Κι αν η ΑΕΚ πάρει αποτέλεσμα στο Μόναχο, κωλοτούμπα;

Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Τη μια βδομάδα είσαι ο ήρωας, ο παιχταράς, ο ηγέτης την άλλη ο looser, ο λίγος, το παλτό. Ή μάλλον στην Ελλάδα είναι περισσότερο έτσι. Το αρκετά μοδάτο «πάντα πίστευα» που πλέον συνηθίζεται να χρησιμοποιείται μεταξύ σοβαρού και αστείου κι ενίοτε με ειρωνεία είναι πολύ ταιριαστό για τον τρόπο με τον οποίο κρίνονται οι ομάδες και τα πρόσωπα στην Ελλάδα.

Γράφει ο Γιάννης Σταυρόπουλος

Στον πλανήτη ΑΕΚ μετά το τέλος του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ επικρατεί σύγχυση και οι σφυγμοί δεν λένε να πέσουν. Μια βόλτα στα social Media σχεδόν 48ώρες μετά το ματς είναι ενδεικτική. ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν κριτικάρω κανένα από τα σχόλια που έχουν γραφτεί, απλά από τα όσα βλέπεις πιάνεις και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατεί στις τάξεις του κόσμου μιας ομάδας, ενός δήμου, μιας κοινότητας, ενός σχολείου, ενός κράτους μετά από μια επιτυχία / μετά από μια στραβή. Στην προκειμένη λοιπόν, το κλίμα στην ΑΕΚ θυμίζει πολύ αυτό που επικρατούσε πριν από περίπου ένα χρόνο όταν η Ένωση έχοντας κάκιστη εικόνα ηττήθηκε 2-0 στην Τρίπολη από τον Αστέρα.

Και εκείνες τις μέρες η κριτική που δέχτηκε η ομάδα, ο Χιμένεθ και οι παίκτες έπιασε τα ίδια levels. Έπιασε τα στάνταρ της ισοπέδωσης. Το τι μεσολάβησε από εκείνο το βράδυ στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» μέχρι το προχθεσινό στο «πράσινο» Ολυμπιακό Στάδιο είναι η απάντηση στο γιατί η απόλυτη απαξίωση δεν οδηγεί πουθενά, πόσω μάλλον όταν η χρονιά είναι εν εξελίξει.

Για το throwback οι κιτρινόμαυροι από τότε «συνέχισαν» μια πορεία που τους έφτασε στους «32» του Europa League, στο πρωτάθλημα μετά από 24χρόνια, στη μέχρι τέλους διεκδίκηση του ντάμπλ μετά από 40χρόνια, στους ομίλους του Champions League μετά από το 2006. Και μετά την Τρίπολη η ομάδα του Χιμένεθ «δεν… έκανε για πρωταθλητισμό». Και μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του «δεν μπορούν, τα κάνουν όλα λάθος και δεν θα πετύχουν τίποτα».

Η διαφορά μεταξύ κριτικής -σκληρής ή όχι δεν έχει σημασία- με την ισοπέδωση είναι τεράστια. Από την στιγμή που κλείνεις μια χρονιά με απόλυτη επιτυχία η διατήρηση του μεγαλύτερου κομματιού του παζλ του ρόστερ ήταν ένα από τα ζητούμενα του καλοκαιριού. Σε μεγάλο βαθμό αυτό δημιουργούσε μια ασφάλεια ενόψει της νέας χρονιάς που άνοιξε ιδανικά (με την επιστροφή στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση). Μέσα σε τρεις μήνες λοιπόν ξέχασαν την μπάλα που ήξεραν όλοι όσοι οδήγησαν την ΑΕΚ στο Champions League; Μέσα σε έξι μήνες έγιναν «παλτά» όσοι ήταν στο πούλμαν της Νέας Φιλαδέλφειας; Έχει διαφορά το αν βρέθηκε σε κακή βραδιά ο Ουζουνίδης ή αν κάποιοι παίκτες είναι ντεφορμέ από το «δεν κάνουν για την ΑΕΚ, να φύγουν χθες».

Την Τρίτη ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του θα πετάξουν για το Μόναχο. Το κλίμα δεν είναι ιδανικό, ωστόσο, τι έχει να χάσει η ΑΕΚ –ακόμη κι αν βρίσκεται σε φάση για format- από ένα ματς με έναν αντίπαλο σαν την Μπάγερν, που μάλιστα τυχαίνει να βρίσκεται στο ίδιο φεγγάρι; Τίποτα. Οι πιθανότητες του να πάρουν οι κιτρινόμαυροι κάτι από το ματς στην «Allianz Arena» είναι ελάχιστες, ναι. Αν ρώταγες να μάθεις τα αποτελέσματα της 4ης αγωνιστικής του Champions League σε αυτά που θα σου προκαλούσαν έκπληξη αν άκουγες πως «έσπαγαν» τα φαβορί θα ήταν σίγουρα αυτό της Μπάγερν με την ΑΕΚ, μαζί με την επίσκεψη της Λίβερπουλ στο Βελιγράδι για το παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα και το εκτός έδρας της Ρεάλ με την Βικτόρια Πλζεν. Έστω και μία στο εκατομμύριο να είναι για κάποιον σημασία έχει πως υπάρχει πιθανότητα. Κι αν αυτός ο κάποιος ανήκει στο γκρουπ αυτών που ισοπέδωσαν τα πάντα μετά από ένα 0-0 σε εκτός έδρας ντέρμπι τότε η πρώτη τους αντίδραση μετά τα ανέλπιστα ευχάριστα νέα για το αποτέλεσμα της «Χ» ομάδας τους ποια θα είναι; «Κοιμήθηκε ο Θεός»;