Η Λίβερπουλ πιστεύει πάντα πως θα σκοράρει έστω και αργά, όμως όποιος παίζει συνέχεια με τη φωτιά θα καεί!

Από τη μία πλευρά αυτό σημαίνει πως και η ποιότητα υπάρχει και το ψυχολογικό μέρος αυτού του αβαντάζ που λειτουργεί θετικά για την ομάδα που το έχει πετύχει και φέρνει μία τρικυμία στο μυαλό όποιων αμύνονται ξέροντας πως ο αντίπαλος, το έχει κάνει τόσες φορές.

Υπάρχει όμως και η αρνητική πλευρά που λέει πως δεν μπορείς να παίζεις διαρκώς με την φωτιά χωρίς κάποια στιγμή να καείς.

Γράφει ο Χρηστος Σωτηρακοπουλος
Σε όλο το διάστημα της περσινής σεζόν, τουλάχιστον μέχρι τον Φεβρουάριο, που ήταν και η πρώτη που καθόταν στον πάγκο ο Σλοτ, αυτό που είχε κάνει τη διαφορά ήταν πως η Λίβερπουλ «έσβηνε» τα παιχνίδια και κέρδιζε συχνά με 1-0 ή 2-0. Έως τώρα στη σεζόν που τρέχει, έχει χάσει το προβάδισμα, σε τρία παιχνίδια ενώ είχε προηγηθεί με δύο γκολ διαφορά. Σε εκείνο με την Μπόρνμουθ στην πρεμιέρα, σε εκείνο με τη Νιούκαστλ και χτες στο ντεμπούτο στο φετινό Champions League.

Είναι δεδομένο πως με τόσες καινούργιες προσθήκες, έχοντας αλλάξει σε θέσεις κλειδιά την ομάδα, παίρνει καιρό για να μπορέσουν ακόμα και σπουδαίο ονόματα, να βρουν τις ισορροπίες και τα πατήματα μεταξύ τους. Για παράδειγμα ο Ίσακ έκανε ντεμπούτο αλλά δεν έχει κάνει πλήρη προετοιμασία, ο Φρίμπονγκ έλειψε με τραυματισμό, ο Βιρτζ που έκανε με την Ατλέτικο το καλύτερο έως τώρα παιχνίδι του με τη φανέλα της Λίβερπουλ, είναι μακριά ακόμα από τον καλό εαυτό του!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στο england365.gr