Μία ισοπαλία που αξίζει όσο μία νίκη!

Ήταν η μίνιμουμ αποζημίωση στον κόσμο πίσω στην πατρίδα, που δεν ζήτησε τίποτα περισσότερο όλες αυτές τις μέρες από το να δει μία ομάδα που να αγωνίζεται σαν μία γροθιά και που να δίνει και την ψυχή της στο γήπεδο.

Το τελικό 0-0 μπορεί να μην είναι η δεύτερή μας νίκη σε ένα Μουντιάλ, ωστόσο ως τέτοια οφείλουμε να την εκλάβουμε αντιλαμβανόμενοι το διακύβευμα. Με τον αρχηγό της ομάδας μας, Κώστα Κατσουράνη, να αποβάλλεται σωστά με δύο κίτρινες κάρτες, ο Σάντος είχε χάσει τον Κώστα Μήτρογλου νωρίς. Με ένα πόντο στην τσέπη η ελληνική ομάδα είναι ακόμη ζωντανή στο θέμα της πρόκρισης και αυτό από μόνο του είναι ένα επίτευγμα, ειδικά αν αναλογιστούμε πώς εξελίχτηκε αυτό το πενθήμερο που κύλησε από την ήττα της πρεμιέρας.

Η ελληνική ομάδα ξαναθυμήθηκε όλα αυτά που την καθιέρωσαν από το 2003 και έπειτα ως μία πολύ δυσκολοκατάβλητη αντίπαλο και δεν άφησε ούτε κενούς χώρους ούτε προσπάθησε με την αφέλεια που τη χαρακτήρισε απέναντι στους Κολομβιανούς. Μάλιστα παρ' ότι πιέστηκε λογικά αγωνιζόμενη με δέκα παίκτες από τους Ιάπωνες, μεγάλη φάση δεν έβγαλαν οι αντίπαλοί μας και ο Καρνέζης στο ενενήντα έκανε μία μεγάλη απόκρουση επιβεβαιώνοντας την καλή κατάσταση που βρίσκεται και κράτησε το μηδέν για την Ελλάδα για παρθενική φορά σε ένα Μουντιάλ. Ταυτόχρονα κάναμε πιο πολλές φάσεις εμείς και πλησιάσαμε σε μία νίκη που θα ήταν εξωπραγματική.

Για να τα καταφέρουμε να μείνουμε αλώβητοι με δέκα παίκτες, όλοι ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Ο αλάνθαστος Σωκράτης Παπασταθόπουλος, ο εξαιρετικός Μανωλάς, ο πολύ χρήσιμος Κονέ αλλά και ο Σαμαράς, ο έμπειρος Καραγκούνης που βοήθησε στη διαχείριση του ματς, οι ακραίοι μπακ Τοροσίδης και Χολέμπας, που ήταν καλοί και αμυντικά, αλλά και επιθετικά! Ομως, κορυφαίος της ελληνικής ομάδας ήταν ένα από τα πρόσωπα των ημερών, ο Γιάννης Μανιάτης που έκανε ένα απόλυτα ώριμο ματς βγάζοντας εκτός ρυθμού το ατού των Ιαπώνων, τον Χόντα.

Η Ελλάδα σε μία βραδιά που όλα έμοιαζαν να της πηγαίνουν κόντρα έδειξε χαρακτήρα. Εβγαλε ξανά στο γήπεδο την εικόνα κανονικής ομάδας και πάλεψε με τα νύχια και με τα δόντια για να διατηρήσει την όποια ελπίδα της για πρόκριση. Και ότι στο τρίτο ματς παμε για τελικό κόντρα στους Ιβοριανούς, είναι από μόνο του μία επιτυχία! Και όπου μας βγάλει.