Ανέκαθεν στα Παγκόσμια Κύπελλα, σε κάθε διοργάνωση, έδιναν το «παρών» μερικές απίθανες ομάδες, που ο κόσμος δεν ήξερε καν ότι υπάρχουν στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Και δεν χρειάζεται να πάει κανείς πολύ παλιά. Το 1998, ενδεικτικά, «μάθαμε» την Τζαμάικα, το 2006 το Τρινιντάντ και Τομπάγκο και το Τόγκο και το 2018 τον Παναμά. Ομάδες εξωτικές, αν μη τι άλλο, στα μάτια μας φυσικά.
Μία τέτοια... εξωτική ομάδα φιλοδοξεί τώρα να γίνει και η Νικαράγουα!
Αυτή η περήφανη και πανέμορφη χώρα της Κεντρικής Αμερικής, με έκταση 130.373 τετραγωνικών χιλιομέτρων και πληθυσμό 6.595.674 κατοίκους, που έχει χαρακτηριστεί ως «χώρα των λιμνών και των ηφαιστείων», ονειρεύεται την πρώτη της πρόκριση σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, του 2022 εν προκειμένω.
Τα προκριματικά της, CONCACAF, ωστόσο ήταν και παραμένουν εξαιρετικά δύσκολα, καθώς μόλις τρεις ομάδες θα πάρουν το «εισιτήριο», και ίσως και μία τέταρτη μέσω των μπαράζ. Αν θεωρήσουμε, λοιπόν, ότι ΗΠΑ και Μεξικό είναι τα αδιαφιλονίκητα φαβορί, προκειμένου να ταξιδέψουν στο Κατάρ, ψάχνουμε άλλη μία ομάδα, ίσως και μία δεύτερη. Και εδώ είναι που γίνεται ο... κακός χαμός!
Ο Καναδάς είναι μια πολύ δυνατή ομάδα, ουδείς μπορεί να ξεγράψει την Κόστα Ρίκα, ενώ μια άλλη ομάδα τύπου Νικαράγουας, η εθνική του Κουρασάο, στον πάγκο της οποίας κάθεται ο σπουδαίος Γκους Χίντινγκ, έχει βάλει σκοπό -το λένε ξεκάθαρα οι άνθρωποι- να τρελάνει τον πλανήτη, πηγαίνοντας στο Μουντιάλ. Αρκεί, βέβαια, να κερδίσει τη Γουατεμάλα στις 8 Ιουνίου, ώστε να προκριθεί στον δεύτερο γύρο και... βλέπουμε, γιατί υπάρχει και ο δύσκολος τρίτος και τελευταίος, όπου στη μάχη της πρόκρισης ρίχνονται και οι «μεγάλοι» της CONCACAF.
Με βάση τα παραπάνω, γίνεται αντιληπτό πως το έργο της Νικαράγουας μόνο εύκολο δεν είναι. Το αντίθετο.
Ο Κάρλος Τσαβαρία, όμως, ένας από τους πλέον έμπειρους στο ρόστερ των ''pinoleros'', το πιστεύει. Και μαζί του το πιστεύουν οι συμπαίκτες του και ένα ολόκληρο έθνος.
Για τον 27χρονο ποδοσφαιριστή της Ρεάλ Εστελί, τα πάντα άλλαξαν πέρυσι, όταν ο πατέρας του, η πιο σημαντική φιγούρα της ζωής του και στήριγμά του, έφυγε από τη ζωή. Παρ' όλα αυτά, ο διαρκής πόνος της απώλειας έγινε σταδιακά μία από τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από την επιδίωξη του μεγαλύτερου ονείρου για κάθε ποδοσφαιριστή: Συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο!
Μιλώντας στην επίσημη ιστοσελίδα της FIFA, ο Τσαβαρία τονίζει: «Πραγματοποίησα τα ποδοσφαιρικά μου όνειρα χάρη στην αγάπη και τις προσπάθειες των γονιών μου. Ήταν πάντα εκεί, το γεγονός ότι με υποστήριζαν ήταν ζωτικής σημασίας. Ήταν πάντα στο επίκεντρο των πάντων, ειδικά ο πατέρας μου. Είθε να ξεκουράζεται ειρηνικά».
Ο Τσαβαρία, που γεννήθηκε το 1994 και αγωνίζεται στην εθνική ομάδα της χώρας του από τα 19 του, λέει στη συνέχεια για το μεγάλο όνειρο: «Αυτό που συνειδητοποιώ εγώ και οι συμπαίκτες μου είναι ότι ελπίζουμε και θέλουμε να προχωρήσουμε στον επόμενο γύρο. Το να πάμε, δε, σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο θα ήταν ένα όνειρο, που αν γίνει πραγματικότητα, θα είναι υπέροχο, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για όλους τους ανθρώπους στη Νικαράγουα. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να αγωνιστούμε μέχρι το τέλος».
Για να διατηρηθεί ζωντανό αυτό το όνειρο, το επόμενο εμπόδιο, που πρέπει να ξεπεραστεί, είναι το Μπελίζ, το βράδυ της Παρασκευής (04/06) και στη συνέχεια η Αϊτή, στις 8 του μήνα.
«Η ομάδα του Μπελίζ τα δίνει όλα, δεν τα παρατάει ποτέ. Έχουμε, όμως, και εμείς τα δυνατά μας σημεία. Θα ψάχνουν για ένα αποτέλεσμα, αλλά και εμείς το ίδιο», λέει ο Τσαβαρία για τον επόμενο αντίπαλο της Νικαράγουας στον 5ο όμιλο του 1ου γύρου των προκριματικών.
Όσο για την Αϊτή, ξεκαθαρίζει: «Τους έχουμε παίξει στο παρελθόν -νομίζω τρεις φορές. Είναι μια πολύ καλή ομάδα, οπότε και οι δύο θέλουμε τη νίκη με κάθε κόστος. Θα παλέψουμε μέχρι... θανάτου, και το ίδιο θα κάνουν και αυτοί»!
