Η μεγαλύτερη νίκη, πάντα μέχρι την επόμενη!

Ήταν σαν σενάριο ταινίας. Εκεί που όλα έδειχναν χαμένα και η ευκαιρία για πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου, ένα πέναλτι από το πουθενά, με αρκετή δόση τύχης και με τον διαιτητή να είναι ευγενικά κείμενος απέναντί μας αφού το σφύριξε, μας έστειλε στα ουράνια. Ο Γιώργος Σαμαράς με ολύμπια ψυχραιμία έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και για πρώτη φορά η Εθνική μας ομάδα συνεχίζει στον επόμενο γύρο και ενός Μουντιάλ. Αυτό που έκανε πριν δύο χρόνια η Ελλάδα σε ένα ματς-μπαράζ με τη Ρωσία το επανέλαβε και τώρα. Αυτή τη φορά απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού η ελληνική ομάδα κατάφερε όχι μόνο να πάρει το εισιτήριο για την επόμενη φάση, αλλά να κάνει και το κορυφαίο παιχνίδι της ύστερα από το 2004.

Και όμως, όλα θα μπορούσαν να έχουν στραβώσει. Η  ελληνική ομάδα κρατούσε την πρόκριση στα χέρια της και όχι χωρίς να το αξίζει, αφού και ευκαιρίες έκανε, και την μπάλα κυκλοφορούσε.  Το γκολ που πέτυχε ο Σάμαρης λίγη ώρα αργότερα από την ώρα που μπήκε στο γήπεδο κάνοντας ντεμπούτο στο Μουντιάλ, αντικαθιστώντας τον άτυχο Παναγιώτη Κονέ, μας άφησε να ελπίζουμε. Η Ελλάδα είχε ήδη ένα σουτ στο δοκάρι με το δεξί πόδι του Χολέμπας και παρ' ότι είχε χάσει και δεύτερη αλλαγή όταν ο Ορέστης Καρνέζης αποχώρησε και στη θέση του μπήκε εσπευσμένα ο Παναγιώτης Γλύκος, η εικόνα ήταν τέτοια που σου άφηνε περιθώρια για όνειρα.

Το δεύτερο από τα δοκάρια της βραδιάς ήρθε όταν ο Καραγκούνης με ένα σουτ-φωτοβολίδα τράνταξε το οριζόντιο. Ο Μπονί ισοφάρισε για την Ακτή την ώρα που η ελληνική ομάδα αμυνόταν με νύχια και με δόντια και η αίσθηση ήταν πως αυτή τη φορά η τύχη γύρισε στην Ελλάδα την πλάτη της. Ο Χριστοδουλόπουλος με ωραία ενέργεια πλησίασε το γκολ, το ίδιο και ο Σαλπιγγίδης με ωραίο σουτ, ενώ ο Τοροσίδης με φαρμακερή σέντρα-σουτ παραλίγο να πετύχει το «χρυσό» γκολ, όμως η μπάλα πήγε βασανιστικά στην έξω πλευρά του δοκαριού. Στο 86' ο άνθρωπος που τόσες και τόσες φορές μας έβγαλε από τη δύσκολη θέση, ο Σαλπιγγίδης, από πολύ κοντά πλάσαρε έξω! Εμοιαζε σαν να είχαν κριθεί όλα, αλλά ποτέ μην πεις ποτέ με αυτή την ομάδα! Η εικόνα μας ήταν τέτοια που μέχρι το τέλος, με καθαρό μυαλό, δικαίωσε την προσπάθεια του Σάντος που χειρίστηκε άψογα το ματς και των παικτών του.  

Αυτό θέλαμε να δούμε από την πρώτη μέρα, μία ομάδα με μαχητές που να παλεύει και να διεκδικεί. Εγραφα χθες πως για εμάς ήταν ευκαιρία η πρόκριση, αλλά όχι και υποχρέωση όπως ήταν για την Ακτή. Και τελικά για εμάς ήρθε η τεράστια δικαίωση, και μάλιστα με μία απόδοση που σου επιτρέπει να ονειρεύεσαι. Τώρα την Κυριακή μάς περιμένει η Κόστα Ρίκα. 

Όπως έλεγε και ο μεγάλος Νίκος Γκάλης, αυτή ήταν η μεγαλύτερη νίκη μέχρι την επόμενη! Πριν ωστόσο αρχίσουμε τις θριαμβολογίες και το «με ποιον παίζουμε μετά», ας απολαύσουμε τη στιγμή. Τα άλλα μπορούν να περιμένουν.