Ο μοιραίος είναι πλέον ωραίος!

Τρία χρόνια και... 27 τελικές τού πήρε του Αριεν Ρόμπεν για να σκοράρει σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ και να σπάσει την κατάρα.

Ο άνθρωπος, ο οποίος πέρυσι έχασε το πέναλτι στη διαδικασία με την Τσέλσι, που χθες το βράδυ στο Γουέμπλεϊ έκανε σε κάμποσες περιπτώσεις μάγκα τον Βαϊντενφέλερ και είδε στο 72ο λεπτό τον Σούμποτιτς με την επέμβαση της χρονιάς να του παίρνει πάνω στη γραμμή του τέρματος την μπουκιά από το στόμα, τα κατάφερε στο 89ο λεπτό.

Με άψογη ενέργεια από την αρχή έως το τέλος έγραψε το 2-1 κι αποτίναξε τη ρετσινιά του «λούζερ».

Εδώ που τα λέμε, θα ήταν άδικο, όχι μόνον για τον δαντελένιο Ολλανδό, αλλά για να την Μπάγερν γενικότερα να μη σήκωνε την «κούπα», παρά τη φιλότιμη προσπάθεια της Μπορούσια.

Κάποτε η Ντόρτμουντ πήρε άτοκο δάνειο από την Μπάγερν, για ν' αποφύγει την πτώχευση, αλλά δεν είχε άλλη... ευεργεσία. Στο μεγάλο αγωνιστικό ραντεβού του Λονδίνου η ομάδα του Μονάχου αποδείχτηκε... σαδίστρια.

Μπορεί στο πρώτο 25λεπτο η Ντόρτμουντ να ήταν καλύτερη και πιο απειλητική, όμως από εκεί και πέρα η κατάσταση και οι... οιωνοί έγειραν προς τη μεριά των Βαυαρών.

Ο πρώτος οιωνός ήταν ότι άνοιξε το σκορ ο Μάριο Μάντζουκιτς, τη στιγμή που είχε να σκοράρει Βαλκάνιος σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ από το 1998 (Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς), τότε που κατέκτησε το πρώτο του τρόπαιο ο Γιουπ Χάινκες.

Καθοδηγώντας τη Ρεάλ εκείνη τη βραδιά. Σπουδαίος ως παίκτης, σπουδαίος και ως προπονητής ο 67χρονος τεχνικός. Και ας είναι ειλημμένη η απόφαση της αντικατάστασής του από τον Πεπ Γκουαρδιόλα.

Καμένη γη, πάντως, δεν παραδίδει στον Καταλανό. Κάθε άλλο. Ο δεύτερος καλός οιωνός αποτυπώθηκε στο γεγονός ότι σε 40 παιχνίδια που η Μπάγερν προηγήθηκε, κέρδισε τα 38.

Για πέμπτη φορά, λοιπόν, η Μπάγερν στέφθηκε βασίλισσα της Ευρώπης και θα ράψει κι άλλο αστέρι στη φανέλα της. Και αν το ερχόμενο Σάββατο σηκώσει και το Κύπελλο, θα κάνει το μοναδικό για γερμανική ομάδα τρεμπλ.

Συν πολλά και διάφορα ρεκόρ, βέβαια, που η ομάδα του Χάινκες πέτυχε στη φετινή σεζόν.

Μια ονειρική περίοδος για όλους στο Μόναχο, που -κι αυτό είναι το σημαντικό- δεν σηματοδοτεί το κλείσιμο κάποιου κύκλου, αλλά ενδεχομένως ανοίγει έναν ακόμη πιο εντυπωσιακό.

Και τούτο διότι η οικονομική επιφάνεια του κλαμπ και οι αγωνιστικές βάσεις επιτρέπουν τα... πάντα όλα.