλον…

Πλέον, το βλέμμα στρέφεται αλλού. Ο Ρέτσος αποχώρησε με πρόβλημα και έδειξε απογοητευμένος, ενώ το ματς με την Καϊράτ στην Αστάνα είναι σε 9 ημέρες. Δύσκολο να προλάβει, αλλά ας περιμένουμε. Οι τέσσερις που ήταν εκτός θα επανέλθουν, αλλά ο αρχηγός είναι υπεραπαραίτητος. Υπάρχει το ματς Κυπέλλου την Τετάρτη, όπου πρέπει να πάρουν ανάσες αρκετοί και άλλοι να βρουν ρυθμό. Για να δέσει το γλυκό, ήρθε και το πρωτάθλημα που κατέκτησε η Βίκινγκ στη Νορβηγία. Με λογικά πράγματα, όλα θα πάνε όπως πρέπει. Όλα καλά που λέμε…

Follow @giorgostsanakas