Η βραδιά θύμισε Ουκρανία

Από εκείνο το βράδυ στην Ουκρανία, που το γκολ του Δημήτρη Σαλπιγγίδη μάς είχε στείλει στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, είχαμε να δούμε τόσο μάγκικη Εθνική ομάδα. Ο «Σάλπι» ήταν και πάλι στο κέντρο του κάδρου. Συγκλονιστικός. Ενα γκολ, μία ασίστ, χίλια δυο μέσα στο τερέν.

Αλλά δεν ήταν μονάχος του στο κέντρο του κάδρου, αφού ο Κώστας Μήτρογλου, αυτός ο χαρισματικός σκόρερ, φόρτωσε τους Ρουμάνους με άλλα δύο τέρματα, με αποτέλεσμα να εγγραφεί μία σημαντική παρακαταθήκη εν όψει του δεύτερου αγώνα στο Βουκουρέστι.

Και πέρα από την ουσία, βγάλαμε -επιτέλους- κι ένα απωθημένο δεκαετιών: η Εθνική δεν είχε νικήσει ποτέ τους Ρουμάνους σ' επίσημο παιχνίδι, μόνον φιλικές νίκες είχε καταγράψει. Μάλιστα, ορισμένα αποτελέσματα όπως εκείνη η ισοπαλία ακριβώς πριν από 44 χρόνια, που μας είχε αφήσει εκτός Μουντιάλ 1970 στοίχειωσε αρκετές γενιές Ελλήνων φιλάθλων.

Η εικόνα της Εθνικής ήταν πολύ καλή. Με εξαίρεση τη στιγμή της προσωρινής ισοφάρισης, όπου χάθηκε για λίγο η αυτοσυγκέντρωση, το συγκρότημα του Φερνάντο Σάντος έβγαλε εξαιρετικά στοιχεία. Εμφανίστηκε πανέτοιμο για μία αποστολή ειδικού σκοπού, όπως είναι ένα μπαράζ για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Η πολύ μεγάλη νίκη που πέτυχε η ελληνική ομάδα δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων ευνοϊκών συγκυριών στη ροή του αγώνα, αλλά η ανταμοιβή για μία μεστή παρουσία και στα ενενήντα λεπτά της συνάντησης.

Στο Βουκουρέστι είναι βέβαιο ότι οι Ρουμάνοι δεν θα κατέβουν για να περάσει η ώρα. Το 3-1 δεν είναι εύκολη υπόθεση για να το αναποδογυρίσουν, όμως είναι σκορ που κρατάει στην πρίζα και τους μεν και τους δε. Είναι βέβαιο, επίσης, πως η ατμόσφαιρα των φιλάθλων δεν θα είναι... φιλικού αγώνα, αλλά υπέρ πάντων αναμέτρηση.

Γι' αυτό, οι Ελληνες διεθνείς πρέπει να καθαρίσουν γρήγορα το μυαλό τους από το χθεσινό βράδυ και ν' αφοσιωθούν στην επικείμενη ρεβάνς. Στο πώς θα διαχειριστούν το προβάδισμα που απέκτησαν στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Η αίσθησή μας, πάντως, είναι πως αν βάλει ένα γκολ η ελληνική ομάδα, δεν χάνει με τίποτα την πρόκριση.