Καλύτερη κατά κράτος

H ατμόσφαιρα στο «Αρένα Νατσιονάλα» είναι απ' αυτές που σε κάνουν να νιώθεις άβολα έτσι και δεν είσαι «δικός τους».

Η χθεσινοβραδινή εμπειρία μού θύμισε «Αλί Σαμί Γεν», τότε που παίξαμε εκεί με την Τουρκία. Γιατί, μη νομίζετε ότι για τους δημοσιογράφους η αίσθηση ασφαλείας είναι τόσο απόλυτη μέσα σε τέτοιο «καμίνι».

Ιδίως τα πρώτα λεπτά, τότε που η Ρουμανία μετέδωσε με την εδαφική της υπεροχή μία κατάσταση ευφορίας και διέγερσης στις κερκίδες, δεν αισθανόσουν και πολύ άνετα.

Ομως, γρήγορα η ελληνική ομάδα βρήκε τα πατήματά της, είχε την ευκαιρία με τον Χολέμπας (μακράν ο καλύτερος) και έφτασε στο γκολ. Ενα γκολ που ουσιαστικά έκοψε τα φτερά των γηπεδούχων.

Το «τρελή» αυτογκόλ του Τοροσίδη στις αρχές του ημιχρόνου, ανέβασε πάλι το φρόνημα των Ρουμάνων, αλλά η διαχείριση εκ μέρους του Φερνάντο Σάντος και των παικτών του περιόρισε τα περιθώρια ανατροπής. Ετσι, στο τέλος η Ελλάδα πανηγύρισε μία απόλυτα δίκαιη νίκη.

Η Εθνική μας ομάδα ήταν ανώτερη και στα δύο παιχνίδια και πηγαίνει με το σπαθί της στη Βραζιλία. Στην ουσία στην πατρίδα του ποδοσφαίρου. Ναι μεν γεννήθηκε το ποδόσφαιρο στην Αγγλία, αλλά στη χώρα του καφέ βρήκε τους πιο πιστούς οπαδούς, αυτούς που το ανήγαγαν σε ζήτημα ζωής ή θανάτου.

Η Ελλάδα, με βάση τη συνολική της εικόνα, ήταν κατά κράτος καλύτερη και δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι το εθνικό μας συγκρότημα πηγαίνει την τελευταία δεκαετία για πέμπτη φορά σε μεγάλη διοργάνωση (Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο).

Επί Ρεχάγκελ η Εθνική μεγάλωσε κι επί Σάντος όχι μόνο δεν ζάρωσε, αλλά εξακολουθεί να έχει το ίδιο ανάστημα και να το δείχνει σε κάθε ευκαιρία.

Τώρα, το ραντεβού είναι για τον... χειμώνα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Βραζιλία είναι στο Νότιο Ημισφαίριο και όταν θα έχουμε καλοκαίρι, εκεί θα είναι ανάποδα.

Οσοι, λοιπόν, κάνουν από τώρα σχέδια για να είναι κοντά στους διεθνείς, ας το έχουν κι αυτό υπ' όψη τους. Και κυρίως, να φροντίσουν ν' αφήσουν ανοιχτή την ημερομηνία επιστροφής. Είναι κανόνας για τους ταξιδιώτες των Μουντιάλ...