Ηταν ο πρώτος και μοναδικός συμπατριώτης μας ρέφερι που θα είχε αυτή την τιμή. Τότε είχε δηλώσει: «Κατ αρχήν, πρέπει να πω ότι ήταν μία από τις καλύτερες χρονιές για την ελληνική διαιτησία. Εγώ έκανα αυτό που έπρεπε και πιστεύω ότι δικαιώθηκαν οι κόποι μου, αλλά τίποτα δεν έχει τελειώσει. Τώρα αρχίζουν όλα για μένα. Θέλω να εκπροσωπήσω επάξια το ελληνικό ποδόσφαιρο στην πρώτη του παρουσία ως εκπροσώπου της ελληνικής διαιτησίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα και εύχομαι ο Θεός να με έχει καλά για να συνεχίσω» είπε στην εισαγωγική του ομιλία ο Κύρος Βασσάρας, γιός του άλλοτε διεθνή διαιτητή και παράγοντα της ελληνικής διαιτησίας, Αντώνη Βασσάρα και είχε συμπληρώσει: «Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους τους ανώνυμους και επώνυμους που με στήριξαν ψυχολογικά όλα αυτά τα χρόνια. Πέρασαν πολλοί από τους παλιότερους συναδέλφους μου από αυτό το στάδιο και χτύπησαν την πόρτα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά από συγκυρίες δεν τα κατάφεραν. Η ικανότητα υπήρχε και υπάρχει.
Ο κλήρος έπεσε σε εμένα να ανοίξω την πόρτα και υπόσχομαι να κάνω το καλύτερο δυνατό για την κρατήσω ανοιχτή για τους επόμενους». Εκείνο το Μουντιάλ του 2002 το κατέκτησε η Βραζιλία, επικρατώντας στον τελικό επί της Γερμανίας. Θυμόμαστε πάντως την σκανδαλώδη εύνοια που είχε τότε η διοργανώτρια Ν.Κορέα, η οποία «έσφαζε» τον έναν αντίπαλο μετά τον άλλο και κατάφερε, χωρίς να το αξίζει σε καμία περίπτωση, να φτάσει ως τα ημιτελικά του τουρνουά και να αποκλειστεί τελικά από την «δεν χαμπαριάζω εγώ από τέτοια» Γερμανία.
Νωρίτερα είχε αποκλείσει την Ιταλία στους «16» με την γνωστή ιστορία με την απόβολη-σκάνδαλο του Τότι και ακολούθησαν τα ίδια και χειρότερα στα προημιτελικά, όπου έβαλε κάτω τους Ισπανούς του Καμάτσο, με τα δύο ακυρωθέντα γκολ του Μοριέντες που έπρεπε να μετρήσουν αμφότερα. Το θετικό για εμάς ήταν ότι ο Βασάρας πήγε αρκετά καλά στο τουρνουά και δεν είχε καμία ανάμιξη με όσα έγιναν τότε στα παιχνίδια της Ν.Κορέας.