Ήταν οι πρώτες πρωινές ώρες της 7ης Οκτωβρίου του 2013, όταν στη χαμηλή θερμοκρασία της ημέρας ήρθε να προστεθεί και η «παγωμάρα» στο άκουσμα της είδησης ότι ο Γιώργος Αμερικάνος δεν είναι πλέον ανάμεσά μας. Πέρασαν δύο χρόνια από τότε, αλλά κανείς δεν τον ξέχασε. Και η φανέλα του, που πλέον βρίσκεται στην οροφή του ΟΑΚΑ, είναι απλώς εκεί για να τον θυμίζει και να τον κρατά δίπλα στην αγαπημένη του ΑΕΚ.
Τρία χρόνια έδινε τη δική του μάχη αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας, πάντα με σθένος και αξιοπρέπεια. Όμως και οι «γίγαντες» κάποια στιγμή λυγίζουν…
Ο θρύλος της ΑΕΚ και του ελληνικού μπάσκετ «έφυγε» στα 71 του βυθίζοντας στη θλίψη στους δικούς του ανθρώπους, όσους τον γνώρισαν, αλλά κι όσους είχαν την τύχη να τον θαυμάσουν έστω και μία φορά τον καιρό που αγωνιζόταν ή έστω είχαν ακούσει από διηγήσεις μεγαλύτερων ή διαβάσει για τα κατορθώματά του.
Η τεχνολογία άργησε λίγα χρόνια για να τα καταγράψει και να τα μεταφέρει σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια στους νεότερους αδικώντας τον εκλιπόντα, όπως και τόσους άλλους της γενιάς του ή προγενέστερους, σαν τον Γιώργο Κολοκυθά που τον περίμενε στον (μπασκετικό) παράδεισο. Και οι μαρτυρίες όσων τον απόλαυσαν από κοντά ίσως να μην είναι αρκετές.
Έστω κι αν το δείγμα των 80.000 θεατών που τον παρακολούθησαν στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του είναι τεράστιο. Τότε, στις 4 Απριλίου του 1968, όταν οδήγησε την ΑΕΚ στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων απέναντι στη Σλάβια Πράγας με 29 πόντους…
Και φυσικά δεν επρόκειτο για μία «αναλαμπή», αλλά μάλλον για τον «κανόνα» μιας μεγάλης καριέρας. Κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Ελλάδος με την ΑΕΚ (1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970), ενώ αναδείχθηκε 2 φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος (1965, 1968). Ήταν ο ηγέτης της ομάδας όταν αγωνίστηκε στο Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1965-1966 στην Ιταλία, ενώ με τη φανέλα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, αγωνίστηκε σε 68 αναμετρήσεις, σημειώνοντας 1076 πόντους. Ήταν πρώτος σκόρερ της Εθνικής μας ομάδας, στο Ευρωμπάσκετ του 1961 και του 1965, ενώ αγωνίστηκε ακόμα στους Μεσογειακούς Αγώνες το 1967, στα Προολυμπιακά Τουρνουά του 1960 και του 1964 και στα Βαλκανικά Πρωταθλήματα των 1962, 1964, 1967 και 1969.
«Έφυγε» με την πικρία πως είδε τη μεγάλη του αγάπη, την ΑΕΚ, στο ναδίρ της ιστορίας της, να υποβιβάζεται στην Α2 κι εν συνεχεία στη Β’ Εθνική. Σίγουρα όμως πλέον θα χαμογελά από εκεί ψηλά βλέποντας την ομάδα που στιγμάτισε να αναγεννιέται και να οραματίζεται μεγαλεία ανάλογα με εκείνα που της χάρισε ο ίδιος στην εποχή του.
_205015.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
