Κάποιοι το λένε τελειομανία, αλλά εγώ θα το έλεγα αρρώστεια!

Υπάρχει ένας διαφορετικός τρόπος προσέγγισης ανάμεσα στο πως ένας θεατής και ένας προπονητής κρίνουν ένα καλό παιχνίδι.

Ο αείμνηστος Ρίνους Μίχελς, ο πατέρας του «Τόταλ Φούτμπολ» στο βιβλίο του σχετικά με τις τακτικές του ποδοσφαίρου έγραφε πως ένα προπονητής που προτιμά τη νίκη με 4-3 αντί με 1-0 είναι ...προσωρινός στην θέση του! Κυνικό αλλά πολύ ρεαλιστικό.

Ο Βαλερί Λομπανόφσκι δημιουργώντας τις τρεις ομάδες που άφησαν εποχή στη Ντιναμό Κιέβου, επέμενε πως ομάδα που κάνει περισσότερα από 15 αβίαστα λάθη συνολικά σε ένα ματς, αποκλείεται να νικήσει. Ο Μουρίνιο μετά από τη νίκη της Τσέλσι με την Μπαρτελόνα στο επικό 4-2 πριν από μία δεκαετία είχε πρωτίστως σταθεί στην κακή τοποθέτηση και αδράνεια των αμυντικών του στη φάση της ποιητικής έμπνευσης του Ροναλντίνιο.

Ο Ράφα Μπενίτεθ, μετά το 0-0 της Λίβερπουλ με την Γιουβέντους στο Τορίνο το 2005, εξηγούσε στον Τζέιμι Κάραγκερ (την ώρα που όλοι πανηγύριζαν) ποιά λάθη έκαναν οι αμυντικοί στις τοποθετήσεις στα κόρνερ. Ολοι απολαύσαμε το εκπληκτικό ματς της Μπάγερν με τη Γιουβέντους, πρόσφατα, με την ανατροπή από 0-2 σε 4-2 ωστόσο ένας από τους πιο σημαντικούς ποδοσφαιράνθρωπους στην Ιταλία, ο Αρίγκο Σάκι τόνισε πως η Γιούβε αμυντικά χάρισε με αφέλεια την πρόκριση στους Βαυαρούς!

Κάποιοι όλο αυτό το λένε τελειομανία. Εγώ θα το έλεγα αρρώστεια!

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το κείμενο στο england365.gr