Ήταν 15 Οκτωβρίου του 1969. Σαν σήμερα πριν από σχεδόν μισό αιώνα. Η Ελβετία ήταν η αντίπαλος μας στο (ανακαινισμένο) Καυταντζόγλειο Στάδιο στην Θεσσαλονίκη και με νίκη θα ήμασταν μία ανάσα από τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεξικό.

Το όνειρο έμεινε ανεκπλήρωτο γιατί παρά το εντυπωσιακό 4-1 επί των Ελβετών, οι Ρουμάνοι πήραν την ισοπαλία που τους χρειαζόταν στο τελευταίο ματς στο Βουκουρέστι και πήγαν στα τελικά αντί για την δική μας εθνική του Δομάζου, του Σιδέρη, του Κούδα, του Παπαϊωάννου, του Ελευθεράκη, του Καμάρα, του Χάιτα και του Μποτίνου.

Μόνοι είχαμε βγάλει τα μάτια μας αφού εκείνη η ελληνική ομάδα, ίσως η πληρέστερη από σταρ και ρόστερ όλων των εποχών, δεν ευτύχησε να πάει στο Μεξικό!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στο england365

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube

Τις προκρίσεις τις καθορίζει το χορτάρι και όχι τα λόγια και τα ονόματα και οι Σκωτσέζοι το απέδειξαν ξανά

Η Λίβερπουλ πιστεύει πάντα πως θα σκοράρει έστω και αργά, όμως όποιος παίζει συνέχεια με τη φωτιά θα καεί!

Έκανε περίπατο στη Σερβία, αλλά ο Τούχελ θα έχει πιο δύσκολα εμπόδια για να κάνει η Αγγλία το επόμενο βήμα!

Τις μεταγραφές τις κρίνει το χορτάρι και εκεί θα κριθεί ο Ίσακ, όπως κάποτε οι Σίρερ, Ρούνεϊ, Ανρί, Κιν και Βερόν

Ο Σον υπήρξε ο καλύτερος (συμ)παίκτης που είχαν όλοι στην Τότεναμ και φεύγει σαν αληθινός αρχηγός!

Ένα πρωτάθλημα δεν κερδίζεται με καλό ξεκίνημα, αλλά άνετα χάνεται με ένα κακό, όπως σωστά έλεγε πάντα ο Σερ Άλεξ!

Ο Φρανκ με αυτά που έκανε στη Μπρεντφορντ έχει γεμάτο «ρεζερβουάρ», αλλά η Τότεναμ είναι τεράστιο ρίσκο!

Χέιζελ: Η γιορτή που με ευθύνη των μεθυσμένων οπαδών και της ανικανότητας UEFA και Βέλγων, έγινε εφιάλτης!

Όποιος από Γιουνάιτεντ και Τότεναμ πάρει το τρόπαιο, είναι ευρωπαϊκός τίτλος και φυσικά δικαιούται να πανηγυρίζει!

Ίντερ και Μπαρτσελόνα, σε δυο ματς απέδειξαν, γιατί το ποδόσφαιρο παραμένει το καλύτερο παιχνίδι στον κόσμο!